Fálkinn - 31.10.1931, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Karlmannafatatiskan.
Síöustu Lundúnafregnir.
Fl'lii' Andrjes Andrjesson, klæðskera.
1>:'i hefi jcg látið af að lýsa hinum
margvislegu nýtisku samkvæmis-
klæSnuðum. En áður en jeg skilst
algjörlega við klæðnaði hessa, og
ler að lýsa öðrum klæðnaði karl-
manna, vil jeg enn skjóta inn nolckr-
mn hendingum samkvæmisklæðnuð-
unum viðvíkjanili.
Frá |>vi að jeg byrjaði skrif min
um karlmannafatatískuna, sem und-
anfarnar vikur hafa verið að birtast
i „Fálkanum", en þó einlcum cftir
að jeg fór að koma með smá hend-
ingar um bað, hvernig eitt og annað
mætli hetur fara í klæðahurði karl-
nianna, þá hafa margir komið til
min og he'ðið mig um upplýsingar
ýmsum alriðum þcssu máli lútandi.
Hefi jeg glaðsl af því að hafa get-
að orðið til þess að leysa úr spurn-
ingiim þeim, er fyrir inig hafa ver-
ið lagðar, og þar með stuðlað að
jivi að útkljá vafaatriði.
Með því a'ð gera má ráð fyrir, að
fæstir landsmanna, sem langar lil
jiess að vita eitthvað nánar um liessi
mál, cigi þess kosl, sökuin fjarlægð-
ar, að ná tali af injcr, þá vil jeg, að
gefnu lilefni, láta opinberlega Irá
mjer heyra um það, hvernig hin-
ar viðurkcndu og almennu reglur
mæla fyrir að mæta skuli klæddur
vi'ð hin helslu og sumpart algeng-
uslu tækifæri.
]>að er 'ekki einhlitt að vita, ef
fara skal eftir ströngustu klæðnað-
arreglum, að klæðast beri I. d. kjól
i brúðkaupsveislu og lafafrakka, er
farið er i opinberar heiinsóknir,
heldur verður og líka að gæta þess,
a'ð annað, er klæ'ðst er samtímis,
slriði ekki á móti venjunni. Velja
verður eftir þvi, sem við á i hvcrt
sinn: skyrtu, flibba, hálsbindi,
hanska, skó eða stigvjcl, hatt,
solcka og vesti.
I>ví er gaiimur að gefandi, að það,
sem klæðast þarf, kostar sjaldnast
og jafnvel aldrei meira l)ótt samstætt
sje heldur en ósamstætt; t. d. kost-
ar hálsbindi jafnan svipað, hvorl
sem það er ljóst eða dökt, að mínsta
kosti má haga innkaupum þannig,
að ekki skakki miklu á verðinu.
Að þetla er ekki altaf gert stafar
vafalaust al' þekkingarleysi manna
á jiessum málum, því að ekki vil
jeg ætla, að jiað sje af hirðuleysi
eingöngu, þar sem gera má ráð f.vr-
ir, að i þessu till'clli, sem öðrum
kjósi menn sjer frekar jiað sem rjett
er og hest hentar.
Læt jeg svo jiennan formála duga,
en kýs heldur að láta hinar einstöku
greinar, er hjer l'ara á eftir, tala sinu
máli hverja.
Veitingahás og innunbtejar
skemtit/öngur.
.laket eða jakkaföt svört, vesti
svart eða mislitt, sokkar gráröndótt-
ir, hattur harður, stígvjel dökkgrá,
hálsbindi svart með hvítum rönd-
iiiir eða dropum, leðurhanskar dökk-
gráir, fliblii harður með liornum,
manrhettskyrta hvit.
Einkaboð.
Jakkaföt svört, vesti svart, sokk-
ar svartir, hattur harður, lakkskór
eða dökk stígvjel, hálshindi svart,
leðurhanskar gráir, flibbi harður
með hornum, skyrta livit með feldu
brjósli.
Heimsókn.
Lafafrakki, vesti svart, sokkar
gráröndóttir, pipuhattur, stígvjel
svört, hálsbindi svart, leðurhanskar
dökkgráir, flihbi harður með horn-
um, skyrta hvit, gljáuð.
Opinberar lieimsóknir og ráöstefnnr
Lafafrakki, vesti svarl jafnvel með
hvítri snúru, sokkar dökkröndóttir,
pipuhattur, leðurstígvjel svört, háls-
hindi svarl með gráuni díluni, flibbi
harður með hornum, skyrta hvít,
gljáuð.
l'ámennur miðdegisuerður og
fámenn fjetagssamkvæmi.
Smoking, vesti svarf, sokkar svart-
ir, hattur svartur, harður eða linur,
hálflakkskór, hálshnútur svartur
ineð breiðum hornum, leðurhansk-
ar ljósgráir, hrjóst- og manchett-u-
hnappar samsorta, flihhi harður
nieð hornum, skyrta hvít.
lirúðkaupsveislur og aðrar stórar
kvöldveislur. — Fjölmennir mið-
dagar. --- Dansleikir.
Kjóll, vesti hvítt úr „Piqué“ eða
silki, sokkar svartir, pípuhattur,
liálflakkskór, hálshnútur hvitur, leð-
urhanskar hvijtir, mega vera með
svörtum deplum á handabökum,
kúluhnappar i skyrtuhrjósti, fliblii
harður með hornuni, skyrta hvit,
gljáuð.
Dans.
Smoking eða svört jakkafol, vesli
svarl jafnvel mislitt, sokkar svartir,
hattur svartur, harður eða linur,
hálflakkskór, hálshnútur svartur,
leðurhanskar hvitir, t'lihbi harður
með liornum, skyrta hvít.
S o rgarat h afn i r.
1.
Kjóll, vesti svart, sokkar svartir,
pípuhattur, lakkstígvjel, hálshniitur
hvitur, leðnrhanskar hvitir, flibbi
liarður með hornum, skyrta hvít,
gljáuð.
II.
Lafafrakki, vesti svart, sokkar
svartir, pípuhattur, leðurstígvjcl
svört, hásbindi svart, leðurhanskar
svartir, flibbi harður með hornum,
skyrta hvit, gljáuð.
I>eir, sem hafa einhverjum skyldu-
störfum sanian að gegna við sorgar-
athöfn, ættu að hafa komið sjer sam-
an um, áður en athöfnin hefst,
livaða klæðnaði þeir mæti i, svo að
fyrirbygt verði, að einn mæti á
jakkafötum, annar á kjól og sá
þriðji komi á lafafrakka. Það fer ó-
líkt betur á því, aðþeir, er t. d. bera
kistuna saman í flokk sjeu allir eins
klæddir.
Framh.
Sfinxinn rauf þöngina...
Skáldsaga
Híllinu rennur eftir okkurrauðum vegin-
um. Sængurfalna'ðinum og ferðakistunum
et’ hrúgað upp við hliðina á hermanninum,
sem slýrir. Roberts situr einn aftan í og er
hugsi.
Andlitsdrættir hans eru friðjr og' festu-
legir, hörundsliturinn daufur. Ncfið beint,
hakan lýsir viljaþreki; yfirvararskeggið er
snöggklipt, hárið jarpt á lit. Vöxturinn er
slerklegur. Þótt Róberls sje ekki methafi
í ncinni íþrólt, stundar hann þær flestall-
ar af miklu kappi. Ilann er sjerstakur
snillingur að skjóta. ilann varð undirfor-
ingi 1918 nokkrum mánuðum fyrir vopna-
hljeið og skemti sjer við það í skotgröfun-
um við Yser að skjóta í niark; á sex hundr-
uð metra færi misti hann aldrci þess manns,
sem liann miðaði á. Síðan hann fór i Ind-
landsherinn hefir liann altaf fengið góð
hlutvcrk að inna af hendi sakir stuðnings
cins vinar hans, seni er foringi í herráði
yfirmarskálksins.
Og meðan bíllinn rennur í áttina lil
Kuran, rifjar Roberts upp þessi öfunds-
verðu blutverk sín mcð þögulu glotti, sem
vilnar um hans dapurlega skap. En livað
honuni fanst alt þctta langt í burtu, löngu
umliðið. Hve fjarri voru nú þeir dagar,
er liann lifði áhyggjulausu lífi scm með-
limur herforingjaráðsins í Madras, er bann
tók með iífi og sál þátt í veiðiferðum ma-
harajali’ans af Naipur, er iiann átti sjer
fágrar vinkonur hjer og þar og misti ekki
af neinni dansskemlun lijá landsstjóran-
um. Hið sigri hrósandi áhyggjuleysi iirosti
vi'ð honum i dagrehning og bjartsýnin bar
hann á vængjum um sólarlag. Engar ást-
aráhyggjur skygðu á lifsgleði bans. IJá yar
gaman að lifa..
En nú er hann fluttur í gráum liil merkt-.
um W'. I).*) inn í eyðilegt fjallaland, sem
tvær ósýnilegar nornir sveima yfir nætur
og' daga: leiðinn og hræðslan. Nú eru liðn-
ar ánægjustundirnar í klúbbnum, samtalið
við fjelagana eftir iþróttamótin, ástarhjal-
ið i hhímstruðum skemtigörðum upplýst-
um al' tunglskininu. Hann hefur sjálfur
óskað eftir að þjóna í varnarliðinu á landa-
mærunum þarna. Hann hefir sjálfur þráð
þessa útlegð. í stað þess að láta mæla með
sjcr aftur svo að hann fengi þægilegt hlut-
verk, hefir liann látið vin sinn í Delhi
hjálpa sjer til að koma áformi sinu i fram-
kvæmd, en sú hjálp liefði ekki næg't, hefði
Roberts ekki verið kunnugur kynflokkun-
um á norðveslur landamærunum og tungu-
málum þeirra.
Evrir aðcins tveim mánuðum síðan var
liann í London, i lijarta siðmenningarinnar,
miðstöð lífsþæginda og skemtana nútím-
ans. Sjeriiver snúningur bilhjólanna flytur
liann nú fjær þcirri liorg og nær virki nr.
1, þar sem bann verður sjálfviljugiir fangi,
aleinn með lnigsanir sínar og rckur raun-
ir sínar dag eftir dag.
Eftir tveggja daga ferð í gcgnum ófrið-
aða svæðið og Kuram liéraðið, sem ólgaði
í uppreisn að meira eða minna leyti, nær
Roberls loks lil varðliússins nr. 18. Fvlgd-
arlausar bifreiðar fara ekki lengra. Yarn-
arhúsið er liátt og teningslaga, umgirt tví-
settu gaddavírsneti.. Á þáksvölunum eru
tvö skýli undir hlaða af moldarsekkjum og
eru jiar menn á verði dag og nólt. Fyrir
sólarlagið dregur varðliússtjórinn upp járn-
hrúna, sem liggur að dyrum varnarbússins,
og lokar brynhurðinni.
Roberts á að halda áfram til virkisins
með matvælalestinni, sem stendur saman
af sex liervögnum dregnum af múldýrum,
‘) Wnr Depiirlnient.
og fylgja henni tveir hópar hermanna.
Höfuðsmaður, lestin er til taks þeg-
ar yður þóknast, segir vfirmaður varðhúss-
ins nr.. 18. Jeg sendi sjónmerkjaskeyti til
varðhúss nr. 19 um hvenær megi búast við
komu yðar, og þaðan befir þa'ð verið sent
áfram til .su/)(ídnr’sins*). Flokkur vopnaðra
manna verður reiðubúinn að koma á móti
lestinni, ef ófriðar verður vart.
Hafa íbúarnir kyrt um sig hjer?
Ójá, svo á það að heita. En til þess að
freistá þeirra ekki, er betra að vera var um
sig .... Þessvegna hefir subadar'hm tekið
það upp hjá sjer a'ð auka hervörðinn.
Ágætt .... látið þá skipa sjer í.fylk-
ingu. Við förum strax og farangur mmn
hefur verið látinn á vagnana.
Jeg skal sjá um það, höfuðsmaður.
Fylkingin ieggur á stað eftir stórstein-
óttum stíg milli hárra kletta i dalverpi, sem
þrengist eftir þvi sem lengra dregur. Morg-
unsólskinið getur tæplega eytt þeim óvið-
kunnanlega svip, sem grúfir yfir umhverf-
inu. Náttúran er livergi eins grettin og ó-
lundarleg og i þessu óvistlega hjeraði. Fjöll-
in eru sundurgrafin af óreglulegum sprung-
um og hyldjúpum gjám, eins og þau beri
enn ör eftir hin hrikalegu sár frá bardaga
þeirra við höfuðskepnurnar í almætti sínu.
Land þetta hefur gengið sigrandi af hólmi,
en flakandi i sárum eftir hin miklu átök
náttúruaflanna á forsöguöldinni.
Hrimið liggur enn á bugðöttum götuslóð-
anum. Enginn staður er ákjósanlegri fyrir
launsátur. En þrátt fvrir liinn kvíðvænlega
svip umliverfisins verður lestin ekki fyrir
neinni árás i þetta skifti. Roberts fer fram
hjá nokkrum liópum erlendra manna, sem
horfa með megnustu lítilsvirðingu á eftir
þessum fulltrúum hins breska heimsveldis,
meðan geitur þeirra kroppa áfergjulega þá
‘) Þarlemlur liösforingi.