Samvinnan - 01.04.1981, Qupperneq 11

hafa þær reynst eftirminnilegar. Ekki
sakaði, að náttúran skartaði viða sínu
fegursta, en kjarni ferðarinnar var að
hitta samvinnufólkið, kaupfélags-
stjóra, starfsfólk og félagsfólk, kynn-
ast viðhorfum þess og vandamálum.
Þetta var góð byrjun, sem sýndi,
hvernig Erlendur hugsaði og hvernig
hann vildi vera í tengslum við þá,
sem starfað var fyrir.
Rómantíska myndin af samvinnu-
mönnum er af búð vefaranna i Roch-
dale, þar sem þeir seldu nauðsynjar á
sannvirði. í sama flokk má skipa kaup-
félögunum okkar á fyrstu árunum, er
þau stórlækkuðu verðlag. Þegar fram
liðu stundir varð meginhlutverk sam-
vinnuhreyfingarinnar i íslensku efna-
hagslífi þó uppbygging, öflun atvinnu-
tækja, sem tryggðu og bættu afkomu-
möguleika fólks. Á þessu sviði hefur
hreyfingin unnið stórvirki, sem þjóð-
in getur seint fullþakkað, en þetta
skapar þá hættu, sem þekkt er í öðrum
löndum ekki siður en hér, að mörgum
finnst ópersónulegur stofnanablær
setjast á samvinnustarfið og er erfitt
að spyrna gegn þvi. Þótt verkefnin
hafi þannig breyst — því allt verður
að vera stórt nú á dögum — heldur
samvinnuhugsjónin gildi sinu sem
stefna og lífsviðhorf, og fyrr eða síðar
mun mannkynið skilja, að slíkar hug-
sjónir eru í raun meira virði en tölvur
og tækni.
Langt mál mundi að telja öll þau
verkefni, sem hrundið hefur verið í
framkvæmd undir stjórn Erlendar á
SÍS, hvort sem er á sviði sjávarútvegs,
skipaútgerðar, iðnaðar, vörudreifing-
ar, bókhalds, tölvunotkunar eða ann-
ars.
Menn verða að vera stórir i sniðum
til að geta stýrt svo fjölþættu fyrir-
tæki sem SÍS án þess að missa yfir-
sýn. Erlendur hefur siðan hann opn-
aði dyr Samvinnutrygginga skipað sér
sess sem einn mesti athafnamaður
þjóðarinnar á þeirri tölvuöld, sem
þessir áratugir ætla að verða. Það er
næsta ótrúlegt, hve mikinn feril Er-
lendur hefur að baki — aðeins sex-
tugur að aldri.
Ekki má Erlendar minnast án þess
að nefna einnig eiginkonu hans, Mar-
gréti Helgadóttur frá Seglbúðum,
glæsilegan kvenkost, sem hefur verið
honum stoð og stytta, eða börnin
þeirra þrjú, Helgu, Eddu og Einar.
Persónuleg kynni mín af Erlendi
hafa verið mér bæði til ánægju og
lærdóms, en þau voru mest i þá tið,
er ég starfaði með samvinnumönnum
við timarit þeirra. Ég sendi honum
árnaðarkveðjur á sextugsafmæli hans
og óska honum alls hins besta i fram-
tíðinni.
Benedikt Gröndal.