Fálkinn - 09.04.1932, Blaðsíða 10

10
F A L K I N N
Skrítlur.
— Hafið þjer sainið þessar skrill-
ur sjálfur?
— Já, herru ritstjóri.
Þá hljótið þjer afí vera elári
en þjer sýnist.
Adamson
183
Adamson á
hálum is.
— Nei, en hvafí þetta eru fallev
hörn. Eru það drengir hvorttveggja?
— Nei, annað er melóna.
Hve lengi hafifí þjer veriö mál-
laus og hegrnarlaus?
Síðan jeg fœddist.
— Aumingja maðurinn. Verið
þjer sœtir.
Þa'ð var samkvæmi. Klukkan 11
um kvöldið kemur Nielsen kaup-
maður.
—• Látið þjer mig ekki gera neitl
ónæði, sagði hann við húsmóðurina.
Vitjið þjer uka mjer á stööina?
— Sjálfsagl. En gerifí þjer svo vel,
afí stiga inn í vagninn hinn megin,
svo að klárinn sjái yður ekki.
•leg kom bara tii þess að sækja
konuna mína.
En hvað það var hugulsamt af
yður, Nielsen, sagði húsmóðirin,
— en hversvegna lcomuð ])jer ekki
dálilið fyr.
— Er það satt, að hann sje ekki
nema fjögra ára?
— Já, er hann ekki stór eftir
aldri?
—• Það var nú ekki þessvegna
sem jeg spurði. Jeg var að furðu
mig á hvað hann væri orfíinn skít-
ugur, ekki eldri.
— Jeg hefi verið beðin að skrifa
„memoirer“ minar. Bara afí jeg
vissi nú hvað það er.
En livað hún frú Jensen gildn-
ar mikið.
— Já, það er önn timans, sem
nagar hana.
— Jœja, sýndu mjer nú Mínerva,
hvar þú vilt lutfa myndina. Þá skal
jeg draga hina naglana út aftur.
■— Ef þessu heldur áfram með
niagann á okkur verðum vifí bráfí-
um að fara að nota símann þegar
viö tölum samari.
—Ef það er mjög sárt að draga
út þessa tönn, þá held jeg afí þjer
ættuð afí deyfa mig — sjálfs yfíar
vegna.