Fálkinn - 21.12.1935, Blaðsíða 50

48
k*
F A L K I N N
NÝJA BÍÓ sýnir 2. dag jóla:
Tunglskins-sónatan
Töl'randi saga um mátt tónanna og um hina eilífu þrá
mannshjartans eftir því, sem aldrei verður náð. Tekin af
Columbia undir stjórn David Burton. Hljómleikunum
stjórnaði Louis Silvers.
Aðalhlutverk:
Blossom Bailey leikmær....... ELISSA LANDI
John Hunters auðkýfingur . FRANK MORGAN
Toni Zukowski tónskáld . . JOSEPH SCHILDIvRAUT
Elinor Yates, kona Ilunters . DORIS LLOYD
| Hvarvetna þar, sem
þessi mynd hefir ver-
íð sýnd hefir hún grip-
jg fgjk föstum og heill-
andi tökum. Lifið
sjálft er sýnt með svo
listrænum og eðlileg-
um hætti, instu tilfinn-
ingar mannsins tala
þar viðkvæmu og hríf-
andi máli til allra —
máli sem allir skilja.
Hugnæmt efni og
snildarlegur leilair
vinna saman að því,
að gera myndina
'i&íMMmL
ógleymanlegt listaverk.
Sýnd á annan dag jóla!
GLEÐILEG JÓL!

mm
p GAMLA BÍÓ sýnir 2. dag jóla:
Jólamynd 1935:
Káta ekkjan
Glæsileg og hrífandi
söng- og talmynd í
10 þáttum eftir hinni
lieimfrægu ópereltu
Franz Lehar.
Mynd þessi er gjör-
ólik öðrum mynd-
um, sem áður hafa
verið búnar til und-
ir sama nafni.
Hinir gullfallegu
söngvar og töfrandi
valsar, njóta sín
lijer sem aldrei áð-
ur, enda eru aðal-
hlutverkin í liönd-
um liinna glæsilegustu kyikmyndaleikara sem völ er á:
JEANETTE MACDONALD
OG
MAURICE CHEVALIER.
Það er mynd sem mun hrífa hvern og einn.
GLEÐILEG JÓL!

KÁTA EKKJAN.
Hinn 30. þ. m. eru liðin 30 ár
síðan hin fræga óperetta Lehars var
sýnd í fyrsta skifti, í Wien. Aldrei
hefir nokkur óperetta fengið jafn
glæsilegar viðtökur. Frægð hennar
harst út um allan heim, lögin úr
henni voru leikin á hverjum
skemtistað og Leliar varð heims-
frægur. Og enn heldur hún þeim
titli að vera frægasta ópcretta
heimsins. Hún hefir verið leikin á
24 tungumálum og eitt árið var hún
sýnd 18.000 sinnum á ýmsum leik-
húsum veraldar.
Fyrir 22 árum var hún kvikmynd-
uð í fyrsta sinn, með Wallace Reid
og Ölmu Rubens i aðalhlutverkun-
um. Og 12 árum síðar tók Metro-
Goldwyn, sem þá var nýtt fjelag
kvikmynd af henni með John Gil-
bert og Mae Murray, en Erich von
Stroheim sá um leikstjórnina.
Þetta voru livorttveggja þöglar
myndir. Eftir að hljómmyndin kom
til sögunnar varð fyrst tækifæri til
að kvikmynda óperettuna, svo að
hún nyti sín til fulls. Og þegar
Metro-Goldwyn varð tíu ára valdi
það „Kátu ekkjuna** til þcss að
gera úr henni afmælismynd fjelags-
ins og má nærri geta, hvort ekki
hefir verið til vandað eftir föngum.
Leikstjórnin var falin galdramann-
inum Lubitsch, sem með hug-
kvæmni sinni hefir gert myndina
skemtilegri en óperettan var nokk-
urntíma á leiksviði. Og aðalhlut-
verkin voru falin hinum ágæta
franska „charmör“ Maurice Che-
valier og hinni fögru leikkonu og
söngkonu Jeanette MacDonald.
Franz Lehar var sjálfur kvaddur til
Ameríku til þess að vera með i
ráðum og hvert hlutverk skipað á-
gætum leikkröftum. Þar á meðal
Everett Horton, George Barbier og
Unu Merkel.
Og árangurinn varð ómótstæði-
legur. Hinir „matvöndustu“ útlendu
gagnrýnendur geta ekki sagt mynd-
inni neitt til lasts, en eiga ekki orð
til að lofa hana. Þeir segja, að
Maurice Chevalier hafi aldrei tek-
ist betur upp en í þettá sinn og að
hinir fyrri „óperettuprinsar", sem
hann hafi leikið, sjeu ekki nema
skuggi hjá lífvarðarkapteininum,
sem fær það hlutverk að ná ástum
kátu ekkjunnar, svo að hún giftist
ekki úr landi og kotrikið, sem leik-
urinn gerist i, missi ekki af auð-
æfum hennar. Og Jeanette Mac-
Donald er töfrandi bæði að sjá og
heyra. — Myndin verður jólamynd
á GAMLA BÍÓ og það þarf ekki að
efast um, að hún verður sótt af
miklu fjölmenni.
TUNGLSKINSSÓNATAN.
Söngelskir menn þekkja hina
meistaralegu Tunglskinssónötu Beet-
hovens, sem talin er meðal allra
bestu listaverka, sem nokkurt tón-
skáld hefir nokkurntíma samið. Þó
að myndin, sem NÝJA BÍÓ liefir
valið sjer íyrir jólamynd i ár beri
nafn hennar, þá.er myndin þó ekki
söngmynd, eins og t. d. hinar frægii
Schubertsmyndir, sem hjer hafa
verið sýndar, heldur er nafnið
táknræns eðlis. Tunglskinssónatan
er ímynd þess fagra og göfga, sem
aðeins andinn skapar, en sem eng-
inn getur keypt sjer fyrir peninga.
Tilgangur myndarinuar er að sýna
lu’ár og óskir manns, sem „getur
veitl sjer alt“ sem kallað er ■— ríks
manns, sem að jjví er virðist baðar
i rósum, en er ]jó ekki gæfusamur.
Hann á þrár, sem hann fær ekki
uppfyltar, þrátt fyrir öll auðæfi
sin, vonir, sem aldrei rætast.
Þessi riki maður er orðinn 49
ára og dettur alt i einu i hug, að
draga sig í hlje frá kaupsýsluslörf-
unum og nota timann til þess að
lifa lifi æskumannsins. Sjálfur hefir
hann enga æsku átt, peningarnir
hafa slolið henni frá honum. Hann
segir konu sinni frá þessu, en hún
lieldur að hann sje geggjaður og
gcgnir honum ekki, en kýs frémur
að lifa áfram samkvæmislífinu, sem
hún hefir vanist við. En þá hittir
hann unga stúlku, sem honum finst
vera ímynd þeirrar æsku, sem
hann þráir svo að njóta, og fer
með henni til París og þau njóta
lífsins. Þar hitta þau tónskáldið
Toni, sem áður hefir verið kenn-
ari auðkýfingsins og í honum fær
auðkýfingurinn keppinaut. En stúlk-
an vill ekki bregðast hinum ríka
vini sínum, þó gamall sje og fer
aftur með honum til Ameríku. En
loks skilst honum, að þrátt fyrir
alt, eigi þau ekki samleið. Hann
hefir mist æskuna fyrir fult og alt
— hún kemur aldrei aflur. Og
stúlkan hverfur til tónskáldsins, en
auðkýfingurinn til fyrri starfa sinna
og — konunnar.
Þessi unga stúlka er leikinn af
Elissu Landi og hefir hún tvi-
mælalaust aldrei leikið betur. En
þó ber af leikur auðkýfingsins, sem
er i höndum Frank Morgans. Þessi
ágæli leikari hefir reist sjer minnis-
varða með leik sínum i þessari
mynd, sem líklegur er til að varð-
veita nafn hans frá gleymsku liingu
eftir að hann er dauður. Jafn hug-
næman eðlilegan og yfirlætislausan
leik og Morgans í þessari mynd,
sjer maður því miður ekki nema
örsjaldan. Hann er snildarverk og
myndin svo heillandi og töfrandi,
að það er líklegt, að margir geri
sig ekki ánægða með að sjá hana
einu sinni.