Spegillinn - 01.02.1958, Blaðsíða 13

5PEBILLINN
37
þarna austur í Sýrlandi, sem er
einmitt þessa dagana að ofurselja
sig honum Nasser með húð og
hári, og fær víst ekki einusinni
undirtyllustöðu í nýja ríkinu.
— Ég er að koma af listsýningu,
sagði ég, til þess að komast burt
frá pólitíkinni, sem flestir vilja
hvíla sig frá, þessa dagana. — Það
var leiktjaldasýning hjá honum
Sigfúsi og honum Magnúsi.
— O, ég er nú ekkert uppnæmur
fyrir því, svaraði rakarinn minn.
— Sjálfur var ég á leiktjaldasýn-
ingu hjá Ihaldinu fyrir nokkru, og
það voru svokölluð Potemkin-leik-
tjöld, sem þykja allra leiktjalda
bezt.
— Er ekki alþingisbissnissinn
neitt byrjaður hjá þér enn? spurði
ég, því að það var vonlaust verk
að koma rakaranum mínum burt
frá pólitíkinni.
— Jæja, lítið kveður nú að því,
en vonandi fer það eitthvað að
glæðast. Þessi tími milli bæjar-
stjórnarkosninganna og þingsins
er hjá mér einskonar stund á milli
stríða.
— Jæja, er það heldur rólagt
eins og er?
— Já, og veitir ekki af. „Ein-
hverntíma verð ég að hafa tóm til
að brýna busana, áður en Þing-
mennirnir fara að koma. Reyndar
er þetta nú bara framhaldsþing;
ekki einusinni messað yfir hausa-
mótunum á þeim, svo að mig grun-
ar nú hálfgert, að einhverjir þeirra
svindli og fari órakaðir. Það er
aldrei að vita, hvar maður hefur
þessa þjálfuðu stjórnmálamenn. Ég
get sagt þér eina grínagtuga sögu
af þessháttar. Hér kom um daginn
sveitamaður, allur á kafi í órækt.
Það kostaði þrjá hnífa og tvennar
klippur að ná því mesta af honum,
en þegar því var lokið, sá ég að
þarna var kominn enginn annar
en hann Hannes minn á Undir-
felli. Ég fór að spyrja hann um
þessa útrústningu hans — því að
hann var með sokkana utanyfir,
auk heldur annað — og þá kom
í ljós, að hann hafði flúið höfuð-
staðinn um stundar sakir, vegna
úlfaþytsins, sem íhaldið gerði út
af gulu bókinni.
— Já, hvað sagði hann um gulu
bókina ?
— Aðallega það, að þetta hefði
nú aldrei verið bók og sízt af öllu
gul. Þetta, hefðu verið minnisgrein-
ar, sem hann var að hripa upp
sér til gamans, einusinni þegar lít-
ið var að gera, og gengu út á það,
hvernig hann vildi - hafa höfuð-
borgina þegar vinstriflokkarnir
hefðu unnið hana og hann sjálfur
væri orðinn borgarritari. Svo kom
þarna einhver íhaldsmaður og plat-
aði hann í poker, en notaði um leið
tækifærið til að stela handritinu,
og þá geturðu farið nærri um fram-
haldið. Enda sór hann sig og sárt
við lagði, að hann skyldi aldrei
snerta spil með íhaldinu framar.
Rakarinn minn rétti úr hryggn-
um og horfði um leið út um glugg-
ann. — Tuttugu og tvær krónur,
takk! sagði hann. — Við skulum
slíta þessum umræðum. Mér sýnist
ekki betur en sjálfur Hannes sé
að koma þarna og er sprottinn
aftur. Láttu sem minnst á þér
bera; hann er orðinn svo var um
sig.
Ilialdsforingjarnir eru að ærast o" verða trylltari t
áróðri sinum með hverjuni degrtnum sem líður. Jafnvel
saklaus skuUhiirnin fá ekki að vera i friði fyrir þessutn
ofstaekismöunum og fereldrar þeirra, ef þeir vilja ekki
stvðja óstjórn ihaldsins á Reykjavík. kailaðir: Hildirfðar-
svnir. Óvinir Reykjavíkur, Fjandmenn Reykjavíkur. Utan-
earðsmenn og nú siðast í Morgnnblaðinu i gaer likt -
bióðugustn sjóræningja sögunnar. TYRKJARÁNSMF NN' '
Þeir smöluðu saman konum og börnum, píndu. sví v,rtu