Fálkinn - 23.09.1933, Qupperneq 5

F Á L K I N N
5
Dam kapteinn, sú sem var aðstoö-
armaðnr Lindberghs i Grænlcmdi
og kom hjer við með ,,Jelling“
grátbænir Lindbergh um að sýna
sig fgrir mannfjöldanum, sem sam-
an var kominn á tollbúðinni.
sagðisl ætla sjer, en það var
sjaldan, sem hann mintist á það.
Síðan Lindbergh lenti á Le
Bourgetvellinum við París
kvöldið 21. mai 1927, eftir 33%
stunda flug frá New York, hef-
ir heimurinn munað hvað hann
lijet. Því að það var eins og
alt ætlaði að tryllast yfir þessu
afreki og eflaust hefir eftirtektin
sem það vakti orðið meiri fyrir
það, hve öllum kom það á ó-
vænt. — En þetta sama kvöld
komu ótvírætt i ljós ýms þau
einkenni mannsins, sem íslend-
ingar hafa kynst í sumar.
Lindbergh var syfjaður þeg-
ar hann kom til París um kvöld-
ið og honum virtist það áliyggju
efni, að hafa ekki hugsað fyrir
því fyrirfram að tryggja sjer
næturstað. „Mjer þykir verst að
vita ekki hvar jeg á að vera í
nótt“, kvað hafm hafa sagt. En
hann þurfti ekki að bera kvíð-
boga fyrir því. Bandaríkja-
•sendiberrann fór með liann
heim í sendisveitarhöllina -— og
þar svaf Lindbergli til kl. 3
daginn eftir. Sendiherrann fór
nieð hann eins og óþroskaðan
son sinn, lceypti honum föt og
fór með liann hvert sem þurfti,
m. a. til Frakklandsforsela, sem
hafði óskað að sænia hann
krossi heiðursfylkingariimar. Og
í samsætunum sem Lindbergh
varð að taka þátt í, var það
sendiherrann, sem svaraði fyrir
hann, þvi að ekki var viðkom-
andi, að Lindbefgh gerði það
sjálfur. Svo fór hann vestur
aftur skömmu síðar, sjóleiðis.
Þegar hann kom til New York
ætlaði all af göíhmum að ganga
og sömuleiðis þegar hánn kom
til Wasliington. Lindbergh sjálf-
ur kvað hafa sagt um móttök-
urnar: „Það er hvíld að fljúga
Lindbergh á flotaflugstöðinni i li aupmannahöfn að semja um kaup á
bensíni.
hafi fylt mörg herbergi. Sam-
vfir Atlantshafið, i samanburði
við að taka afleiðingunum af
því!“ Og alt bendir á, að hann
hafi meint J)að.
Nú rigndi yfir hann tilboðun-
um úr öllum áttum. Lindbergh
var ekki fjáður maður og fyrsta
stórfjeð, sem hann fjekk voru
þessi 5000 pund fvrir Atlants-
hafsflugið. Nú komu kvik-
myndáfjelögin og buðu hærri
upphæðir, ef liann vildi leika i
kvikmynd. „Jeg kann það ekki“,
svaraði hann. „Og þessutan er
jeg ekki til sölu“. Sama svarið
fengu fjölleikalms og þesskon-
ar stofnanir, sem báðu hann um
að sýna sig opinberlega í nokkr-
ar mínútur. Lindbergh varð að
taka fjölda fólks i þjónustu sina
til þess að opna fyrir sig brjef
er honum bárust svo og gjafir
alískonar, en sagt er að þær
sæti voru bonum haldin víðs-
vegar um Ríkin og Canada á
næstu flugferðum hans og var
ein gjöfin frá járnbrautarfjelagi
einu vestan hafs: ])lata úr gulli,
sem veitti æfilanga heimild til
að ferðast ókeypis með hrautum
fjelagsins og mun það vera
dýrasti járnbrautarfarmiðinn,
sem til er i veröldinni. Og beið-
ursfélagi varð hann allra flug-
fjelaga, sem nöfnum tjáir að
nefna.
Eftir tilmælum stjórnarinnar
sagði hann lausu starfi sinu sem
póstflugmaður, en stjórnin veitti
honum ofurstastöðu i hernum
og fól honum að ferðast um
Rikin fljúgandi, sem einskonar
opinber erindreki forsetans, svo
og til Suður-Ameríkurikjanna.
Var hann kallaður „The Flying
Vjel Lindberghs er dregin í iægi.
Hann sjest sjálfur á öðru flothylk-
inu.
Ambassador“ þessi árin og fór
með ýms erindi fyrir hönd
stjórnarinnar. í maímánuði 1929
giftist hann Anne Dwight Morr-
ow, dóttur sendiherra Banda-
rikjanna í Mexíkó og hefir hún
verið óaðskiljanlegur förunaut-
ur manns síns siðan. Hún var
áhugasöm um flug og tók al-
ment flugskírteini eftir að liáfa
stýrt kensluflugvjel í níu tíma,
en síðan hefir hún lært loft-
skeytafræði og vjelfræði, endá
jáfnan haft duglegan kennara
við hendina þar sem bóndinn
var. Má heita að hún hafi jafn-
an flogið með Iionum síðan þau
giftust, m. a. Var hún með hon-
um þegar hann lenti í mestu
liættunni, sem fvrir hann hefir
komið, er liann varð að nauð-
lenda og eldur kom upp í vjel-
inni, svo fljótlega að þaú sluppu
með naumindum og bæði skað-
brend. Lika var hún með Lind-
bergh á hinu frækilega flugi til
Tokíó, um Alaska og Berings-
sund.
Það flug fór Lindbergh sem
könmmarflug. Voru þá miklar
Framh. á bls. 12.
Carstensen ritstjóri, þultir útvarps-
blaðsins reynir að fá Lindbergh
til að segja nokkur orð í úlvarpið.
Vjel Lindberghs nýlent á flugbátastöð hersins, i Kaiipmannaliöfn. Frú-
in sjest í vjelinni. 1 -•