Samvinnan - 01.02.1958, Blaðsíða 7

G'unanfl
getur að líta einn hroðalegasta ávöxt
hans, en það er önnur saga.
Athyglisvert við Berlínarsýninguna
er hve þjóðlegra áhrifa gætir þar lítið.
Það virðist nokkuð sama, hvort arki-
tektinn er frá Svíþjóð, Þýzkalandi eða
Suður-Ameríku, byggingar þeirra bera
allar hið sama svipmót, þótt að sjálf-
sögðu séu þær ólíkar í þrengri merk-
ingu. I þessu, sem öðru, gefur Berlín-
arsýningin rétta mynd af ástandinu,
eins og það er í dag, því á engu tíma-
bdi byggingarsögunnar mun bygging-
arlist hinna ýmsu landa hafa svipað
svo mjög saman sem nú, þó að sjálf-
sögu séu til heiðarlegar undantekn-
ingar. Mun þetta stafa nokkuð af hlið-
stæðri tækni og samskonar bygging-
arefnum, en þó fyrst og fremst af
mjög auknum menningarlegum tengsl-
um þjóða í milli og svipuðum lífskröf-
um og lífsviðhorfum. Þá hefur og
fjöldi vestur-evrópskra arkitekta
flutzt til annara landa og haft þar
geysileg áhrif.
Þegar maður gengur austur „Strasse
des. 17. Juni“, getur að líta rétt við
strætið á vinstri hönd lága byggingu,
gerða af óhúðaðri steinsteypu og gleri.
Þetta er hinn svonefndi „Berliner Pa-
villion“, sýningarskáli, sem reistur vai
sérstaklega vegna Interbau-sýningar-
innar. I sumar gat þar að líta teikn-
ingar og líkön af byggingum og skipu-
lagnmgu byggingarsýnmgarinnar, en
framvegis mun þarverða til sýnis það,
sem hverju sinni er á döfinni í bygg-
íngarmálum borgarinnar. Spölkorn
lengra til vinstri var í sumar aðalhlið-
ið að hinu eiginlega sýningarsvæði.
Nú mun þetta hlið horfið, sem og aug-
lýsingaspjöld, ís- og kortasalar, pylsu-
vagnar og annað, sem tilheyrir, að ó-
gleymdum dyravörðum, sem kröfðu
menn um inngangseyri af stakri ná-
kvæmni. I stað þreyttra ferðalanga
ganga nú þar um götur friðsamir borg-
arar og oftast nokkuð greitt, því Ber-
línarbúar eru að flýta sér öðrum
(Framh. á bls. 28)
Lítið einbýlishús. Kynding og snyrtiherbergi, sem
jafnframt er þvottahús, mynda fastan kjarna inni
í miðju hússins. „Eldhúsið" er við vegg þessa
kjarna, en snýr út í stofuna. Svefnherbergi er
skilið frá dagstofu með rennivegg. I norðurhluta
hússins eru bílskúr og barnaherbergi. Rúðustrik-
uðu reitirnir á grunnmyndinni eru óyfirbyggðir
grasfletir, sem þó eru innan veggja hússins. Að
ofan er útlitsmynd af húsinu og skjólveggjunum.
Einkar fallegl fjölbýlishús eftir Frakkann Pierre
Vago. A myndinni til hcegri sér inn í stofu í einni
íbúðinni þar. Loftin eru jafnhá í báðum stofun-
um, en gólfin mishá. Borðstofan er uppi, en setu-
stofa niðri. A sýningunni var hvarvetna lögð mik-
il áherzla á fagrar og smekklegar litskreytingar og
ekki síður utan húss. Mörg hús voru þannig
byggð, að þau gáfu gott tilefni til litskreytingar.
Þannig er til dæmis húsið hér að ofan og ekki sízt
hús Gropiusar. Mest eru nolaðir mildir litir, en
sterkari litir á smcerri flötum, s. s. framan á svölum
Fimmhyrnt fjölbýlishús eftir Svisslendinginn Otto
Senn. Til hcegri er grunnmynd. Fjórar íbúðir
eru á hverri hceð. I miðju er sameiginleg forstofa.
lOm
f
1
Stórt einbýlishús. Svefnhluti og
daglegur íveruhluti eru greini-
lega aðskildir. Skápar eru með-
fram endilöngum ganginum í
svefnhlutanum og stór gluggi
fyrir enda hans. Þvottahúsið er
inni í miðju húsi við hliðina á
eldhúsinu. Við hliðina á eld-
húsinu er einnig herbergi, cetlað
fyrir vinnukonu eða leikher-
bergi fyrir börn. Oll suðurhlið
dagstofunnar er úr gleri og þar
eru dyr á henni út í garðinn.
SAMVINNAN 7