Fálkinn - 21.11.1931, Blaðsíða 5

F Á L K I N N
5
Sunnudags hugleiðing.
Eflir Pjelur Sigurðsson.
„Sœlir eru friðflytjendur,
því að þeir munu Guðs
synir kallaðir verða“. Matt.
5, 9.
Guð er ekki cinungis göður
heldur er hann sjálfur hið góða,
þvi Guð er kærleikur. Þar seni
kærleikurinn rikir, þar ríkir
friður. Þeir, seni innblásnir cru
anda kærleikans anda Guðs
efla frið. Þeir vinna hið góða
verk, knúðir af friðarins góða
anda. Þeir eru á valdi hins góða.
Þeir lifa hinu góða Guði, og
eru þannig partur af Guði og
sannkölluð Guðs börn.
„Dýrð sje Guði í upphafeðum“,
var boðskapur englanna, „og
friður á jörðu með þeim mönn-
um, sem bann hefir velþóknun
á“. Friður ríkir einungis með
Jieiin mönnum, sem eru vel-
þóknanlegir Guði hinu góða;
þeim mönnum, sem clska rjett-
læti, því friðurinri byggist á
þessu tvennu: elsku og rjettlæti.
Þar sem menn elslcast, þar
breýta menn rjett hver við ann-
an og þar getur enginn ófriður
ríkt. Friðleysi mannsálarinnar
kemur af tómleik og kærleiks-
leysi, og skorti á guðstrausti og
trú á sigur hins góða. Friðleysi
á meðal manna í fjelagslífinu
kennir af skorti á sönnum mann
kærleika, sein leiðir menn til
þjónustu og fórnfýsi. Friðleysi,
flokkadráttur og sundrung ber
æfinleg'a ljósan vott um guð-
leysi — vöntun á hinu góða.
Sumir gera kröfu til að vera
Guðs börn, þólt þeir eigi æfin-
lega í ófriði við einhvern og i
sífeldum deilum. Trjeð þekkist
á ávöxtunurii. Þeir, sem ekki
elska frið og ekki kosta lcapps
um að sameina mennina í alls
herjár liræðralág, stjórnast ekki
af anda Krists, því að hann kom
tii þess að sætta og semja frið.
„Hann er vor friður“. Ávarp
lians var jafnan til lærisveina
hans: „Friður sje með yður“.
Hánn braut niður „milliveginn,
sem orsakaði fjandskapinn“.
Burtnam það kerfi, sem sjer-
skoðanir byggjast á og deilur
um boðorð, reglur og aukaat-
riði. Andi Krists er liinn mikli
sátlasemjari. Kristur er vegur-
inn — vegur friðarins. Innblásn-
ir þeim anda verða mennirnir
allir elskuleg börn Guðs.
Allsstaðar kvarta menn um
dauft og kalt fjelagslif. Samstill
ing er litil. Ilugir manna eru
suudurleitir. Menn, flokkar og
þjóðir eiga í ófriði. Deilur fylla
flest blöð heimsins. Vegurinn
út úr því andlega vetrarríki er
sá einn að menn opni sálir
sinar fyrir innstreymi heilnæm-
isins — anda Krists. Hann er
„lífið“. Þar sem andi Krists er,
þar ríkir lífið. Þar er vor. Þar
er eilífur upprisukraftur að
verki. Hann breytir köldu sál-
arlífi í sólskinsdag. Með honum
rís lífið alt upp og fær nýja og
fagra mynd, mynd vorsins óg
PÓLLAND.
Á.-. - 'G"

<>V.u‘$ö-w

■
!

'
Uætnhv.-;;?
- -
.Vý'-uV;
. V,'í ’
” I’ I A

uvNC-;ix-‘r..t nÁSf' or'ftwusvviW:
Pólslair bóndabær af venjulegusta gerð.
Þessi mynd er af einu frægasta málverki, sem til er, varðandi sögu Pól-
lands. Sýnir luin særðan pólskan hermann eftir uppreisnina 1831
skrifa með blóði sinu: „Póllnnp pr pkki alntnð enn“.
Fárra þjóða saga er jai'n
raunaleg eins og Pólverja. Hvað
eftir annað Iiafa voldugir ná-
grannar skift landi þeirra upp
á milli sín og kúgað þjóðina,
sem var frelsisgjörn og full
frelsistilfinningar, og beitt hana
harðstjórn og kúgun. llafa ýms-
ir frjálslyndir menn fyr og síð-
ar orðið til þess að tala máli
Póllands, og er einna minnis-
stæðust sókn sú, sem Georg
Brandes hóf fyrir nokkrum
áratugum, en vitanlega varð ár-
sumarsins. Kuldinn og ósam-
ræmið leggur á flótta. Fegurð,
samræmi, hlýindi og unaður
ríkir, logu og blíða friður.
Stærsta þörf íslands er nú:
sannir menn guðsmenn,
menn með lieil kærleiksrík
hjörtu og voldug álirif, sem veitl
geta hlýjum straummn inn í
liugi og lijörtu manna, inn í allt
fjelagslif vori. Menn er flytja
frið.
Þetta er riddaralíkneski það, sem
ístendingurinn Albert Thorvaldsen
gerði af Poniatowski, og er afsteypa
af því til á Thorvaldsenssafninu í
Kaiipmannahöfn. Poniatowski vur
gerður að frönskum marskálki árið
1193, eftir 3. skifting Póllands. Hann
beið bana á undanlialdinu eftir
fólksorustuna við Leipzig 1813.
angurslaus. — En það mun vera
satt, að dýpsta orsökin til þrá-
tekinna ófara Pólverja i sjálf-
stæðisbaráttu þeirra, hafi verið
að kenna sífeldri sundrung inn-
hyrðis meðal þjóðarinnar. í
Póllandi liefir það löngum tíðk-
ast, að liver höndin liafi verið
upp á móti annari, og með
slíkum þjóðum cr sjaldnast að
vænta öflugrar mótstöðu gegn
útlendu ránsvaldi.
Árið 1795 var Póllandi skift
í þriðja sinn. Rússland, Aust-
Hjer hjest uppdráttur af hinu núverandi Póllandi. Þar sem „pólska
hliðið“ endar i norðri sjest liin nýja útflutningshöfn Pólverja, tídynja.