Spegillinn - 01.02.1958, Blaðsíða 20

44
BPEGILLINN
Loksins hefur Ríkisútvarpið lát-
ið af því verða að minnast á sið-
ferði við þjóðina sína og gera sam-
anburð á því sviði við það, sem
var fyrir 50 árum. Fjórir valin-
kunnir borgarar voru fengnir til
þess að gera þennan samanburð,
og voru flestir þeirra um 10 ára
gamlir fyrir fimmtíu árum og því
ekki farnir að syndga neitt, sem
gagn væri í. Hefði ekki verið úr
vegi að hafa að minnsta kosti einn
gamlan syndara, á áttræðisaldri
eða svo, og láta hann segja við-
horf sitt til málsins. Á móti honum
hefði svo átt að hafa einhvern sið-
ferðispostula, spúandi eldi og
brennisteini yfir syndsamlegheit-
um nútímans og þá einkum unga
fólksins. En vonandi verður þetta
ekki síðasta umræðan, svo að
þetta getur verið til athugunar.
Margar spaklegar athuganir
komu fram í umræðum þessxim og
skyldi engan á furða. Meðal annars
benti eini prestvígði maðurinn í
hópnum á það, að það væri and-
skotann ekki þakkandi þó að menn
hefðu verið það sem kallað er sið-
samari fyrir fimmtíu árum, því að
þá hefði bókstaflega ekki verið
hægt að syndga að neinu gagni, þó
áð viljinn væri allur með. Með
breyttum tímum hefði orðið á
þessu hrein bylting, svo að engan
skyldi furða þó að menn notuðu
sér tækifærin og syndguðu dálítið,
þegar þeir kæmust höndunum und-
ir. Fleira kom þarna fram eftirtekt-
arvert, sem gæti orðið góð undir-
staða undir frekari umræður um
málið. Ætti þær umræður að fara
fram sem fyrst, t. d. í dans- og
dægurlagatímanum það er engin
hætta á, að efnið þrjóti fyrst um
sinn.
Mætti ég, sem fimmta hjól undir
vagninum, segja mitt álit á mál-
inu, yrði það á þá leið, að þetta
fer allt eftir mælikvarðanum, sem
lagður er á siðferðið, rétt eins og
útkoman úr fjárlögunum fer eftir
því, „hvaða tölur er notaðar".
Þarna í umræðunum kom það t. d.
í ljós, að áfengisneyzla lán,dsmanna
skakkar ekki nema nokkrum
kommum, ef miðað er við drykkju
á hreinum spíra á mannsbarn í
landinu. Hitt er alkunna, að nú
dreifist drykkjan á miklu fleiri
landsmenn en áður og veldur því
drengileg undirtekt unga fólksins,
sem í gamla daga var satt að segja
heldur lint á þessu sviði. Það gefur
því auga leið, að færri verða full-
ir nú en þá og ber að reikna til
framfara.
Hvað snertir siðferði í sambandi
við fjölgun þjóðarinnar, þá er það
alkunna, að fjórða hvert barn á
landinu fæðist í lausaleik og mun
heimsmet. En stafar þetta allt-
saman af siðleysi þjóðarinnar? Nei,
onei, hér eru það skattayfirvöldin,
sem eiga hlut að máli, eða öllu
heldur skattalöggjöfin og auðvitað
verður að mestu leyti að kenna
Eysteini um hana, þar sem hann
fær alla skattana. Ætti því að réttu
lagi að skrifa áætlaðan slump af
lausaleikskrökkimum hjá honum,
og þá verður auðvitað næsta skref-
ið að senda hann á Kvíabryggju,
því að auðvitað getur hann ekki
gefið með allri glásinni, sem ekki
er heldur von. Líklega hefur nú-
verandi ríkisstjórn séð fram á
þennan möguleika, þegar hún bara
tók sig til og lokaði bryggjunni.
Hvað snertir óráðvendni á eig-
ur náungans, verður einnig að taka
tillit til breyttra tíma. Fyrir fimm-
tíu árum var bókstaflega engu
hægt að stela, sem nokkur veigur
væri í, sökum armingjaskapar þjóð-
arinnar. Er þá ekki von, að einhver
breyting verði á þessu, þegar
helmingur þjóðarinnar veður í pen-
ingum ? Hitt væri blátt áfram
hreinasta dáðleysi, ef fátæki helm-
ingurinn notaði ekki tækifærið og
losaði ríka helminginn við eitt-
hvað af peningaáhyggjum hans.
Sú varð líka raunin á, og ber að
telja þetta greinilegar framfarir í
náungakærleika, engu síður en
hitt, sem kemur fram í stóraukinni
gjafmildi við þá, sem bágt eiga eða
verða fyrir tjóni. Þetta ber sem
sagt allt að sama brunni. Svo fram-
arlega sem hjálpsemi og náungans-
kærleikur heyrir undir siðferði,
hafa orðið stórar framfarir á sið-
ferðissviðinu.
Nei, forfeður vorir voru svo
sannarlega ekki betri en við, en
þeir höfðu bara enga möguleika til
að syndga almennilega, og hættir
þá að vera þakkandi þó að þeir
væri svolítið skikkanlegri á ytra
borðinu. Maður gæti farið alla leið
aftur í goðafræðina til þess að
sanna þetta. Voru kannske ekki
kófdrykkjurnar í Valhöll einmitt
þeirra tíma Ása-klúbbur?
KÖNUM
liefur nú loks tekizt að loftsetja gervihnött
og hefði fyrr mátt vera. Þó virðist þetta
véra hálf ómerkilegur hnöttur. Fyrst og
fremst er liann alls ekki hnöttur, heldur
hólkur, í öðru lagi er hann ekki nema 13
kíló á þyngd (óliappatalan) og í þriðja lagi
er engin tík í honum, til að reisa minnis-
varða um, síðar meir. í fjórða lagi fer hann
sem næst miðbaug, svo að engir sjá hann
nema kannske frumstæðar þjóðir. Allt í
allt heldur ómerkilegur gervihnöttur. Samt
hefur Krúséff sent Æk heillaóskaskeyti, og
er það hámark falsins og flærðarinnar.
Ekki þarf að taka fram, að það er þýzkari,
sem hefur komið liólknum á loft og er gott
að tvær stærstu þjóðir heims skuli ekki
liafa neitt að láta livor aðra heyra á því
sviði.