Samvinnan - 01.08.1976, Page 16

fór ekki úr huga mér, og
skömmu eftir komu mína til
Harvard gat ég hennar við
Nathaniel Shaler, deildarfor-
seta, sem hafði einu sinni ver-
ir vinur Pauls Morphys, amer-
íska skáksnillingsins. Shaler
lét samstundis í ljós áhuga.
Vissi ég hvaða námsáætlanir
Björn Pálsson hefði gert? Ég
vissi það ekki, en spurðist fyr-
ir um það hjá vini mínum á
íslandi og fékk að vita, að
Björn hefði innritazt í Kaup-
mannahafnarháskóla í verk-
fræði. Shaler spurði þá, hvort
ég hefði í hyggju að fara aft-
ur til íslands. Ég svaraði, að
ég gerði mér vonir um það.
Shaler, sem fannst, að slíkar
andans íþróttir eins og skák
verðskulduðu að komast á
keppnisskrá háskóla eigi síður
en frjálsar íþróttir, lét í ljós
von um, að ég gæti einhvern
veginn talið Björn á að leggja
frekar stund á verkfræði í
Cambridge en Kaupmanna-
höfn, því að í Cambridge gæti
hann að minnsta kosti útveg-
að piltinum námsstyrk. Mér
sýndist því, að ég mundi geta
fengið stuðning eins áhrifa-
mesta deildarforsetans í Har-
vard við íslandsfyrirætlun
mína.“
„Shaler deildarforseti hafði
ekki misst sjónar á því mark-
miði sínu að koma upp góðu
skákkappliði í Harvard, meö
því að fá mig til að koma því
svo fyrir, að skáksnillingurinn
Björn Pálsson flyttist frá
Kaupmannahöfn til Reykja-
víkur og síðan til Boston. Ég
hafði skrifað Birni, og þetta
var fastmælum bundið. Ég átti
að vera eftirlitsmaður stúdenta
í Holyoke næsta kennslutímabil
og hafa til umráða setustofu
og tvö svefnherbergi, þar sem
Björn gæti búið hjá mér.
Deildarforsetinn hafði gengið
frá styrknum, og einhvers stað-
ar hafði honum tekizt að grafa
upp peninga fyrir skipsfari
handa Birni. . .
Við komum tólf saman til
Reykjavíkur í júní 1905. Við
keypium hesta, réðum fylgdar-
menn og skiptumst í þrjá
hópa. Sá stærsti fór ríðandi
þvert yfir ísland, en annar,
jarðfræðingar, hélt á tiltekna
staði til rannsókna. í þriðja
hópnum, mannfræðingahópn-
um, vorum við Jack Hastings.
Með tvo til reiðar og trússhest
héldum við áleiðis til staðar á
íslandi suðvestanverðu, þar
sem sendið nes hafði einu sinni
teygzt til hafs. Ágangur sjáv-
ar hafði hins vegar fyrir löngu
breytt þessu nesi í eyju.“
„Þegar ég kom aftur til
Reykjavíkur, beið skákundra-
barnið mitt þar, og fórum við
saman til Edinborgar, en síðan
með skipi frá Allan-félaginu
Alþjóðleg
samkeppni
um barnateikningar
Japanskir samvinnumenn efna árlega til alþjóðlegr-
ar keppni í barnateikningum. í fyrra var hún haldin í
20. sinn, og 23 þjóðir tóku þátt í henni.
í ár er íslandi boðin þátttaka fyrir milligöngu Sam-
vinnunnar.
Fyrirkomulag keppninnar er í stuttu máli á þá leið,
að hver þjóð hefur sérstaka dómnefnd, sem velur 18
myndir, sem síðan eru sendar í keppnina. Sérstök dóm-
nefnd í Japan velur síðan úr myndum allra þátttöku-
landanna, og síðan eru þær gefnar út í bók.
Hér með er öllum íslenzkum börnum á aldrinum 6 til
13 ára boðið að senda Samvinnunni myndir, sem blaðið
mun sjá um að velja úr og senda til keppninnar.
Hér fara á eftir nokkur minnisatriði fyrir þátttak-
endur:
• Myndirnar mega vera af hverju sem er.
• Myndimar eiga að vera gerðar með vaxlitum eða
vatnslitum.
• Myndirnar eiga að vera 50 cm á breidd og 40 cm
á hæð.
• Aftan á hverja mynd á að skrifa: a) af hverju
hún er b) nafn höfundar c) aldur d) skóla.
• Bókin með úrvalsmyndunum kemur út 1977, og
þátttakendurnir átján frá hverju landi fá hana
senda. Þeir sem eiga myndir í bókinni fá auk þess
ofurlítil verðlaun.
® Myndunum verður ekki skilað aftur.
• Hvert barn má aðeins senda eina mynd.
• Myndirnar þurfa að hafa borizt Samvinnunni fyrir
1. október.
• Utanáskriftin er: SAMVINNAN, Suðurlandsbraut
32, Reykjavík.
$ Samvinnan
16