Fálkinn - 25.04.1931, Blaðsíða 6

6
F A L K I N N
Franskar brijnreiuar, sjerstaklega útbúnar til notkiinar i Alpafjölllum.
Þær eru mik'u minni en brynreiðar þær, sem Eng'.cndinjar byrjuðu
að nota í heimsstyrjöldinni.
Vetrarhcrœfingar i Noregi. Allir hermennirnir cru ú skiðum.
En það er víöar en íAlpafjöll-
um, sem liermenn verða að læra
á skíðum. 1 Noregi til dæmis,
verða flestallir nýliðar í hernum
að kunna á skíðum og sama er
að segja um nokkurn liluta Sví-
þjóðar og Finnland. f þessum
k.ndum er velrarríki mikið, vet-
urnir langir og miklir snjóar, svo
að liernaður að vetrarlagi mundi
vcra lítt hugsanlegur skiðalaust.
En í þessum löndum þarf skíða-
lcunnáttan eklci að tefja fyrir
kermannamentuninni því að það
cr undantekning ef Norðmaður
kann elcki á skíðum frá hlautu
barnsbeini og sama er að segja
um Norðursvía og Finnlendinga.
Norðmenn hafa á hverjum vetri
hermannakappgöngu á skíðum,
og þykir það mikill frami að
Svona eru tjöldin, sem Norðlenn nota við vctrarhcrccfingar sinar.
hverjar vera msð geigvænleg-
ustu ófriðarlýsingum, sem til
eru.
Vitanlega er það alveg ómiss-
andi þessum hermönnum að
lcunna á skíðum — háfjallahern-
aðurinn væri yfirleitt alveg ó-
hugsandi án þeirra. Enda eru
Alpaveiðarar mjög duglegir
skíðamenn, sem standa alls ekki
að baki Skandínövum i sldða-
göngum. Hinsvegar eru Norð-
menn t. d. hetri stökkmcnn á
skíðum lieldur en Suðurlandabú-
ar og má segja, aö sem iþrótta-
menn á skíðum standi Norð-
menn fremst allra þjóða heims-
ins, en þá taka við Svíar, Finnar
og Rússar. Norðmenn hafa oft
verið fengnir til þess að kenna
Alpaveiðurum skíðagöngur.
sigra í þeirri viðureign.
Sldði og liernaður er nátengt
iivað öðru í Noregi og Svíþjóð
og koma skíðafarir oft við ófrið-
arsögur. Þegar Gustav Vasa síðar
Sviakongur fór að safna liði eft-
ir blóðbaðið í Stokkhólmi árið
1520, til þess að reka Kristján
í Oakland í Ameríku var nýlega
haldin sýning á veðhlaupahestum. En
cinn daginn kviknaði í sýningarskál-
anum og slóð hann samstundis í
björlu báli. Sýningarþjónarnir fengu
ekki einu sinni ráðrúm til þess að
leysa liestana af hásunum, svo að
þeir brunnu allir inni, 80 talsins. Og
fjórir af vörðum þeim, sem höfðu
unnið inni í heyhlöðum sýningar-
innar biðu cinnig bana í brunanum.
Tjónið við missi hestanna einna nem-
ur 400.000 dollurum, en mannslífin
verða ekki virt þarna frenmr en ann-
arsstaðar.
Ameríkanskur læknir, sem heitir
Iras Wile hefir nýlega skrifað rit-
gerð um örfhent börn. Ræður hann
samkvæmt rannsóknum sem hann
hefir gert á fjölda barna, foreldrum
eindregið frá þvi, að reyna að venja
hörn af því, að nota vinstri höndina
í stað hægri, því að börnin, sem gegn
vilja sínum sjeu vanin á að breyta
um hönd, liði stórkostlega við það
þegar fram í sæki. Þau verði bæði
löl og óáreiðanleg, og andlegur
þroski þeirra bíði tjón af þessari
nauðung. Læknirinn segir, að börn,
sem fói að vera örfhent i friði, verði
í alla staði jafn fær hinum, sem nota
hægri höndina aðalega. Einnig tekur
hann fram,4 að þegar tilraunir for-
eldranna nái ekki lengra en svo, að
barnið verði „jafnvígt á báðar liend-
ur“, þá bíði það engan hnekki við
það. „En að taka vinstri hendina af
annan úr landi, fór liann á sldð-
um um landið þvert og endi-
langt, en Dönnm sem sátn um
liann tókst ekki að liafa hendur
í hári lians. Um jólaleytið kom
liann i Dali og náði þar saman
liði því, sem fræknast varð siðar,
en fálega tóku Dalakarlar til-
mæhim hans fyrst í stað, svo að
Gustaf livarf frá
og hjelt áfram á-
leiðis til Noregs.
En um sama leyti
bárust í Dali
fregnir af nýjum
hryðjuverkum
Dana og varð
þetta til þess að
tclja Dalakörlum
hughvarf. Sendu
þeir þá skíða-
menn á eftir
Gustavi og snúa
honum við. Náðu
þeir honum og
þremur árum síð
ar Var liann orð-
inn konungur
Svía. Svíar liafa
enn í dag liið svo
nefnda „Vasa-
hlaup“ — skíða-
kappgöngu á ná-
kvæmlega sömu
vegálengdinni,
sem Dalakarlar
eltu Gustav Vasa
honum var snúið
barni, sem notar hana sem aðalliönd,
er jafn skaðsamlegt, og að verja rjett-
hent barn á að verða örfhent. Ilvort-
tveggja er á móti náttúrunnar lög-
máli, og þessvegna skaðlegt", segir
læknirinn.
-----x----
Nýlega setti eitt af skipum C.P.R.-
línunnar, sem Eimskipafjelagið skift-
ir við um samgöngur milli Evrópu
og Ameríku, liraðmet í siglingum yfir
Kyrrahafið, milli Yokohama og Van-
couver, og var 3 stundum skemur á
leiðinni, en nokkurt skip liefir verið
áður á þessari vegalengd. Fór það
áfangann ó 8 dögum 3 tímum og 18
mínútum. Skipið er nýbygt og heit-
ir „Empress of Japan“ og er 26 þús-
und smólestir að stærð.
-----x----
Blaðainaður einn í Ameriku varð
eitt sinn atvinnuiaus; kunni hann
þessu illa og í vandræðum sínum fór
hann til fjölleikastjóra eins, sem rriist
liafði gorillaapa, og bauðsl til að taka
að sjer hlutverk apans á næstu sýn-
ingum. Belgurinn var fleginn af ap-
auuin og um kvöldið skreið blaða-
maðurinn í hann og ljek apann af
mestu list á sýningunni. Hann steypti
sjer fyrst einfaldan kollhnýs og svo
tvöfaldan og fólkið hafði aldrei sjeð
jafn fiman apa. Svo átti hann að
fleygja sjer úr einum trapes i ann-
an, en þetta mistókst svo hefilega, að
að veslings blaðamaðurinn lenti í
Ijónabúrinu. Hjelt bann þá að siðasta
stund sín væri komin, og þegar Ijón-
ið fór að flytja sig nær honum, muldr-
aði hann fyrir munni sjer: „Hvað
skyldi nú verða um mig?“ — En Ijón-
ið kiappaði hoinxm ofur vingjarnlega
á öxlina og livíslaði: „Ertu svo vit-
laus að halda, að þú sjert eini at-
vinnulausi blaðamaðurinn i Ameriku,
lasm!“
Hinar Ijettufallbijssur, sem notaðar eru i Aipahernum.
forðum, þegar
við.