Spegillinn - 01.03.1967, Blaðsíða 6

Sérfræðingur vor í pólitík
kom æðandi upp á ritstjórn til okkar
núna um daginn og var mikið niðri fyr-
ir. Hann hlammaði sér niður í stól og
seildist eftir vindlakassa blaðsins, en
hann stóð á skrifborðinu til allrar ó-
lukku.
Þegar hann hafði blásið frá sér fyrsta
o-eyknum, hóf hann upp raust sína.
Heimabúnaður.
— Ég þarf að fá ferðakostnað og
hann ríflegan, strax, — sagði hann á-
kveðinn.
— Það er naumast, varð mér að orði.
— Það er ekki nóg að við borgum þér
hátt kaup og gefum þér að éta og
drekka á dýrum veitingastöðum í hvert
sinn sem við hittum þig . . . En hvert
er ferðinni heitið, svona í hvínandi hvelji
Er það suður á afvopnunarráðstefnuna
í Genf eða vestur á þing Sameinuðu
þjóðanna?
— Nei, fjandinn hafi það, þvuh!
hreytti sérfræðingur út úr sér með fyr-
irlitningu. •—• íslendingar em nú bún-
ir að senda svo mörg dusilmenni vestur
á það þing, að allir aðrir fulltrúar líta
niður á þá, þetta hafa að mestu verið
durgar, skilja ekkert mál nema eitthvert
hrafl í dönsku og því sofið á öllum fund-
um. . . Nei, en vestur ætla ég samt,
vestur á firði. Þar eru heldur en ekki
að gerast tíðindi í pólitíkinni, karl
minn, allt á öðrum endanum og hver
höndin upp á móti annarri í tveimur
stærstu flokkunum, Matthías drap Þor-
vald Garðar, og Sigurvin og Steingrím-
ur drepa Halldór þingmannsefni Speg-
ilsins. Um að gera að kynnast ástand-
inu frá fyrstu hendi heima í héraði.
•— En em einhverjir kjósendur til
þar vestra, sem telja missi í því að þeir
Þorvaldur og Dóri séu ekki að vesenast
á þingi sjálfum sér og kjósendum til
ama og minnkunar? spurðum vér.
— Já, það virðist svo. Að vísu hafa
engir gert neina uppsteit út af Dóra
greyinu, enda eru flokkshlekkirnir hald-
betri hjá Framsókn en íhaldinu, og svo
hefur Halldór birt í Tímanum svo
aumkunarverða píslarvættisgrein, að all-
ir hljóta að kenna í brjósti um hann,
bæði mannvinir og dýravinir. En Þor-
valdur Garðar er svo framgjam og frek-
ur, að hann er hinn s.taffírugasti og
hyggur á grimmar hefndir og honum
fylgja nokkrir harðsnúnir íhaldsjálkar á
Suðurfjörðum. Það er stand á Godda-
stöðum! eins og þar stendur.
Það varð úr, að sérfræðingurinn fékk
ferðakostnaðinn, því að blaðið vill vita
allt sem tíðindum sætir.
— •—• Nokkrum dögum síðar birtist
sérfræðingurinn aftur og virtist vera
hinn glaðhlakkalegasti.
— Gúmorin, hágöfgi! ávarpaði hann
mig.
— Sæll sjálfur, mikill fjandi er að sjá
hvað þú lítur vel út, feitur og pattara-
legur og virðist ekki Vera hið minnsta
soltinn eins og venjulega.
— Já, fólk er gestrisið á Vestfjörð-
um, baunir og bolaspað, riklingur og
súrir hrútspungar og einstaka bóndi
átti brennivínslögg frá því í réttunum í
haust.
Hjó sýslumanninum ó Patró.
— Nú skal ég stikla á stóru . . . Fyrst
skellti ég mér vestur á Patró. Bæði var
það að þar situr þriðji maðúrinn á í-
haldslistanum, sjálfur sýslumaðurinn, og
svo hafði ég hlerað, að Sigurður frá
Vigur væri staddur þarna til að reyna
að sætta Þorvald Garðar við örlög sín.
Ég skundaði strax á fund sýslu-
manns. Sýsli sat einn í skrifstofu sinni
og var mjög áhyggjusamur á svipinn,
en þó hinn hermannlegasti. Hann
var í öllum herklæðum, í hátíðabúningi
sýslumanna, skreyttur logagylltum
hnöppum og borðum, með axlaskúfa og
gullbúna húfuna. Til að fullkoma gerv-
ið hafði hann á borðinu fyrir framan sig
Halldór á Kirkjubóli við skrifborð sitt að yrkja sólm.
6 S p e g i 11 i n n