Fálkinn - 21.12.1935, Blaðsíða 46

44
F Á L K 1 N N
„Þetta hefði mjer áll
að detta í hug fijr! Hví-
líkt indælis iöður. Nú
liðnr mjer vel“.
handsápan
fyirrbygg-
ir svital.
GESTURINN.
Frh. af bls. 6.
sem jeg segi nú, drengur minn!
Hver sem örlög þín verða þá
ætla jeg aldrei að liætta að biðja
guð fyrir þjer. Jeg veit að trú
mín frelsar þig. Einhverntíma
kemurðu lieim aftur og hiður
Faðir Vor með mjer!“
Rödd gestsins skalf svo að
hann varð að taka sjer málhvíld
áður en liann lijelt áfram:
„Jeg skal ekki eyða mörgum
orðum að þvi sem jeg á ósagt.
Jeg braut allar brýr að haki
mjer. Jeg varð blaðamaður og
hlaðið sem jeg vann við var and-
stætt kristindómi og jeg gerði
það að sjergrein minni að herj-
ast gegn og gera idægilegt alt
það, sem nokkuð snerti kirkju
og kristindóm. Svo var það einn
dag að jeg fjekk brjef frá föður
minum og hann skrifaði erfið-
ustu orðin, sem nokkur faðif
getur skrifað: að liann teldi mig
ekki framar son sinn!
Jeg reyndi að hlæja og ypta
öxlunum. En það var eins og cin-
hver leynd skelfing hefði gripið
mig. Og upp frá þessum degi
fór alt að mistakast fyrir mjer.
Jeg hætti að geta skrifað blaða-
grein og fjekk viðhjóð á því,
sem jeg hafði skrifað. Jeg reyndi
að sökkva mjer í sollinn, en
fjekk viðhjóð á því líka. Og þeg-
ar jeg skömmu síðar las í blaði
fregnina um, að faðir minn væri
látinn, var eins og jeg vaknaði
upp af áragamalli martröð. Jeg
sá loks sjálfan mig í rjettu ljósi
og fyltist hryllingi. Og þegar jeg
frjetti það nokkrum mánuðum
síðar, að móðir mín væri einnig
dáin þá byrjaði jeg mína enda-
lausu pílagrímsgöngu. Jeg vissi
hvert markmið hennar var:
gamla steinkirkjan á hæðinni,
en jeg gekk altaf á snið við
liana. Það var eins og hvert ó-
hæfu orð, sem jeg hafði sagt
um liana, yrði að endurgreiðast
með tugþúsunda erfiðra skrefa.
En loksins í gærkvöldi, þegar
jólaklukkurnar hringdu, rataði
jeg heim. Jeg hafði vilst í dríf-
unni og vissi ekkert livert jeg
fór, þegar jeg lieyrði raust
klukknanna sem hljómuðu í
eyrum mjer í æsku og kölluðu:
Kom . . . . ! Kom ... . ! Og þá
hjelt jeg að göngu minni væri
lokið ....!“
Gesturinn stóð lengi þegjandi
og laut höfði. Svo rjetti hann úr
sjer og rjetti fram hendina.
„Og nú þakka jeg yður fyrir
mig, prestur. Verið þjer sælir.
Nú vitið þjer hver jeg var og
hver jeg er. Jeg verð að lialda
áfram“.
„Nei“, sagði presturinn og stóð
upp. „Það megið þjer ekki. Þjer
eruð kominn heim og verðið
heima, þangað til þjer hafið
hafið fundið sjálfan yður að
fullu og öllu“.
„Verða heima . . . .“ endurtók
gesturinn. „Hjerna ....?“
„Já“, svaraði presturinn. Og
Henni þótti vænt um hann ....
en það var svitalykt aí honum!
„Hvérsvegna lcallar systir þig S. L.
Jónsson, úr þvi að þú heitir Jón?“
„Að minsta kosii
scgist hún ekki(
geta hitt þig i(
kvöld“.
„Stúlka getur ekki
sagt karlmanni að
Einn af mestu málamönnum heims
ins, varaforsetinn í „akademíi“
Rússlands, ljest á árinu sem leiö.
Hann hjet Nikolaj Marr. Aðalrit
hans var um uppruna tungumálanna
og var tali'ð valda byltingu í skoð-
unum manna á því máli. Marr tal-
aði ágætlga þrjátíu tungumál og var
orðinn heimsfrægur fyrir afrek sín
nokkrum árum áður en að lieims-
styrjöldin skall á. Rannsóknir hans
snerust einkum um tungur fjallabú-
anna í Kákasus. Tókst honum að
sýlla fram á skyldleika jieirra
tungna við tungur ýmsra Evrópu-
þjóða og leiddu þessar kenningar til
þess, að fræðimennn gerðu sjer-
slakan flokk mála í verlcefnuin sín-
um, við hlið iiulo-germanska flokk-
inum. Undir jienna nýja flokk eru
meðal annars heiinfærð baskamál-
in, sem mönnum hefir lengi verið
ráðgáta, og gallisku málin. Árið 1931
hjelt Marr fyrirlestraflokk í París
um mállýskurnar í Rússlandi.
----x-----
honum vöknaði um augun, bak
við gleraugun. „Hjerna, þar sem
þjer og móður yðar fundu hvort
annað aftur, .... hjerna, þar
sem orð hænarinnar fundn veg-
inn að vörum yðar á ný“.
„hún mundi þu u,
drei meina SVITA-
LYKT! Anðvitað gat
hún ekki minst á
hana . ..
Lifebuoy-
„Einu sinni hjelt je.g að
þú værir að útskáfa mjer.
En nú . . . .“
„Nú ertu orðinn vitrari!“
Utsvitun er eðlileg líkamsstarfsemi, sem
eflir heilsu mannsins. En stundum stífla
efnin í svitanum svitaholurnar .... og
„S.L.“ — svitalyktin — verður áberandi.
LIFEBUOY handsápan, með hinum
undursamlegu heilsugjafarefnum sínum.
er einfalt lækningar- og varnarlyf gegn
svitalyktinni. Hið læsandi löður hennar
hreinsar holurnar og heldur hörundinu
frísku, svo að ekki verður að fundið.
Tryggið yður að verða ekki öðrum til
ama — notið LIFEBUOY handsápuna í
baðinu og þvottaskálinni.
Framleidd af Lever
LIFEBUOY TOILFT SOAP
LBT 79-206-53
Hindrar „S.L.“ — (svitalyktina).