Fálkinn - 19.09.1931, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
I. Brynjólfsson & Kvaran.
livað liafa sagt: „Yæri jeg' aftur
ANDI KEMST UPP Maurice Beclon,
Á MILLI HJÓNA. sem er kaup-
------------------- maður í París
er um þessar mundir í hjónáskilnað-
armáli viS seinni konu sína. Það er
hún, sem heimtar skilnað og ástæð-
urnar eru óneitanlega nýstárlegar.
Þegar fyrri kona Bedons lá á
banasænginni lijet hún honum því,
að vera jafnan nálæg honum eftir
dauðann og láta sjer hugarhaldið um
hann. Segir ekkert af þeirri umönn-
uu fyr en núna eftir nýjárið í vetur,
aðBedon gifti sig í annað skifti; voru
þá liðin fjögur ár frá því að hann
misti fyrri konuna. Seinna hjóna-
bandið gekk ágætlega fyrstu vikurn-
ar. Þá bar það við, að Beden kom á
miðilsfund og kom þar fram fyrri
kona hans. Hún vitti hann mjög fyr-
ir að hafa gifst aftur og bannaði hon-
um að telja síðari konuna sína rétta
konu sína fyrir guði og mönnum.
Maurice Beden varð hverft við.
Hann flýtti sjer heim og sagði síð-
ari konunni frá j)essu. Hún harmaði
mjög j)að sem skeð hafði en reyndi
að liugga mann sinn sem best hún
gat, með því að þetla nnmdi gleym-
ast. En áhyggjur Bedons fóru sívax-
andi. Og brátt fór hann að heyra til
fyrri konu sinnar án milligöngu
miðils, og eftir að hann hafði keypt
sjer krystallskúlu gat hann sjeð hana
og átti löng samtöl við hana. Stund-
um voru þau að tala saman hálfa
nóttina og bar þar marg á góma. Til
dæmis fór fyrri konan að finna að
])vi, hvernig sú síðari rækti húsmóð-
ursstörfin. Eina nóttina sagði hún,
að seinni konan kynni ekki að mat-
reiða og í annað skiftið sagði hún,
að síðari konan væri smekklaus og
gengi eins og drusla til fara. Þá
brast þotinmæði síðari konunnar og
hún bað um skilnað. — Iín dómstól-
arnir eru í vandræðum. Það hefir
aldrei komið fyrir ])á fyr að eiga að
úrskurða, hyort andi geti komist
upp á milli hjóna.
Livingstone, enski kristniboð-
------------— inn heimsfrægi,
orðinn ungur, og ætti kost á að
velja mjer lífsstarfa, þá mundi
jeg ekki kjósa annað fremur en
að verða kristniboði í Suður-
Afríku.“ Hann reyndist trúr alt
til dauða, og lauk æli bans í
Suður-Afríku. Lá hann á hnján-
um á bæn, þegar dauðastundina
bar að. - Hve vegleg verkefnin,
sem bíða okkar i Guðs ríki! Og
ltve clýrleg fyrirheiti, ef við
reynumst trú. „Jeg mun gefa
þjer lífsins kórónu.“
Horfna miljónin.
Skáldsaga
eftir
Edgar Wallace.
Millers, kom inn og spurði: „Hvar er Bill
Dicker?“
„Það veit . jeg ekki,“ svaraði Jinnny
þreyttur. „Jú, það er salt, hann fór til
Northampton til þess að finna Kupie. Það
eru einu boðin, sem jeg hefi fengið.“
„Fari Kupie fjandans til! Dicker átti að
vera á áríðandi fundi í dag, svo áríðandi,
að hann mátti ekki vanrækja að korna,
livað svo sent á reið, og auk þess liafði
hann boðað til tveggja funda um kl. 5.
Hver kom nteð skilaboðin?"
„Maðurinn sem kom með þessi skjöl,
liann Bennett, bryti Colemans,“ svaraði
Jimmy. „llann sagði, að Dicker befði farið
lil Northamton með 8x/2-lestinni í morgun.“
„Það fer engin lest til Northampton kl.
8/2 á morgnana, og það veit enginn betur
cn Dicker, hvar var liann seinast?“
„Heima bjá Coleman,“ sagði Jimmy og
var nú eins og að hann vaknaði af blundi.
Hann stóð upp, opnaði skúffu og stakk
skammbyssu í vasann.
„Jeg ber mjög sjaldan á mjer vopn,“
sagði liann, „en í þetta skifti hekl jeg að
ekki muni al' veita. Safnið öllu þvi liði, sem
þjer náið til og seljið vörð um hús Cole-
mans—-nú ætla jeg að klófesta Tod Ilaydn,
öðru nafni Bennett, og jeg vona að mjer
hefnist ekki um of fyrir að liafa verið sá
grasasni, að hafa ekki sjeð fyrir löngu, að
Kupie og Haydn og Bennett eru allir sama
persónan!“
Bílar af allskonar stærðum og gerðum
spúðu heilum her af lögreglumönnum út á
Portland Place; þegar varðhringurinn var
fullskipaður hringdi Jimmy á dyrnar og út
kom vinnukona ein miðaldra. „Hr. Bennett
er víst í herberginu sínu, lierra fulltrúi. Jeg
skal kalla á hann.“
„Nei, þjer þurfið ekki að Iiafa fyrir því,“
svaraði Jimmy og þaut upp stigann. Ilurð-
in á herbergi Bennetts stóð í bálfa gátt, og
bann lagði fingurinn á gikkinn á skamm-
byssunni. Herbergið var tómt. Hann gægðist
út um gluggann og sá, að það var nærri því
ógjörningur að umlykja liús, sem vissi út
að bakgörðunum á Portland Place. Hann
gaf sjer ekki tíma til að rannsaka lierberg^
ið og liljóp í skyndi ofan stigann og niður i
kjallara, inu í búrið, sem felustaðurinn var
undir. Þurigt borð hafði verið dregið til of-
an á helluna, en það leið ekki á löngu
|>angað til liann bafði hrundið því frá og
lyft hellunni upp. Jimmy lagðist á hjen og
starði niður í kjallarann. „Það er einhver
þarna niðri,“ sagði hann. „Útvegið mjer
lampa.“ Svo stökk lian niður i kjallarann.
„Tvo menn hingað, undir eins, „kallaði
HirnO Bretar segja um „Vjer hjeldum heim“.
„Vjer hjeldum heim“ er eins og „Tíðinda-
laust" mikil bók, sem verður iesin í norðri,
suðri, í austri og vestri. DailyHerald.
Hún gefur hreinskilna og grípandi mynd.
The Observer.
hann. „Bill Dicker er hjerna!“ Dicker var
meðvitundarlaus þegar þeir báru liann
upp og lögðu hann á steingólfið í búrinu.
Hann var blár í framan og nærri því kafn-
aður. Jimmy gaf skipun um að ná í sjúkra-
vagn og hjelt svo áfram að leita að Ben-
nett. Hann var horfinn, en í húsinu fund-
ust óhreinir leðurvetlingar og ökuskírteini
Bennetts. Jimmy fann, að þrátt fyrir alt gat
liann hugsað skýrt ennþá, þegar liann
neyddist til þess starfs síns vegna, en hug-
ur lians var þó haldinn af sárum kvíða,
sem engin lækning fjekst við: „Joan er
horfin! Joan er horfin! hljómaði í sífellu
fyrir eyrunum á lionum. „Hversvegna ertu
hjer, að rannsaka herbergi Bennets?
Hversvegna eyðir þú tímanum í hann,
þrælmennið það, þó svo að hann sje þre-
faldur morðingi, úr því að hún þarfnast
þín?“
Klukkan var tíu þegar liann gekk út úr
skrifstofunni sinni, eins og skuggi af sjálf-
um sjer. Hann var í þann veginn að stíga
inn í bíl sem beið í garðinum, þegar þjónn
einn kom hlaupandi á eftir honum. „Heyr-
ið þjer, þessu var útvarpað einliversstaðar
frá fyrir tíu minútum; við fáum tilkynn-
ingar um það í símanum úr öllum áttum.“
Jimmy hljóp með miðann inn í forstof-
una og las liann. Það var aðeins stutt orð-
sending, en hann hefði getað grátið af gleði
er liann las hana:
Tilkynnið James Stepping höfuðs-
manni Scotland Yard, að jeg sje heil á
húfi. — Joan.
Jimmy var svo óstyrkur i fótunum að
liann varð að setjast: „Hvenær kom þetta?
spurði hann.