Fálkinn - 09.05.1931, Blaðsíða 11

F A L K I N N
11
Yngstu lesendurnir.
Þegar óðalsbóndinn var gabbaður
Nú skal jeg segja ykkur skrítna
sögu. ÞaS er s’agan af honum Pjetri og
kerlingunni hans. Hún var lieimsk og
liann var kænn. Annars var hann nú
tómthúsmaður og lifði á daglauna-
vinnu hjá óðalsbóndanum. En einu
sinni þegar hann var að pæla upp
kálgarð fyrir hann rakst hann á pen-
ingakistil niSri i moldinni. Þennan
kistil mun einliver hafa faliS þarna
í gamla daga, þegar stórbændurnir
áttu nóg af peningum og enginn var
bankinn aS leggja þá inn i.
Verðmœtur fundur.
Nú var Pétur alt í einu orSinn
rikur og fór þá undir eins aS sá út
peningum. Nágrannarnir urSu vitan-
lega alveg hissa á þessu, og ætluSu
aS ærast af forvitni um, hvernig á
því stæSi, aS hann Pjetur hefði svona
mikiS af peningum. En Pjetur og
lcerla hans höfðu vit á því aS þegja
eins og steinar — fyrsta kastiS aS
minsta kosti.
En svo bar þaS viS einn góSan veð-
urdag, að leyndarmáliS álpaSist upp
úr kerlingunni — vitanlega tók hún
loforS Um aS þegja yfir því — og
daginn eftir var þaS komiS út um
alla sveitina. Loksins komst óSals-
bóndinn, sem átti kálgarSinn, aS
sannleikanum. Og vilanlega kærSi
hann Pjetur umsvifalaust fyrir sýslu-
manninum.
Eins og á'ður er sagt var kona Pjet-
urs afar vitgrönn, og nú datt Pjetri
i hug að nota sjer þetta. Og nú skul-
uS þiS lieyra, til hvaSa bragSa hann
tók. Um miðja nótt fór hann aS
berja hana með mestu ákefS og liróp-
aði í sífellu:
„Tyrkinn kominn í landið; —
Tyrkinn kominn í landið!“
„Hvað ertu að segjá, Pjetur minn?“
orgaði kerlingargarmurinn.
„Jeg er bara að segja, að ef þú vilt
bjarga i þjer líftórunni þá er þjer
best aS forSa þjer ofan i safngryfj-
una, sem jeg var að bera úr í gær.
Tyrkjanum kemur víst aldrei til hug-
ar a'S leita aS þjer þar“.
Svo fór hann meS kerlinguna og
kom henni fyrir ofan i gryfjunni og
smelti lokinu yfir aftur, og traSkaSi
á því eins og hann gat og kallaði
til hennar: „Heyrirðu nokkuS, lcerli
min?“
„Já, mikiS skrambi gengur mikiS
á“, sagSi kerlingin.
„Gengur á? Er þaS nú furSa þegar
Hundtyrkinn sjálfur er kominn í
landiS“, svaraSi karlinn og hrosti út
í annaS munnvikið. „HeyrirSu
trumbuslátttinn í þeim núna?“ bætti
hann við, og traðkaði sem best hann
gat á hlemminn yfir forinni.
Hún lilustaði og hann sparkaSi enn
meira, svo að liann væri viss um,
að hún hlyti að heyra.
„Æ, mínum sæla skyldi jeg fyrir
þakka, ef allur þessi óskapagangur
kæmi ekki beina leið niður í hausinn
á mjer“, sagði kerlingin og hnipraði
sig í kút í einu horninu á safngryfj-
unni. Nú var komið nóg af svo góðu,
og því fór gamli maðurinn út i hest-
hús og sótti klárinn sinn. Svo reið
hann honum nokkrum sinnum á skeið
yfir hlemminn á forinni. Og svo kall-
ar liann hátt: Heyrðu kerli min!
Núna var riddarliðið að riða fram
hjá lífverSinum".
Þarna sjái'ð þið krakkar: svona ljek
karlinn á kerlinguna sina i fyrsta
skiftið. En daginn eftir fóru þau hæði
á markaðinn þarna í þorpinu, eins
og tiðkast i Svíþjóð, þvi þar áttu þau
heima, en ekki var hægt að segja,
að gáfurnar í gömlu konunni skerpt-
ust við markaðsferðina. Á lieimleið-
inni dottaði liún i vagninum sínum
alla leið. Þangað til bóndinn gaf
henni olnbogaskot — beint i magann.
„Nú þori jeg að hengja mig upp á,
að það kemur húðar slagveður," segir
hann við hana þegar hún valcnaði
við hnippinguna. Og um leið tók
liann upp stóran poka með sykur-
kringlum, hóf hann hátt á loft, og ljet
rigna yfir hausinn á kerlingunni.
Hann hafSi sem sje haft liugsun á, að
kaupa kringlupokann á markaðinum.
„Hjálpi mjer!“ sagði kerlingin. Er
hann nú farinn að rigna sykurkringl-
um?“
Besta rigningin, sem gamla konan
hafði verið úti í.
„Mikið var þetta skrítið?“ sagði
gamli maðurinn og Ijest vera forviða.
En nú var kerlingin farin að jeta
kringlurnar, og gaf sjer eiginlega
ckki tíma til að svara karli sínum.
Rjett strax á eftir fóru þau fram
hjá tóu, sem hafSi fest sig i dýra-
boga og sat þar.
„Hver ósköpin eru nú þetta?“
spurði kerlingin, hálf sofaiuli.
„Æ, — þetta?“ svaraði karlinn.
„Það er ekki annað, en hann Ólafur
okkar í GarSi, sem er aS berja á
óðalsbóndanum“.
Daginn eftir er karlinn kallaður
fyrir rjett og stendúr frammi fyrir
sjálfum sýslumanninum. Fyrst yfir-
heyrði sýslumaður hann gaumgæfi-
lega, en hinn sór og sárt við lagði,
,, Má J?vo litaða pvotta með Rinso? “
Meó
RINSO
haldast
litirnir
hreinir oq
óbreyttir
LEVKR BROTHGR3 LIMITED
PORT BUNLIOHTj ENOLAND
W-R 23*047a
segir húsmóðirin.
„Ofí það held jeg nú! Rinso þvær
hvað sem er. Fín ljerept, „flónel“ og
litaðir þvottar og stórþvottur, alt er
helmingi hægra að þvo með Rinso.
Það þarf ekki að núa ofí nudda svo
fín ljereft endast lengur, og hvítir
þvottar verða hvítari á meir en helm-
ingi stvttri tíma.“
Er aðeins selt í pökkum
— aldrei umbúðalaust
Lítill pakki—30 aura
Stór pakki —55 aura
að aldrei hefði hann fundið nokk-
urn fjársjóð, og ekki einu sinni eyris
virSi í peninguin í garði óðalsbónd-
ans; en þegar lokið var viS að yfir-
heyra karlinn var kerlingin tekin
fyrir, og nú hjelt óðalsbóndinn að
sannleikurinn mundi koma i ljós.
„Jæja, kerlingar tetur“, sagði
hann, „hvenær var það sem maður-
inn þinn stal peningakistlinum?"
Hún gat ekki gefið nánari skýr-
ingu á þvi en þá, að það hefði veriS
sama áriS, sem Tyrkinn herjaði
á landið.
„Tyrkinn?" át óðalsbóndinn eftir,
„hvaða bull er þetta. Tyrkinn hefir
ekki komið liingað i margar aldir“.
Ójú, hún var nú ekki i neinum
vafa um það, þvi hún hafði heyrt í
trumbunum hans sjálf.
„Hún er vitlaus“ sagði óðalsbónd-
inn og svo spurði hann aftur:
„Manstu ekki eftir fleiru, sem
skeði sama árið?“
„Jú, það var sama árið, sem sykur-
kringlunum rigndi“.
Óðalsbóndinn hristi höfuðið. En
til vonar og vara spurSi hann einu
sinni enn; hvort hún myndi ekki
eftir fleiru.
Ónei, það gerði hún ekki, en þeg-
ar hún hafði hugsað sig um dálilla
slund kallaði lnin: „Jú, það var
skömmu áður en óðalsbóndinn var
laminn".
„Hvað segir hún?“ öskraði óðals-
bóndinn fokvondur, „aldrei hefi jeg
verið I.aminn“.
„Þarna sjáið þjer,“ sagði karlinn.
Og svo var hann sýknaður.
En einhverntíma löngu seinna
kom sannleikurinn i ljós, þvi að það
gerir hann altaf um síðir.
----x----^
í M á I n i n g a-1
vörur |
Veggfóður
■ ■
■ ■
■ ■
: Landsins stærsta úrval.
MÁLARINN
Reykjavfk.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Hjerna er Róbinson og er að leita
að Frjádag. Getið þið hjálpað hon-
um?