Spegillinn - 01.12.1971, Qupperneq 8

STRENGBRÚÐU
BALLETTINN
Nei, segi ég . . . ég kann einhvern veg-
inn ekki við þetta; við skulum að
minnsta kosti ræða málið . . . rólega
og skynsamlega skilurðu, ekki hleypa
okkur í neinn ham, tvær nútímamann-
eskjur, skilurðu, . . . nei, auðvitað skil-
urðu það ekki, helvízk boran þín, vilt
ekki skilja það . . . ekki viðurkenna
nema þitt eigið sjónarmið, hvað sann-
ar, að manneskjan er alltaf eins . . .
að það er einungis hamurinn, sem
brey tist fyrir áhrif útspekúleraðra tízku-
kónga í París; að þú ert ekki annað en
lifandi eftirmynd mömmu þinnar,
ömmu og langömmu með andskotans
ósanngirnina og stífnina . . . munurinn
á ykkur þrem ekki annar en sá . . .
ykkur fjórum, ha, kann ég ekki að
telja, víst kann ég að telja, þú getur
sparað þér glottið . . . ég kann meira
að segja að telja fram, gera fjóra að
þremur, jafnvel tveimur, en það skilur
þú ekki. . . fremur en formæður þínar
. . . sem sagt, munurinn er enginn nema
fötin ... að langamma þin gekk á
opnu nærhaldi innan undir átta pilsum
. . . amma þín á föðurlandsbrókum
innan undir stokkfelldu peysufatapilsi
. . . mamma þín buxnalaus innan und-
ir dragt úr skozku vaðmáli allt her-
námið út í gegn og þú . . . allsber innan
undir engu, þegar þér finnst eitthvað
við liggja . . . þegar þú vilt fá þínu fram-
gangt við einhvern, eins og mig núna
. . . þegar þú vilt ekki ræða málin,
þegar þess þarf ekki, af því að þú hef-
ur á réttu að standa . . . af því að þú
hefur alltaf á réttu að standa . . .
en segðu mér eitt, sérðu ekki að í
8