Fálkinn - 08.03.1930, Síða 5

Sunnudags hugleiðing.
Dýr í felubúningi.
Textinn: Jóh. 1, 29—34.
»Sjá lambið Guðs, sem ber
synd heimsins“, segir Jóhánnes
skírari er b.ann sjer Jesú konia
til sín þangað sem hann kendi
°g skirði. „Lambið Guðs“ könn-
uðust ísraelsmenn við, því blóð
páskalambsins liafði frelsað
frumburði þeirra frá dauða í
Egyptalandi. Áheyrendurnir
skiklu því þýðingu orðanna, að
niinsta kosti sumir.
Eáskalambið átti að vernda
fjölskyldu frá því að missa frum-
kurð sinn, en Guðs lamb lier
syndir alls heimsins, allra
nianna. Eigi aðeins Gyðinga held-
ur og heiðinna þjóða, sem alls
ekki væntu sjer neins endur-
lausnara. Jóhannes slcírari vissi
um liið liáleita erindi Jesú Krists
til jarðarinnar, hann var sendur
til að ryðja braut kenningum
lians, undirbúa komu hans. Og
Jesús íætur skírast hjá honum
áður en hann byrjar lúð mikla
starf sitt, sem hjer á jörðu lauk
með krossfestingu lians og upp-
risu. Hann gerðist fórnarlambið,
og fyrir hans blóð geta allir
írelsast.
En til þess að einstaklingurinn
geti orðið aðnjótandi liinnar
miklu fórnar þarf friðþægingin
að verða eign hans. í öllum orð-
Um Jesú og kenningu felst sá
rauði þráður, að sá sem vill verða
frelsunar lians aðnjótandi verð-
ur að iðrast og trúa, því án þess
öðlast maður ekki hlutdeild í
þeirri náðargjöf, sein Guð liefir
hoðið öllum mönnum og fórnar-
daúði Krists liefir afrekað. Mað-
urinn, sem eklíi hafði klæðst i
brúðkaupsklæðin fjekk ekki að
koma í veislusalinn, en var kast-
að út í myrkrin. Og meyjarnar,
sem gleymt liöfðu að láta olíu á
lampa sina fengu ekki inngöngu
er þær börðu að dyrum, heldur
var þeim svarað: jeg þekki yður
ekki.
Án trúar er engum manni fær
leiðin inn i guðsriki. Alt það, sem
mcst þykir um vert af veraldleg-
Um gæðum, er ekki nema hismið
tómt, þegar yfir landamærin
kemur. Þá stoða hvorki jarð-
uesk auðæfi og völd eða mannvit
og, frægð. Því drottin lítur á
kjUrtað, á hugarfar mannsins og
iuhpæti, cn clíki hin ytri kjör
hans í jarðnesku lífi.
Hversu oft gleymum vjer ekki
þessu. Hversu oft sækjumst vjer
ekki eftir hinu fánýta en höfn-
Uní hinu, sem greiðir okkur
brautina til eilífs lif*. Höfum
hugfast, að Guðs lamb ber synd-
ir okkar fyrir oss og að þangað
getum við horfið og fengið fyr-
irgefningu og lilutdeild i þeirn
sælu, sem bíður allra þeirra er
uálgast Guð í sannri óg einlægri
trú.
Fiörildi. Vængir þess eru svo Ukir trjáberki a htinn
að þegar það er sest, er txplega hægt að sjá það
„Skríðandi blað“. Engisprettutegund
í Austur-Indlandi.
Á ófriðarárunum tóku menn
npp á því að mála skipin fárán-
lega skjöldótt til þess að þau
sæjust síður á sjónum. Fyrir-
myndina liöfðu þeir úr dýrarík-
inu. Fjöldi dýra nýtur verndar
þessi litarskifti ekki forðað frá
bana?
Þetta er aðeins eitt dæmi af
eru þau því fleiri, sem dýraríkið
er fjölskrúðugra.
Það eru ekki síst hin smáu og
varnarlausu dýr, sem njóta felu-
litanna eða lögunar, sem veldur
því, að þau sýnast alt annað en
Efri flugan er humjabifluga en að
neðan sjest fluga, sem hefir regnt
að verða óþekkjanleg frá henni.
Engisprettutegund, sem lifir a
Sundeyjunum. Hún líkist mjög lauf-
blaði á trjátegund, sem algeng er þar.
náttúrunnar á þann liátt, að lit-
ur þeirra eða lögun samlagast
svo vel umhverfinu, að óvinirnir
eiga ilt með að sjá það tilsýndar.
Kunnasta dæmi þessa lijer á
landi er rjúpan, sem á sumrin
hefir brúnan lit er líkist lynginu
og móunum, sem hún hefst við
á, cn á vetrin er livít eins og
snjóbreiðurriar kringum hana.
Hversu mörgum rjúpum hafa

Lirfa, sem likist maur, sem er að
bera laufblað i þúfu sína..
mörgum. 1 ríki náttúrunnar er
fult af svona fyrirbrigðum og
Skriðdýrslirfa á eikargrcin. Lirfan
er neðst og likist mjög kvistunum
á trjenu.
þau eru. í skordýrarikinu cr
krökt af þessháttar fyrirbrigð-
um. Mörg skordýr hafa lit, sem
er svo líkur litnum á grasinu eða
trjáblöðunum sem þau hafast
við á og önnur liafa lögun, sem
er að kalla alveg eins og eittlivað
úr jurtarikinu. Eitt skordýr er
t. d. kallað „hlaðið ski'iðanth“.
Það er einskonar engispretta
og ’er mikið af henni i Austur-