Samvinnan


Samvinnan - 01.10.1964, Blaðsíða 30

Samvinnan - 01.10.1964, Blaðsíða 30
Kennari kemur inn í bekk sinn til n.l. 30 nemenda milli fermingar og tvítugs. Kennslubókum er flett, athugað lestr- arefni og sett fyrir til næsta dags. „Ég nenni ekki að kenna ykkur í dag. Við vorum svo dug- leg síðast, og það er ekki alltaf hægt að vera duglegur.“ Feginsandvarp fór um bekkinn og bókum var lokað í skyndi. Líklega áttu þau að fá frí. En kennarinn sat sem fastast, sagði ekki neitt, en fletti bók. Sextíu augu störðu á hann og í stofunni varð hljótt. Formálalaust og án útskýringa tók hann að lesa. Von um frelsi varð að engu. Allir sátu og hlustuðu. „Aldrei fann ég frárri jó. Fram á móti er við þeystum, sýndist leiftra af sólnagneistum. Vatna og brúna milli i miðri meginhengju vóðu niðri dökkir ernir. En þá dró aftur úr sem hnökra af fiðri. íshroð féll og brauzt að bökkum. Brotgný var þó ekki að heyra. Aðeins hrapsins ógn fannst slá öll i dans með söng og stökkum, stíga hring fyrir auga og eyra.“ Eftir stundar lestur lokaði kennarinn bókinni. Dauðahljótt var í stofunni. „Hvað er þetta, sem ég las?“ Einn nemendanna svarar eftir litla bið: „Það er úr Pétri Gaut, þýðing Einars Benediktssonar." Kennarinn bjóst til að standa á fætur, en hikaði við. „Þið kærið ykkur víst ekki um að heyra meira.“ „Jú, jú, meira, meira,“ kvað við margraddað. Nokkrum dögum siðar. Nú skyldi tekið fyrir námsefni það, sem vanrækt var. „Ætlarðu ekki að lesa fyrir okkur?“ „Nei, nú lærum við.“ „Já, en við höfum lært þetta svo vel. Lestu heldur." „Hvað ætti ég að lesa?“ „Það sama og um daginn.“ „Nei, nú lærum við. Ég hefi ekki bókina." „Þú getur aótt hana. Ég skal sækja hana fyrir þig.“ „Ég veit ekki hvar hún er. Ég lánaði einhverju ykkar hana. Nei, nú lærum við.“ Á samri stundu var bókin lögð upp á kennaraborðið. Og kannarinn gafst upp. „Nei, mamma, nú skulum við skrafa til skemmtunar, hvað sem er; en harmtöl á ekki að hafa né hugraun, sem sviður og sker. Hvað þarftu? Þyrstir þig ekki? Er þetta rúm ekki of stutt? Nei, barnabólið! — Nú þekki ég beddann. — Svo þú ert þá flutt. En manstu hjá rúminu minu hvað mörgum kvöldum þú sazt og dúðaðir mig undir dýnu og drápur og þulur last?“ 30 SAMVINNAN

x

Samvinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.