Samvinnan - 01.04.1958, Blaðsíða 7

Guðrún Á. Símonar, óperusöngkona, syngur fyrir fullu húsi að Bifröst í Borgarf.
Bókmennta- og listkynning
á vegum Samvinnuskólans
að Bifröst
Sunnud. 9. marz var haldin í Samvinnuskólanum að Bifröst, bókmennta-
og listkynning;. Nýr þáttur í starfi er hafinn og ætlað að tengja hérað og
skóla. Fræðsla og skemmtun mun veitt, er nemndur og héraðsbúar njóta sam-
eiginlega. Heimavistarskólar í dreifbýlinu njóta umhverfis í friðsæld og feg-
urð. Æskilegt er, að skólastarfið megi einnig verða héraðsbúum til ávinnings.
Sá er tilgangur bókmennta- og listkynningarinnar.
Borgfirðingar fjölmenntu í Bifröst 9. marz, svo að húsfyllir varð í hinum
rúmgóðu sölum Samvinnuskólans.
Fyrst á dagskrá kynningarinnar var erindi um franska Nóbelsskáldið Albert
Camus, sem Jón Óskar rithöfundur flutti. Erindi Jóns Óskars var bæði snjallt
og ýtarlegt. Gaf það glögga hugmynd um rithöfundaferil Camus, heimspeki
hans og lífsskoðun. Jón Óskar dvaldi sérstaklega við afskipti Camus af blaða-
mennsku, las kafla úr blaðagreinum og kynnti djarfmannlegar skoðanir hans.
Næst söng Guðrún Á. Símonar, óperusöngkona, frönsk lög með undirleik
Fritz Weisshappel.
Þá var upplestur úr ritum Alberts Camus. Nemendur úr Samvinnuskólan-
um lásu. Dagur Þorleifsson og Sigurður Hreiðar Hreiðarsson höfðu þýtt kafla
úr ritum Nóbelsskáldsins. Annað var Iokakafli ritsins: „Goðsögnin um
Sisyfos,“ hitt þáttur úr ritgerð „Við hafið.“ Steinþór Þorsteinsson las þátt
úr skáldsögunni „PIágan,“ sem er eina rit Camus, er komið hefur út á ís-
lenzku. „PIágan“ er þýdd af Jóni Óskari.
Síðast var enn söngur Guðrúnar Á. Símonar. Söng hún þá íslenzk lög. —
Söngurinn vakti mikla hrifningu áheyrenda. Varð Guðrún að syngja auka-
lög. Henni bárust blóm, þökk fyrir frábæra Iist.
Gestum úr héraði var boðið til kaffidrykkju að lokinni bókmennta- og list-
kynningu. Áheyrendur munu alls hafa verið nokkuð á þriðja hundrað. Hall-
dór Sigurðsson, alþingismaður, kvaddi sér hljóðs, er setið var undir borðum.
Lét hann í ljós ánægju sína yfir starfsemi þeirri, sem hér væri hafin á vegum
Samvinnuskólans.
Goðsögnin
um Sísýfos
Eftir Albert Camus
Guðirnir höfðu dæmt Sísýfos til að
velta án afláts kletti upp á fjallstind,
þar sem kletturinn félli síðan niður aft-
ur vegna eigin þunga. Þeir vissu sem var,
að engin refsing er hræðilegri en síend-
urtekið og vonlaust verk.
Ef trúa skal Hómer, var Sísýfos vitr-
astur og forsjálastur allra dauðlegra
manna. En í annari arfsögn er honum
lýst sem fullkomnum stigamanni. Ég sé
enga mótsögn í því. Mismunandi skoð-
anir eru um ástæðuna fyrir því, að hann
varð að þessum sístritandi erfiðismanni
undirheima.
1 upphafi var hann ákærður fyrir
virðingarleysi gagnvart guðunum.
Hann stal leyndarmálum þeirra. Seif-
ur rændi Egínu, dóttur Esóps.
Faðir hennar hryggðist vegna hvarfs
hennar og kvartaði um það við Sísýfos.
Sísýfos, sem vissi um brottnámið, bauðst
til að veita honum upplýsingar, með því
skilyrði, að Esóp leiddi vatn í kastalann
í Korinþuborg. Hann tók blessun vatns-
ins fram yfir hinn himneska þrumu-
fleyg.
Fyrir þetta var honum hegnt í undir-
heimum. Hómer segir okkur einnig, að
Sísýfos hafi lagt dauðann í hlekki. Plú-
ton þoldi ekki að horfa á ríki sitt autt
og þögult, svo að hann fékk herguðinn
til að frelsa dauðann úr höndum sigur-
vegarans
Það er einnig sagt, að þegar Sísýfos var
að dauða kominn, langaði hann ákaft
til að reyna ást konu sinnar. Hann skip-
aði henni að kasta líki sínu á mitt torg-
ið. Sísýfos raknaði við í undirheimum.
Honum gramdist slík hlýðni gagnstætt
allri mannlegri ást, svo að hann fékk
(Framh. á bls. 19)
Jón Óskar, rithöfundur, flutti grein-
argott erindi um nóbelsrithöf. Camus.
SAMVINNAN 7