Fálkinn - 09.05.1931, Blaðsíða 10

10
F A L K I N N
URO-GLER
sem útiloka hina
skaðleou ljósgeysia.
Eomið eða
skriíið til
okkar.-------
Ókeynis gler-
augnamátun.
Eina verslunin sem
hefir sjerstaka ran-
sóknarstofu með 811-
umnýtískuáhöldum.
Laugavegs Apotek.
aglegrar notkunar:
Sirius“ stjörnukakó.
Gætið vörumerkisins.
Z - E - B - O
gerir ofna og
eldvjelar skín-
andi fallegar.
HraSvirkur. Gljá-
inn dimmur og
blæfallegur.
Fæst í öllum verslunum.
Garðars Gislasonar.
fallegar og ódýrar
þeir, sem reyna.
í verslunum víða um land
og í Heildverzlun
Foreldrar, ávalt skal vefja naflabindi
(Flonelsbindi) um barnið fyrstu
6 vikurnar. Kaupið Mæðrabókina
eftir prófessor Monrad. Kostar 3.75.
Ná má bárlð ekki lengur
vera grátt.
Búningsherbergi hærri stéttar
kvenna nú á dögum líkjast engu frek-
ara heldur en rannsóknarstofum.
Þau eru full af allskonar litum föst-
um og fljótandi, smyrslum og margs-
lconar fegurðarvötnum, vökvum og
dropum, ilmandi lögum o. s. frv..
Eilíf æska og fegurð er mark það
sem konur keppa að. En það þarf
bæði tima og peninga til þess að við-
halda þessu tvennu. Enginn skyldi
halda að það sje hégómaskapur, sem
rekur konurnar til þess að leggja
mikið í sölurnar hvað tíma og pen-
inga snertir. Nei það er baráttan
fyrir daglegu brauði, sem gert hefir
andlits og líkamsfegrun svo almenna
á nokkrum árum. Falleg stúlka hefir
meiri möguleika til að brjótast áfram
og sú list að halda sjer ungum og
fögrum er að miklu leyti undir þvi
homin hvernig farið er með likam-
ann.
Fyrstu gráu hárin eru óskeikull
fyrirboði þess, sem verða vill. Þá er
um að gera að taka í taumana. En
hafið þið tekið eftir hvað fólk hær-
ist seint nú á dögum? Eldumst við
seinna eða hvað?
Einmitt. Hárið er litað. Það eru
til konur, sem árum saman hafa lit-
að hár sitt án þess að menn þeirra
tækju einu sinni eftir þvi.
Svo langt er list þessi komin nú.
Áður þótti skömm að því að lita hár
sitt, skömm að þvi að nota farða og
þá var varastiftið ekki einu sinni
fundið upp. Það var litið á konu,
sem litaði hár sitt, með hinni mestu
fyrirlitningu, enda voru þær auðþekt-
ar á grængulum kollinum. Nú er öðru
máli að gegna.
Það skal tekið fram að það er ekki
auðvelt að lita alveg hvítt hár. Og
þær sem i það ráðast verða að láta
kunnáttumann fást við það; einhvern
sem þekkir öll þau sker, sem hægt
er að stranda á. Þeir, sem þekkingu
hafa, staðhæfa að flestir litir sjeu
hættulegir hárinu.
Gerð hársins er mjög þýðingarmikið
atriði þegar um litun er að ræða. Það
er mismunandi hjá hinum ýmsu kyn-
flokkum, á konum og körlum og á
sömu manneskjum á ýmsum aldri.
Grátt hár er töluvert grófara en
annað hár. Hárið er nátengt taugun-
rnn, taugatruflanir hafa mjög mikil
áhrif á útlit hársins. Óhamingjusöm
ást hefir áhrif á lit hársins og stend-
ur því fyrir þrifum svo það vex ekki
eins vel og ella.
Feitt hár, heldur ekki eins vel í
sjer litnum eins og þurt hár og litun-
in heppnast vel í herbergi með heitu
röku lofti. Sterkt sólskin litar upp
hárið og þar sem mikið er af salti
í loftinu kemur eins og grænn blær
á það.
Það sem fyrst og fremst verður að
athuga þegar um hárlitun er að ræða
er að liturinn sje fagur og fari vel
við andlitið. Það ætti aldrei að lita
hárið svart þegar andlitið hefir mist
æslcufegurðina.
Hvaða liti er þá best að nota? Það
eru til eins mörg' hárvötn eins og
dagarnir eru í árinu, en Henna er
ef til vill það, sem er úlbreiddast
minsta kosti á Norðurlöndum. En
annars er ráðlegra að fara til þeirra,
se mfást við háríitun til þess að fá
svar við þeirri spurningu.
FEGURST Á Vitanlega verða Fil-
FILIPPSEYJUM ippseyjabúar að
------------ kjósa sjer fegurð-
ardrotningu eins og aðrir. Hjer á
myndinni er stúlkan sem varð fyrir
valinu. Hún er ljómandi falleg — af
FUippseyjastúlku að vera.
-----x----
KALKHLASSIÐ. — Framh. af bls. 7.
inn og svalg stórum. Við það ljetti
honum um sinn. Svo henti hann
kútnum aftur fyrir sig á hlassið.
Tappinn hrökk úr og lifselixírinn
rann niður, en Jóhann tók ekki eftir
því. En hvernig fer þegar væta kem-
ur á óslökt kalk?
Al.t í einu heyrði Jóhann að það
var farið að spraka í hlassinu fyrir
aftan hann. Hann sneri sjer við.
Blessað brennivínið hafði lekið nið-
ur. Kalksteinninn liafði drukkið það
í sig. Það sauð og bullaði og komu
upp grautarbólur i kalkinu sem
hjöðnuðu aftur og urðu að fíngerðu
dusti. Og mikill hiti var þessu sam-
fara. Jóhann bölvaði svo ákaflega að
hitinn óx enn meira.
Alt i einu fóru smálogar að gjósa
upp í veginum. Jóhann pirði augun-
um á þetta eins og flón. En svo skildi
hann! Brennivínið hafði leskjað kalk-
ið og mikill hiti myndast við þetta,
svo að sprittgufan var farin að loga.
Hann tók af sjer hattinn og fór að
slá á logana. Hestarnir fældust og
þutu á fleygiferð. Það brast og brak-
aði í vagninum.
Svante í Nesi sneri sjer við á
stígnum, staðnæmdist og horfði:
„Hvað er nú að honum“, muldraði
hann fyrir munni sjer.
Jóhann hjelt áfram að berja með
hattinum. Hann vann ekkert á log-
unrnn. Alt í einu datt honum nokk-
uð i hug. Púðrið! Hann varð svo
hræddur að hann öskraði. Logarnir
dönsuðu kringum púðurdunkana. Og
þeir, sem voru svo gisnir! 1 dauðans
ofboði lamdi Jóhann á logunum, svo
að kalkmjölið rauk. En það stoðaði
ekkert. Svo áttaði hann sig og greip
púðurkútinn til þess að fleyja hon-
um af vagninum. En þá — Drottinn
minn! —Svante heyrði ægilegan
hvell. Loftið gekk i öldum. Eldblossi
gaus upp úr kalkhlassinu. Og í sama
bili sást eins og hvítt ský af reyk
og kalki alt í kring, var grafkyrt um
stund í kyrru sólheitu loftinu en lagð-
IDOZAN
er af öllum læknum álitið
framúrskarandi
blóðankandi og styrkjandi
járnmeðal.
Fæst í öllum lyfjabúðum.
VAN HOUTENS
konfekt og átsúkkulaði
er annálað um allan heim
fyrir gæði.
■■■■■■■■■■■«■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Pósthússt. 2
Reykjavík i
Síraar 542, 254 i
og
309 (iramkv.stj.) ;
S
Alíslenskt fyrirtæki.
Allsk. bruna- og sjó-vátryggingar.
Hvergi betri nje áreiOanlegri viðskifti.
Leitið upplýsinga hjá nœsta umboðsmanni.
ist svo hægt niður á akrana.
Svante stóð þarna eins og í leiðslu.
„Hver fjárinn! Það verða víst for-
föll með giftinguna þina, Elsutetur!“
Karl Svanteson i Nesi sagði mjei'
söguna. Það var einn sumardag fyrir
nokkrum árum og þrjátíu stiga hiti
í skugganum. Við sátum við bauta-
steininn á Hánúpi og horfðum yfir
bláan flöt Vanernvatnsins.
„Það liefir svei mjer ekki verið lit-
ill hvellur", sagði hann. „Fimtán kíló
af púðri! ójá. Það þurfti ekki að hafá
fyrir þvi að koma honum Jóhanni
i jörðina. Og Lars gamli fjekk gildan
arf eftir hann“.