Fálkinn - 19.09.1931, Blaðsíða 6

6
F Á L K I N N
Þessi maður kallar sig „Eldfjallið“. Hann sýnir sig á götum í
London og segist gjósa eldi. Það gerir hann á þann hátt að
hann sýpur vænan gúlsopa af hensíni og spýtir því út úr sjer,
en kveikir á því um leið, svo að loginn stendur út úr hvoptinum
á honnm.
Þessi Indverji sýnir listir sínar á götum úti i
indverskum bæjum. 1 líkama hans standa um
600 nálar og hnífar en hann kennir einslds
sársauka. Það er tíma verk, að koma nál-
unum fyrir á honum.
Þessi amerikanski faldr, sem kallar sig „Nostradamus" liggur
á naglaoddum án þess að nokkursstaðar komi skeina á bakið á
honum. Honum gerir meira að segja ekkert til, þó að 200 punda
þungur maður standi á bringunni á honum.
sakleysi. Ýmsir hafa sjeð eða
lesið um mennina, sem dansa
berfættir á glerbrotum. Þetta er
hægt ef menn hreifa fæturna á
rjettan liátt, en geri menn það
ekki þá skera brotin iljarnar til
blóðs. Okkur finst ekki girnilegt
að vera í sporum mannsins, sem
myndin sýnir liggjandi á járn-
göddum, enda er það óneitan-
lega ekki aðlaðandi, en þetta er
þó hægt ef að vöðvarnir eru vel
hertir og maðurinn gætir þess
að láta líkámsþunga sinn dreif-
asl jafnt á alla gaddana. Þá er
listin að láta grafa sig lifandi,
liana eru ýmsir vesturlandabú-
ar farnir að leika og tekst vel.
Þannig sýndi maður einn það
„listaverk“ í Þýskalandi nýlega,
að láta grafa sig og vera í jörð
120 klukkutíma, eftir að hann
hafði látið reka langar nálar i
andlitið á sjer og hálsinn og
lierðarnar. Þessi lisl er með
þeim ljótustu af öllurn fakíra-
listum, og liefir orðið mörgum
að bana, en er skýrð þannig, að
maðurinn æfi sig lengi áður á
jiví, að anda að sjer svo litlu
andrúmslofti í liverju andar-
taki, að honum endist loftið,
sem er í kistunni. En J)að er
sagt, að sú æfing sje margra ára
starf.
Franskur vísindainaður sem
hefir rannsakað listir fakírá
lieldur þvi fram, að allir geti
orðið fakírar ef þeir vilji, og að
fakírarnir sju ekki annað en ó-
brotnir leiktrúðar. En hvað sem
þvi liður þá er það víst, að hinir
indversku fakírar leika listir,
sem enginn Evrópumaður hefir
getað gert eftir, hvort sem þær
listir byggjast nú á dáleiðingu
á áhorfendunum eða öðru.
Þrír ítalir i Ameriku þykjasl
ætla að fara i bifreið frá Ameríku
lil Evrópu. Leiðin á að liggja norð-
ur yfir Canada, þaðan á ísnum til
Grænlands og austur yfir ])að norð-
nnvert og yfir heimsskautaísana til
Síberiu og suður yfir Rússland til
Moskva og þaðan til Rómaborgar.
Það verður gaman að sjá hvenær
þeir koma á áfangastaðinn.
----x------
Lðgreglan í Odense hjelt nýlega
uppboð á nokkrum bifreiðum, vegna
þess að gjöld af þeim höfðu ekki
verið greidd. Þar var Fordbíll seld-
ur á 9 krónur og tveir flutningabílar
á 20 og 25 krónur. Sá vagninn sem
komst í hæst verð var sleginn á 145
krónur.
----x-----
Nú er komið á markaðinn nýtt
eldsneyti handa flugvjelum, sem hef-
ir þann mikla kost, að það er ekki
eldfimt. Þegar logandi eldspílu er
lleygt í það þá sloknar undir eins á
henni og þó rauðhituð sje járnstöng
og látin of.an í vökvann þá hefir það
engin áhrif. Vonandi getur þetta
eldsneyti þó brunnið, jivi aunars
gæti það varta komið að gagni.
-----x----
Sterkasti Röntgenlampinn sem
gerður hefir verið í heiminum, er,
nýlega tekinn til notkunar við
krabbameinslækningar á Memorial-
spitalanum i New York. Hann þarf
900.000 volta spennu, en þeir Rönt-
genlampar, sein sterkastir voru áður,
voru þrisvar sinnum veikari.
----x-----
Einn af skrítnustu mönnum jarð-
ríkis á heima í Dawsonvitle i Banda-
ríkjunum. Hann er sjötíu og þriggja
ára og heitir Lincoln Nehunt. Iiann
liefir aldrei verið rakaður, aldrei ver-
ið kliptur og aldrei hefir hann selt
upp höfuðfat. Hann hefir aldrei kom-
ið inn í skólahús, aldrei í kirkju og
aldrei í rjeltarsal. Hann hefir aldrei
reykt, luggið eða tekið í nefið, aldrei
smakkað áfengi og aldrei drukkið
kaffi. Tóbaki hefir hann þó liaft nóg
af um æfina, því að hann rekur ló-
baksgerð. Til hvers hefir manngarm-
urinn lifað í öll þessi ár?
----x-----
í Rússlandi koma 805 hjónaskiln-
aðir á hver 100.000 manns, í Banda-
ríkjunum 163, í Austurriki 139, í Jap-
an 79, í Sviss 67, í Danmörku 66, í
Þýskalandi 61 og í Frakklandi 47.
——x-------
Sunnudagshug-leiðing', framh.
verð. En þú kafar ekki inægitega
djúpt. Áttu þvi eftir ttð verða fyrir
miklum vonbrigðum. Þú væntir
mikils af sjálfum þjer. En sannfæri
andi Guðs þig um „synd, um rjett-
læti og dóm“, þá mun þjer skilj-
ast hve mjög þjer er ábótavant. ■—
Spámaðurinn .íesaja sjer okkur ötl
standa frammi fyrir augliti Guðs:
„Og vjer urðum allir sem óhreinn
maður, allar dygðir vorar, sem
saurgað klæði“. Það eitt gildir hjá
Guði, glötuðum syndara til sálu-
hjálpar, að páskalambi voru er þeg-
ar slátrað og hefir keypt okkur
Guði til handa með blóði sínu.
í þriðja tagi má nefna þá hina
mörgu, sem treysta vilja friðþæg-
ingu Krists, en vilja þó ekki heyra
lalað um lielgun. Eru það holdlega
sinnaðir lærisveinar; þeim þykir
það indætl boðskapiu’, að enginn
verði fyrirdæmdur sakir syndanna,
og að engin verk geli áunnið okk-
ur sáluhjálpina. Þeir efast alls ekki
um að þjónustu æðstaprestins sje
í nokkru ábótavant. En þeim finsl
að sjer ekkerl komi við áminning-
arnar allar um deyðing holdsvilj-
ans og uin sjálfsafneitun. Kvarta
þeir jafnan yfir að verið sje að
íþygnja samviskum þeirra með
slíkum boðskap. „Hafa þeir á sjer
yfirskin guðhræðslunnar“, segir
ritningin, „en afneita krafti henn-
ar“. Kristindómurinn hefir lítil
áhrif haft á breytni þeirra. Þeir
kjósa að fara sínu fram, fremur en
að hafa Krist að mælikvarða. Eru
þeir því óhreinsaðar, óræktar
greinar á vinviðnum. — Þeim
vildi jeg sagt hafa: Vandlæti ykk-
ar fyrir fagnaðarboðskapnum og
fyrir samviskufrelsi, er hrósvert.
En hversvegna hatið þið ávöxtinn?
Hversvegna látið þið áminningar-
orð Nýjatestamentisins ykkur eins
og vind um eyrun þjóta? Eða eru
þau ekki einnig lrá Kristi og post-
ulunum?
Alt þetta hlýsl nú af að vilja
hluta páskalambið i sundur og leifa
nokkru af því.
En minnist þess þið öll, sem
leitið leiðbeiningar i þessum efn-
um, að „öll ritningin er innblásin
af Guði, og er nytsöm til fræðslu,
til umvöndunar, til leiðrjettingar,
til mentunar i réttlæti, til þess að
guðsmaðurinn sje atgjör, hæfur til
sjerhvers góðs verks“.
C. O. fíosenius.
(Ó. Ó. íslenskaði).