Stúdentablaðið - 01.10.1985, Síða 24

SPJALLAÐ VIÐ
ÞORSTEIN GYLFASON
UM
HÁSKÓLATÓNLEIKA
OG FLEIRA
Nú á haustdögum eru að hefjast
Háskólatónleikar, ellefta árið í röð.
í tilefni þess leitaði ég uppi Þorstein
Gylfason dósent í heimspeki og mik-
inn áhugamann um tónlist. „Alætu á
tónlist“ eins og hann orðar það
sjálfur. En hann var annar frumkvöð-
ull þess ásamt Þorkatli Helgasyni
dósent í stærðfræði að þeir voru
teknir upp haustið 1974.
Af hverju var heimspekingurinn að
beyta sér fyrir þessu tónleikahaidi á
sínum tíma?
„Það var brýn þörf fyrir svona starf-
semi í bænum, bæði fyrir Reykvfkinga
og tónlistarfólkið sjálft. Þá var að byrja
að verða til fyrsta kynslóð tónlistarfólks
á íslandi sem mátti ætla að fengi að lifa
af list sinni hér heima hjá sér. Þetta var
ljómandi glæsilegur hópur af ungu
fólki eins og sannast hefur síðan. En þá
vantaði hann vettvang til að sýna hvað
í honum bjó.“
Hvernig var þessu tónleikahaldi hátt-
að í upphafi?
„Tónleikarnir voru hálfsmánaðar-
lega á vetri, og haldnir í Félagsstofnun-
arsalnum síðdegis á laugardögum.
Tónlistarfólk var beðið að senda tón-
leikanefnd uppástungur um efnisskrár.
í nefndinni sátum við Þorkell með
tveimur stúdentum, þeim Baldri Sig-
urðssyni og Christopher Sanders sem
báðir eru nú málfræðingar. Við völdum
úr og skipuðum niður á veturinn ailan
í einu. Það sóttu fleiri til okkar en
komust að, og aðsókn að tónleikunum
var góð og stundum mjög góð.“
Sækir Þorsteinn tónleikana enn þó
skipulaginu hafi verið breytt og þeir nú
haldnir í hádeginu á miðvikudögum?
„Já ég mæti ef ég mögulega get.“
En tónlistarlíf hér innan Háskólans,
„Það mætti gjarnan vera miklu
meira.“
Hvað með áform um að færa ýmsa
menningarmenntun upp á háskólastig
eins og t.d. tónlistarskóla eða Mynd-
lista og handíðaskólann?
„Það væri afbragð, en það er tvennt
að varast. Annars vegar það að leggja
tónlistarháskólanám — og hvers konar
listaháskólanám — undir sömu stofnun
og hefðbundið háskólanám hér í okkar
skóla og Kennaraháskólanum. Ég held
það yrði farsælla að hafa sjálfstæða
listaháskóla eins og nú er vísir að í
Tónlistarskólanum í Reykjavík; með
því móti stuðlum við að fjölbreytni í
skólahaldi sem alltof lítið er af.
Hitt er það þarf endilega að tryggja
að slík háskólakennsla — og öll önnur
raunar líka — verði ekki til þess að
ungt fólk hætti að fara utan til náms
hópum saman. Það er lífsskilyröi fyrir
bæði listir og fræði í landinu að æsku-
fólk fari sem víðast út um allan heim
að læra listir sínar, og það ekkert
síður þótt hægt sé að leggja stund á
sömu greinar hérna heima. Ef það er
hægt er þörfin kannski mest."
Hvað þá með ákvörðun stjórnar LÍN
iim að gera mönnum næsta óklcift að
komast í „undergraduate“ nám í
„Fagurfrœði er mjög leiðinleg. “
24
STÚDENTABLAÐIÐ