Samvinnan - 01.05.1958, Blaðsíða 7

Mormónar draga aS granít í musterisbygginguna. Þaff er ekki neitt smáræffi,
sem þeir færast í fang með handaflinu einu saman, en trú, sem flutti fjöll.
þess heit að hann skyldi ekki leingur
skjóta þeim ref fvrir rass; og til þess að
tryggja að svo yrði nú ekki, þá tóku sig
til hundrað og fimtíu til tvöhundruð
menn. máluðu sig fyrst svarta í framan
og brutust síðan inní tukthúsið til að
skjóta Jósep. í „Perlunni dýru“ verður
staðfestíng kirkjustjórnarinnar fundin á
því sem kallað er píslarvættisdauði Jos-
ephs Smiths. Aðrar skýrslur herma að
Jósep hafi dáið í sjálfsvörn með skamm-
byssu í hendi. og hafi hann skotið þrem
sinnum á árásarmenn sína áður en hann
lést og haft mann fyrir sér í hvert skipti;
verður þannig sín sagan fyrir hvorn, önn-
ur handa þeim sem aðhyllast auðmjúkt
píslarvætti og hin til að gleðja þá sem
játa fornsögulegan hetjuskap.
Þegar mormónar urðu að ganga frá
búum sínum eystra, og tóku sig upp,
undir forustu Brigham Young húsamál-
ara, að Jósepi Smið dauðum, þá flúðu
þeir fyrst vestur yfir Missisippifljót.
Þetta var á þorra 1846. Var nú ferð haf-
in sem tók töluvert á þriðja ár. Þeir óku
á stað handkerrum sínum yfir óbygðan
miðvesturhluta Norðurameríku, mót
eyðimörkum og háfjöllum, yfir stórfljót
og aðrar torfærur.
Nálægt tvö þúsund manna voru í
fyrstu gaungunni, þeirri sem lagði upp
veturinn 1846. Þeir höguðu ferð sinni
eftir guðlegri opinberun sem þeim barst
fvrir munn Brighams Youngs. Þessi
Brigham Young;, leiðtogi Mormóna eftir
aff Jósep Smiffur var myrtur. Hann ákvaff
búsetuna í Saltsævardal og stjórnaði
smíffi samkunduhússins og musterisins.
lángferð er fræg af því að ferðamenn
höfðu ekki annað með sér en það sem
hver fjölskylda gat komið fyrir á hand-
vagni; hjónin og stálpuð börn hjálpuð-
ust að því að draga handvagninn eða
ýta honum; en litlu börnin, væru þau
gángfær. þá voru þau rekin í hjörðum
einsog lömb og hafðir til sérstakir
srnalar að gæta þeirra. Þessum upp-
teknum hætti í ferðalögum héldu mor-
mónar leingi síðan svo þegar Þórður
okkar Diðriksson úr Landevum fer leið-
ina níu árum síðar, þá voru enn dregnir
handvagnar vfir fjöll og firnindi, en börn-
in rekin einsog fé. oft með svipum; því
þetta var eingin skemtiför og hér varð
að duga eða drepast og eingin óþarfa
viðkvæmni komst að. Sumarið 1847
komst hópurinn vestur að Missúrífljóti;
þar bjuggust þeir til vetrarsetu. Um vor-
ið lagði Brigham Young upp með hóp
manna á undan hinum að kanna lönd og
leiðir í vesturátt. ,.Og svo bar við,“ eins
og flestar greinar byrja í Mormónsbók,
að í júlílok um sumarið voru þessir fram-
herjar komnir ofanúr eyðimörkum Wvo-
ming, sem svo heitir nú, og sjá þá yfir
víðlent dalverpi, sem þar verður með
glitrandi stöðuvatni fyrir botni. og féllu
í það straumharðar ár ofanúr fjöllum.
Þar var láglent og búsældarlegt umhverf-
is vatnið, en að baki hófust undirfell
Klettafjalla. Við þessa sjón setti Brig-
ham Young sig í stellíngar, bandaði spá-
mannlega út hendinni og sagði hið ódauð-
lega orð eftir guðs innblæstri (þó ekki
nema í meðallagi andríkt): hér er stað-
urinn.
Þetta var Saltsævrardalur. þar sem
mormónar reistu sér síðan bygðir og bú
og smíðuðu SaItsævyarborg með vegleg-
um höllum og musterum. sem Þórður
kallar Saltsjóstað.
Young og þeir náðu aftur í áfángastað
mormóna við Missúrí nær veturnóttum
1847. Vorið eftir seint í maí var síðan
haldið á stað með meginþorra fólksins,
vestur. Þá voru sex hundruð dauðir í
áfángastað af tveim þúsundum sem lagt
höfðu upp úr Illinoisríki. Síðari áfáng-
inn vTar nú ekki neitt sérstakt skemti-
ferðalag fremur en fyrri áfánginn. Margt
barnið var kvatt í evðimörkinni við ein-
mana gröf þángað sem mamma og pabbi
áttu aldrei afturkvæmt til að setja blóm.
Sið hausts, eftir hundrað og sextán daga
gaungu, náði flokkurinn fram til Salt-
sævardals við Saltsjó.
Það hlýtur að liggja hverjum manni í
augum uppi að trúarbragðaflokkur sem
reisir ekki aðeins kenníngu sína á beinni
opinberun frá drotni, heldur hagar öllu
skipulagi sínu eftir samskonar fyrirmæl-
um. hlýtur að vera til kjörinn meir en
aðrir flokkar að dreifa út helgu orði sem
v'íðast, og sv'o var um mormóna. Jafnvel
meðan þeir enn voru hraktir af hundurn,
mönnum og brennuvörgum í austurríkj-
um, og höfðu ekki fjárhagslegt bolmagn
til útþenslu, þá var þeim opinberunin
fyrir munn Jóseps Smiðs slík uppörv'un,
að þeir þustu útum hvippinn og hvapp-
inn að boða hana.
Þeim nægði ekki að boða trú sína inn-
anlands í Ameríku en sendu út postula
víða um lönd. sv'o jafnvel á árunum á
milli 1840 og 1850, þegar opinberun
þeirra er varla tvítug, þá hafa þeir ár-
menn orðsins úti víða um Evrópu, jafn-
vel á stað einsog Kaupmannahöfn þar
sem íslendíngar komast fyrst í tæri við
mormónatrú. Þórarinn mormón, fyrstur
íslendíngur með þv'í heiðursnafni, kem-
ur mormónaður úr Danmörku til Vest-
mannaeyja árið 1849. Þó ótrúlegt sé þá
er farið að gefa út rit móti mormónum á
dönsku kríngum 1850.
Framh. í næsta blaði.
SAMVINHAN 7