Fálkinn - 19.10.1935, Blaðsíða 13

FÁLRIN N
13
1 2 3 4 5 m 6 7 18 |9 110
11 m m 12 13 m m 14
15 Hf 16 17 m m 18 19 m 20
m 21 22 23 M
24 25 & 26 M 27 M 28
29 30 m m 31 32 m iit 33
34 35 m 36 m m 37 m 38
Hf 39 1 i m
40 m m m 41 42
43 im 44 m 45 46 m 47 m 48
49 m 50 51 52 53 54 m 55
ggf 56 57 m
58 59 m 60 1® m 61 m 62
63 64 m ®65 | 66 m .<$> 67
68 Hl 69
Krossgáta Nr. 229.
Ldrétt. Skýring.
1 þróun. G kvenmaður. 11 á brúm.
12 kend, sem felur í sjer aðdáun,
þrá, umhyggju o. fl. 14 eftirvænting.
15 forsetning. 16 bókstafur. 18 upp-
haf. 20 skemtiskáld. 21 sendist fjar-
lægum vin. 24 rithöfundur. 26 baggi.
27 ljósmatur. 28 skammst. í málfræði.
29 fljót í Þýskalandi. 31 ætt. 33 upp-
lirópun. 34 óstýrilát stúlka. 38 lof-
orð. 39 list (háleit í New York). 40
margur i Grindavik. 41 dregið af
kvenm.nafni. 43 orkueining. 45 viðra.
48 lijálparsögn. 49 ónefndur. 50 á
pappir (stundum). 52 kviða. 55 göm-
ul mynt. 56 borg i Sviþjóð. 58 vegna
60 hlýju. 61 beita. 62 öslaði. 63 yfir
9 (i veðurfregnuin). 65 fæða. 67
hraði. 68 fuglahópur. 69 ferðast.
Lóðrjett. Skjjring.
1 ný. 2. spýta. 3 til lands. 4 tala.
5 2 lóðrjett. 6 skammstöfun. 7 gremj-
an. 8 þyngdareining (úrelt). 9 göng.
10 útúrdúr. 13 yfirsjón. 16 farkostur.
17 virðing. 18 læt á leyndan stað.
19 láta i ijós. 22 kveikur. 23 hug-
mynd um framtiðina. 25 hnokki. 28
fregn. 30 sniðug. 32 Óðinn. 33 hellir.
35 stjórn. 36 jeg og þú. 37 löngun.
38 töf. 40 betur viðeigandi. 42 dánir.
44 finst mjer sú, sem jeg er skotinn
í. 45 dregið af nafni. 46 garg. 47
draugur. 50 fruggi. 51 upphrópun.
53 liljóðfairi. 54 flatareiningu. 57
veiðitæki. 59 vilpa. 62 reykja. 61 20
lárjett. 65 tímaeining. 66 forsetning.
67 far.
Lausn á Krossgátu Nr. 228.
Ráðning. Lárjett.
1 Dettifoss. 9 bátar. 10 úðinn. 12
br. 13 aka. 14 gan. 15 ól. 17 Rán.
19 aðall. 21 ata. 22 útaf. 24 krá.
25 Trix. 26 atlaga. 28 reikna. 30
sr. 31 fr. 32 fastar. 36 Kiroff. 39
Olla. 40 aia. 42 Arno. 43 slá. 44 ó-
kunn. 46 fas. 47 Si. 48 Óla. 49 E.
O. S.. 51 s.s. 52 risar, 54 flísa. 56
Lagarfoss.
Ráðning. Lóðrjett.
1 dá. 2 eta. 3 taka. 4 traðka. 5
fuglar. 6 óðal. 7 sin. 8 sn. 9 brátt.
11 nótin. 12 Brúarfoss. 16 Laxár-
foss. 18 nál. 20 ár. 21 ark. 23 fasta.
25 tirra. 27 grá. 29 efi. 33 allir. 34
slá. 35 rakara. 36 Kaneff. 37 orf. 38
Fnasa. 41 lú. 44 ólag. 45 nóló. 48
Ósa. 50 S. í. S. 53 II. 55 s.s.
Gerið þvottinn hvitari
með Radion
Hið ríka þvæliefni Radion er gert á-
hrifamikið með súrefni; það er leynd-
armálið við hin undursamlega þvotta
efni Radion. Þetta súrefnisbætta efni
þrýstist inn í þvottinn, þar sem ó-
hreinindin sitja sem fastast, og ná
burt hverri örðu, svo að þvott-
urinn verður eins hvítur og Ijórn-
andi, eins og hann væri nýr.
Sjóðið aðeins þvottinn yðar í Radion,
í samræmi við leiðarvísirinn á pakk-
anum. Vegna þess hve Radion-þvælið
er áhrifamikið er engin þörf á að nudda þvottinn. Þetta
verndar hann fyrir sliti, svo að
hann endist miklu lengur. 1
Radion eru öll þau efni sem
þarf til þess að þvo þvottinn á
fullkominn hátt í einni atrennu.
Fáið yður Radion í dag!
RADION
HIÐ UNDURSAMLEGA SÚR-
EFNISÞV OTT ADUFT.
A LEVER PRODUCT
±_ Allt með íslenskum skipiim! Jt
súref nis sápulöðri.
„Já, eimitt, lir. kapteinn", svaraði hann.
Það er einmitt tilgangurinn. Og þessvegna
vildi jeg mælast til að þjer gerðuð svo itar-
lega skrá sem þjer getið, um alt sem hann
hafði á sjer“.
Áður en jeg tók til við þetta kom Eccles-
liare. Hann hafði frjett að lílcið hefði fundist,
sagði hann, og liafði flýtt sjer liingað frá
Higli Cap Lodge til þess að hjóða hjálp sina
sem læknis. En naumast var hann kominn
þegar hjeraðslæknirinn kom inn úr dyrun-
um, í sömu erindagerðum. Þeir fóru saman
inn þangað, sem líkið hafði verið lagt til og
dvöldu þar inni um hríð. Lóks kom Eccles-
hare út og var einn. Hann var mjög alvar-
legur.
„Hr. Holt“, sagði hann, þegar við komum
til hans. „Vinur yðar hefir verið skotinn“.
„Skotinn?“ lirópaði lögregluþjónninn. „Og
þó sá jeg ekki neitt------“.
„Það getur verið“, svaraði Eccleshane lágt,
„en þjer liafið máske gleymt, að skoða
hnakkann á likinu. Mazaroff hefir verið skot-
inn i höfuðið aftanfrá. Og með venjulegri
veiðihyssu. Lítið þjer á!“
Hann rjetti fram hægri liendina og sýndi
okkur nokkur smhögl.
„Sandur af höglurn í höfðinu!“ sagði hann
íbygginn.
Jeg sá greinilega, að það sljákkaði í Man-
ners við þessi orð. Kenningu lians var koll-
varpað með þessu, þvi að það voru sáralítil
likindi til, að nautrekarnir væri með veiði-
byssur.
„Ef svo er þá verður svo að vera!“ tautaði
hann. „En hver getið þjer hugsað yður að
fari upp i heiði með veiðibyssu, eftir að
myrkur er komið á?“
„Það kemur til yðar kasta að uppgötva
það“, svaraði Eccleshare. „Við höfum aðeins
slegið föstu, hvernig maðurinn hefir dáið.
Það leikur enginn vafi á því lengur“.
Svo fóru báðir læknarnir sína leið og nú
sá jeg Manners verða órótt i fyrsta skifti.
„Jæja, jeg verð að hefjast handa“, sagði
hann. „En segið mjer — viðvíkjandi Maza-
roff — þjer vitið víst hvar fjölskyldu hans
er að finna? Við verðum að gera henni að-
vart, þegar í stað. Ef til vill er best að senda
simskeyti“.
Fjölskylda hans. Þarna stóð jeg í gapa-
stokknum. En mjer kom ekki til hugar, að
fara að segja hinum greindarlitla lögreglu-
manni, að Salim Mazaroff hjeti í raun og
veru Andrew Merchison og kona lians og
dóttir ættu heima í fárra kílómetra 1'jarlægð.
„Mr. Mazaroff var nýlega kominn beina
leið frá Suður-Afríku, þegar við lögðum upp
í þessa ferð ,og liafði ekki verið heima í mörg
ár. En nú skal jeg skoða skjöl lians, sem eru
hjer uppi, og sjá hvers jeg verð vísari", sagði
jeg með semingi. „Auðvitað hlýtur hann að
eiga einhverja ættingja“.
Svo skildi liann við mig. Það lá við að mjer
findist jeg hafa skyldu til, að fara til Marras-
dale Tower og segja frá leyndarmálinu, því
að ef svo væri að Mazaroff væri í raun og
veru sami maðurinn og Merchison, þá áttu
allir peningar lians (og jeg þóttist viss um,
að þeir væru miklir). að renna til konu lians
og dóttur. En á hinn hóginn var þetta alls
ekki skemtilegt erindi.
En hjálpin var nær en mig grunaði, i þessu
efni. Hún kom í mynd gamals og hrörlegs
sveitavagns og kom svo fljótt, sem gamli
klárinn fyrir vagninum gat brokkað frá járn-
brautarstöðinni og upp að krónni. Þessi vagn
kom í hlaðið i sama bili, sem jeg stóð upp
frá morgunverðinum. Og út úr vagninum
kom fyrst gamall maður, skarpleitur og föl-
leitur, sem mjer virtist annaðhvort hljóta að
vera málaflutningsmaður eða dómari — og
síðan ungur maður og íturvaxinn, mjög vel
klæddur. Hann var eins og sambland af liðs-
foringja og tilhaldssömum leikara. Þeir
skunduðu inn í anddyrið, og jeg lieyrði inn
um opnar dyrnar að þeir nefndu nafn mitt.