Fálkinn - 21.12.1935, Page 25

F Á L K I N N
23
Setjið þið saman! 72
Þrenn verðlaun: kr. 5, 3 og 2.
föðursins og bróðursins. Hann
verkjaði í likamann af hefnd-
arþorsta. Hann gat ekki ímynd-
að sjer sætari unað, en að drepa
konuna sina. En þá lýsti af
letri á gólfinu, eða voru það ef
til vill teikn? Þau sögðu frá
samsæri móli rómverska skall-
landsstjóranum, sem hann var
riðinn við og yrði krossfestur
fvrir, ef kæmist upp í ótíma.
Hann rjetti úr sjer og af því
hann var hygginn maður, setti
hann upp meðaumkunarsvip,
tautaði eitthvað um, að liann
ætlaði heldur ekki að salcfella
og fór leiðar sinnar.
Þegar þetta skeði, stóðu hinir
skriftlærðu, sem áður höfðu yrt
á meistarann, steini lostnir af
ótta og undrun og flýttu sjer,
ekki til að taka upp neinn af
steinunum, en aðeins til að gá
að, livað hann hefði skrifað á
leirgólfið, sem liefði þessi miklu
áhrif.
Þá sá annar hinna voldugu
manna, að þar stóð, að hann
liefði eitt sinn flutt merkja-
steinana milli akurs sins og ak-
urs nábúans og hinn sá, að
hann hefði dregið sjer mikinn
hluta af eignum þeim, sem
hann átti að ávaxta fyrir skjól-
stæðing sinn.
Þeir lineigðu sig báðir djúpt
fyrir þeir sem ritaði, settu and-
lit sín í stellingar eins og þeir
viknuðu við og gengu síðan
virðulegir burtu.
En þegar þessir menn, sem
höfðu verið meðal dómara
liennar, fóru leiðar sinnar, þá
reis liórkonan upp á hnjen. Nýtt
hugrekki streymdi um hana.
Hún hafði óljósa hugmynd um,
hvernig þetta hefði skeð, en
hún skildi að sjer mundi verða
hjargað, að lienni var þegar
hjargað. Lífslöngunin fylti hana
hamslausri gleði. Það gengu
undarlegir kippir gegnum lík-
ama heniiar. Það var ótrúlegt,
en hana langaði helst til að
fara að dansa.
Samt var hún ekki úr allri
hættu enn, því að nú hlupu
aðrir, sem nærstaddir voru til,
þangað sem meistarinn stóð og
ritaði og ætluðu að gripa stein-
ana og fullnægja dómnum. En
þeir hrukku hver af öðrum afl-
ur á hak, þegar þeir voru húnir
að líta á leirgólfið. f stað þess
að taka upp steinana og full-
komna hegninguna, flýttu þeir
sjer hurt náfölir, skjálfandi,
hálfhognir ~og litu flótlalega
undan.
Þegar enginn var eftir lengur,
stóð hórseka konan teinrjett.
Hún lifnaði í augunum og kinn-
arnar, sem áður voru gráfölar
voru nú farnar að rdðna. Hún
var ennþá kyrlát, en hún hlakk-
aði yfir fleiru en því að hætt-
an var liðin lijá. Hún hafði sjeð
óvini sína óttaslegna og auð-
mýkta, hún var drukkin af sæt-
leik hefndarinnar. Hún ætlaði
að dansa á þessum bölvuðum
stað, dansa framan í þessum
steinum, sem að rjettu lagi
hefðu átt að merja hana til
dauða. Hún var ekki byrjuð
að dansa ennþá, en liún har sig
eins og dansmey og hló við i
hrifningu sinni.
Þá stóð ókunni maðurinn upp
og horfði á liana.
„Hvar eru hinir?“ spurði hann.
„Hefir eriginn sakfelt þig?“
„Enginn, herra“, svaraði hún.
í þessu fanst lienni, að nú gæti
hann ekki lengur haft hemil á
gleði sinni. Nú yrði hún að
dansa.
En meistarinn hjelt áfram að
horfa á hana.
Hann sá hina taumlausu, dýrs
legu gleði, sem í henni hjó.
Ilann sá, að hún fann ekki til
iðrunar jrfir syrid sinni. Hann
sá að hún var full liaturs og
hefnigirni og holdsins girnda.
Hú]i vissi, að hann sá þetta
alt og liún misti danslöngunina.
Hún óttaðisl manninn, sem
hafði hjargað henni. Hún sá að
liimneskt ljós Ijómaði um hann
og hún skelfdist mjög. Hún hjelt
að nú væri hann kominn til að
dæma hana. Það yrði strangari
dómur en hinn fyrri, af þvi að
það var rjettlátt, að þessi mað-
ur hefði andstygð á syndinni,
sem í henni hjó.
En i angist sinni heyrði hún
hann segja:
„Jeg sakfelli þig heidur ekki,
farðu og syndgaðu ekki fram-
ar“.
Þegar þessi orð náðar og kær-
leika voru töluð við konuna, þá
skeði mikið undur í sál hennar.
Lítill neisti kvikaði þar; lítill
geisli af dýrð eilífðarinnar
smeygði sjer þar inn. Hann lifn-
aði hægt og liægt við stríð og
angist margra daga og nátta.
Stundum óskaði hún að liann
kulnaði út, þvi að hún væri
ekki hæfilegur bústaður fyrir
slíkan gest. En það var ekki
hægt að slökkva hann, liann rit-
aði óafmáanlega i hjarta henn-
ar um viðurstygð syndarinnar
og fegurð rjettlætisins, þangað
til veslings, afvegaleidda konan
var gagntekin af geislum heilag-
leikans.
Snemma morguns dag einn al-
veg nýlega lieyrSusl óp og köll út
á götu frá húsi einiu í París. Lög-
reglan brá þegar við og braust inn
í íbúðina. Það fyrsta, sem lögreglu-
mennirnir sáu var að ung stúlka lá
yfir manni á gólfinu og lamdi hann
með bursta í andlitið. Hann æpti og
skrækti eins og geðveikur rnaður.
Stúlkan var dansmær frá Mont-
martre, en hann Englendingur. Þau
skildu ekki hvort annað, en höfðu
þó verið saman kvöldið áður, langt
fram á nólt og drukkið veí. Og svo
segir stúlkan lögreglunni, að þegar
hún hafi vaknað um morguninn hafi
luin sjeð þenna mann í svefnher-
berginu hjá sjer. Hún hafi ekki hug-
mynd um hvernig hann væri þar
kominn. Hún skipaði honum út, hann
skildi ekki, frönsku — og hún tók
þvi það ráð að ráðast á manninn.
f sárum er nú Englendingurinn kom-
inn heim til Bristol og segir sína
sögu ekki sljetta.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
MORGENTHAU
heitir núverandi fjármálaráðherra
Bandarikjamanna. Var hann nýlega
á ferðalagi í Evrópu, til þess að
ræða við stórþjóðirnar um gjald-
eyrismál, og er myndin að ofan
tekin af honum i Paris.
1. Mannsnafn.
2. Mannsnafn.
3. Er hörnum gefið.
4. frumefni.
5. Kvenheiti.
(i. Stormur.
7. í rúmi.
8. Kvenheiti.
9. Mannsnafn.
10. Útrensli.
11. Franskur ráðherra.
12. Mannsnafn.
13 Nýmæli.
14. Kvenheiti.
15. Fræg tröllkona.
lti. Skrítinn fugl.
17. Fallegur steinn.
18. Vatn i Húnavatnssýslu.
19. -i, skringilegt dýr.
20. Riðu hart (þát. fleirt.).
21. í guðs friði.
22. Endurgjald.
23. Voru syngjandi (þát.).
24. Borg i Litlu-Asíu.
25. Öðlast, fá.
2(i. —ing, prestakall á Snæfellsnesi.
Samstöfurnar eru alls 55 og á að
setja þær saman í 2(i orð í samræmi
við það sem orðin eiga að tákna,
þannig að fremstu stafirnir i orðun-
um, taldir ofan frá og niður og öft-
ustu stafirnir, taldir að neðan og
upp, myndi upphafið j jólaþulu.
Strykið yfir hverja samstöfu
um leið og þjer notið hana í orð og
skrifið orðið á listann til vinstri.
Nota má ð sem d og i sem i, a sem
á, og u sem ú.
Sendið „Fálkanum", Bankastræti
3, lausnina fyrir 10. febr. og skrifið
nöfnin í horn umslagsins.
Samstöfurnar:
a—a—a—a—al—all—ap —ár—di—er
—els—ers—fje------gil—hóp—i i —i
—í—ind—ir—ján--jak- ki -krisl- -
1 a k—1 a v—m a n n — m ar — m i ð — n á—
nes—nýj -ob—olg—op—ós — rok —
rið—sung—tann—tor—trult -u—u—
u—um—um- -umb—un—und—ung-
ví.þ—þeyst.
f FRAIÍKLANDI
óttasl margir einræðishyltingu þá
og þegar. Fjelagsskapur sá, sem
hefir fasismann á stefnuskrá sinni
í Frakklandi heitir „Eldkrossinn“ og
er De la Roche ofursti foringi hans.
Sjest hann hjer á leiðinni á æsinga-
ftind.