Stúdentablaðið - 01.02.1983, Blaðsíða 15

STÚDENTABLAÐIÐ
15
■■■■■ fólk í fréttum ■■
Hann Davíd..... .ii
Hjálmar H. Ragnarsson stjómandi háskólakórsins.
Nú er upprisinn nýr spámaður í
Reykjavíkurborg og heitir sá
hvorki meira né rninna en Davíð.
Það getur verið gaman að heita
Davíð því þetta sama nafn bareinn
feiknlegur kappi og afreksmaður
austur í Gyðingalandi forðum tið
og segja biblíusögur að sá hafi
drepið risa. Nú hagar svo bagalega
til í Reykjavík að þar eru risar
ákaflega fáséðir, ef ekki alls
óþekktir, og er það illt fyrir þá sem
heita í höfuðið á risabana og langar
að vinna þrekvirki. En ekki dugir
að setja svoleiðis tittlingaskít fyrir
sig. Ef menn vilja verða kappar
verður að fara í stríð og til þess að
geta farið í stríð verður að finna sér
heppilegan óvin til að berja á. Þeg-
ar Davíð fór að virða fyrir sér
mannskapinn sem dvelur í Borg
Davíðs, rann upp fyrir honum
lausn á þessu strembna vandamáli.
Hann sá ekki betur en að borgin
væri morandi af alls konar vand-
ræðafólki, ómögum og ónytjulýð,
börnum og gamalmennum, nárns-
mönnum, kvenfólki og jafnvel
sveitamönnum. Davíð gat ekki
betur séð, útum skrifstofugluggann
hjá sér, en að þessi mannskapur
stundaði það helst að þvælast unt
borgina, ýmist fótgangandi að
þvælast fyrir bílunum eða með
strætisvögnum, sem að sínu leyti
þvælast líka fyrir bílunum. Þarna
sá Davíð sinn vitjunartíma. Hann
sá í hendi sér að það hlyti að vera
alltof ódýrt að ferðast með strætó,
úr því að ómagarnir gátu verið að
þessu sífellda randi. Hér þurfti að
hækka verð og það allríflega. Með
því voru slegnar tvær flugur í einu
höggi. Ómagarnir myndu hætta að
flækjast fyrir og fara að halda sig
heima hjá sér eins og óntögum ber
og Davíð fengi tækifæri til að vinna
sín tíu þúsund.
En hvað kentur þessi saga okkur
stúdentum við, kann einhver að
spyrja. Jú, því er til að svara að
hækkun á strætisvagnafargjöldum
og hótanir um að skera niður þjón-
ustu S.V.R. konta sérlega hart nið-
ur á námsmönnum. Þeir eru stór
hluti þeirra sem treysta algjörlega á
strætisvagnakerfið til að komast
leiðar sinnar.
Það er ekki óeðlilegt að gera ráð
fyrir að námsmaður við H.í. fari ca.
14 ferðir með strætisvögnum á viku
að jafnaði. Ef við það er miðað
þýðir 50% fargjaldahækkun út-
gjaldaaukningu upp á 224 kr. á
mánuði fyrir téðan stúdent. Hann
Hann Davíð.
þarf þá að punga út rúmlega 600 kr.
í strætisvagnafargjöld mánaðar-
lega. Þetta er umtalsverð upphæð
fyrir þá sem þurfa að draga fram
lífið á rýrum námslánum. Þegar svo
ríkisvaldið grípur inn í og stöðvar
hækkunina, er því mætt með hót-
unum um að leggja vögnunum eða
eitthvað í þá áttina. Það er engu
líkara en borgarstjórinn með bibl-
íunafnið telji sig eiga þessa vagna
persónulega og prívat. Einn af já-
bræðrum hans orðaði málið svo
skólahald og strætisvagnar í
Reykjavík væru fátækrastyrkir sem
að sjálfsögðu ættu ekki að líðast.
Nú bæri að hafa hagsmuni heild-
arinnar að leiðarljósi. Þeir hags-
ntunir hljóta þá að felast í því að
teppaleggja sparkvelli fótbolta-
nranna.
Nei, strætisvagnakerfið er ekki
hreppaflutningakefi fyrir ómaga
þótt e.t.v. sé það ekki notað af þeim
sem eru af húsi og kynþætti Davíðs.
Þetta er nauðsynleg þjónusta sem
menn ættu ekki að láta sér detta í
hug að reyna að reka á fargjöldum
eingöngu fremur en að ætla að reka
sjúkrahús og skóla með hagnaði.
Ekki eru þó enn upptalin öll af-
rek kappans Davíðs. Ekki þótti
honum nógu rækilega saumað að
námsmönnum fyrr en meira væri að
gert. Með því að heimta hækkuð
námsvistargjöld af framhalds-
skólanemum utan af landi skyldi
nú ná sér niðri á sveitavarginum.
Þessir tilburðir taka útyfir í valda-
hroka borgarstjórans. Með því
virðist hann vera að reyna að etja
saman reykvíkingum og öðrum ís-
lendingum. Ef hægt er að halda því
fram að landsbyggðarfólk eigi ekki
að fá að stunda nám í höfuðborg-
inni nema það borgi fyrir það sér-
stakt gjald, má með sömu rökum
segja að reykvíkingar eigi einskis
að njóta af þeirri verðmætasköpun
sem fram fer utan höfuðborgar-
innar. Þegar svo væri komið er hætt
við að borgaryfirvöld yrðu jafnvel
að skera niður ámóta nauðsynlegar
framkvæmdir og gervigrasarækt,
hvað þá heldur annað.
En því að vera að horfa í það,
kappaefnið hefur fundið sér óvin
og hafið sitt stríð. Óvinurinn er
hópur lífeyrisþega, láglaunafólks,
námsmanna og barna sem nú skulu
horfast í augu við það að meira er
komið undir einum vöskum leið-
toga en höfuðlausum her.
Nú bíðum við spennt eftir næstu
atlögu Davíðs borgarstjóra. E.t.v.
verður það krafa um að „neytend-
ur“ greiði fyrirfram fyrir hvert út-
kall slökkviliðsins í borginni. Þá
fáum við kannski að sjá Davíð feta
í fótsporNerós, kollega hans í Róm
í eina tíð. Hann gæti t.d. prílað upp
á Hallgrímsturn og spilað á raf-
magnsgítar nteðan hann fylgdist
með áhrifum áðurnefndrar rekstr-
arhagræðingar í brunamálum
borgarinnar.
— Hver veit. . . ?
Háskólakórinn æfir nú af kappi
undir fyrirhugaða söngferð til
Sovétríkjanna. Kórinn mun halda
tónleika í Moskvu, Kiev, Lenin-
grad og Tallin og syngja þar við
háskóla og tengdar stofnanir.
Ferðin er skipulögð af sovéskum
stúdentasamtökum en kostnað af
ferðalögum til og frá Sovétríkjun-
um bera kórfélagar sjálfir.
Eins og flestum er kunnugt, hef-
ur söngur Háskólakórsins hlotið
frábærar viðtökur áheyrenda og
einróma lof blaðagagnrýnenda
undanfarin misseri. Kórinn hefur
lagt metnað í að flytja ný verk og
verið þannig hvati til nýsköpunar í
tónlist. Nægir í því sambandi að
nefna frumflutning stórra kórverka
eftir Jón Ásgeirsson, Atla Heimi
Sveinsson, Jónas Tómasson og
stjómandann Hjálmar H. Ragn-
arsson.
Þann 26. og 27. febrúar n.k.
heldur kórinn tvenna tónleika í
Félagsstofnun stúdenta með þeirri
efnisskrá sem sungin verður í
Sovétríkjunum, og eru stúdentar
hvattir til að láta þann meiriháttar
listviðburð ekki framhjá sér fara.
Einnig gefst velunnurum kórsins
kostur á að gerast styrktarfélagar
og stuðla þannig að velgengni
kórsins innan lands sem utan.
, PACMAN
A MÖLINNI
En það eru fleiri en Davíð sem gera
garðinn frægan. 1 húsi einu á há-
skólalóðinni berst gulur kjaftstór
náungi baráttu upp á líf og dauða
við vofurnar þrjár sem ráða ríkjum
í nágrenni hans. Þar gildir lögmálið
„to eat or be eaten". Karl þessi er \
ættaður að Westan og ber heitið
Pacman.
Kjaftasöguglaðir blaðamenn
brugðu sér á staðinn uppfullir af
rannsóknarblaðamennskuórum.
Þegar við svo loks fundunt þetta
stórhættulega spil, sem kvað vera
hvað mestur skandall í skólanunr
um þessar mundir, gein þar yfir
múgur og margmenni og hafði hina
bestu skemmtun af.
I forsvari fyrir spilinu eru þriðja
árs nemar í vélaverkfræði og höfðu
eftirfarandi um málið að segja:
Nú, við fórum út í þetta; það er
siður að þriðja árs nemar gefa út
blað til styrktar námsferð — en
núna gekk mjög illa að safna aug-
lýsingum. í leit að einhverju ráði til
að hala inn peninga þá var þetta
praktískasta lausnin. Sumir virðast
líta á þetta sem einhverja lítillækk-
un á akademíunni. En kassinn er
mjög vinsæll og hefur í mörgu bætt
móralinn í húsinu; menn hafa
kynnst meira og félagsherbergið er
mun betur nýtt.
— Það ganga tröllasögur urn að
einhver kall úti í bæ hirði ágóðann
af þessu.
Ja, náttúrulega hirðum við ekki
allan ágóðann. Við leigjum kass-
ann og þetta er beggja hagur, eig-
andans og okkar.
En ekki eru allir eins jákvæðir,
nemar sem við hittum töldu spilið
drepa niður móralinn og ráða ríkj-
um í eina félagsherberginu sent
verk- og raunnemar hefðu. Sama
fólk taldi Pacman hinn ómerkileg-
asta fýr og spilið aumlegt peninga-
plokk. Verst væri þó þegar spilarar
krefðust myrkurs við iðju sína svo
ekki er sauðljóst í herberginu.
Kosningahátíð
á Garði
Það eru víðar kosningar en þær
sem nú er mest um rætt til alþingis
og stúdentaráðs. Á hverju hausti er
kosið í embætti sem nefnist því
virðulega nafni Inspector domus á
stúdentagörðum H.í.
Síðast liðið haust hlaut Magnús
Gíslason verkfræðinemi þetta
hnoss á Gamla garði, annað árið í
röð. Magnús þykir slyngur í kosn-
ingabaráttunni og mun hafa haft
um það góð orð fyrir síðustu kosn-
ingar að halda veislu fyrir kjósend-
ur yrðu úrslitin hagstæð.
Sunnudaginn 30. jan síðast lið-
inn hélt Magnús svo kosninga-
fagnað sinn í Garðsbúð á Gamla
garði og var mikið um dýrðir.
Fjölbreyttar veitingar voru á boð-
stólum, tertur, pönnukökur og
kakó, vindlar fyrir karlmennina en
konfekt fyrir dömurnar að
ógleymdu kaffi og viskíi. Magnús
kvaðst fremur vilja halda veglega
veislu ef hann á annað borð héldi
veislu og er það til marks um stór-
hug hans að ekkert af veisluföng-
unum gekk til þurrðar utan viskíið
Magnús dómus.
og voru þó nær allir íbúar Gamla
garðs í veislunni.
Magnús tók það skýrt fram til að
fyrirbyggja allan misskilning að
allan kostnað við hátíðina greiddi
hann úr eigin vasa. Almenn ánægja
var á Gamla garði með þetta fram-
tak Magnúsar og er hann vinsæll
maður í starfi.