Fálkinn - 24.09.1938, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
Setjið þið saman!
/.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
U.
15.
1. Hjarir.
2. Mannsnafn.
3. í spilum.
4. Mannsnafn.
5. ----yri, kaupstaður.
(i. Bæjarnafn.
7. Stutt svar.
<S. Frægt fjall.
!). Norskur námubær.
10. Bær í Sviss.
11. , Kendirí".
12. Bor.
13. Kvenheiti.
14. Útræðistími.
15. Bál.
Samstöfurnar eru all 32 og á að
búa til úr þeim 15 orS er svari til
skýringarorðanna. Fremstu stafirnir
taldir ofan frá og niður og öftustu
stafirnir, taldir neðan frá og upp
eiga að mynda:
Nöfn þriggja annesja A íslandi.
a—ak—at'.—ar—ar—ar—at—■ árn—
bjarg—dór—e—e—eld—ev—gen —i —
ir—já—lam—naf—ó—os—reiÖ—rör—
t e—111 p—u n—u r-—u r—ve r—öl v.
Strikið yfir hverja samstöfu um
leið og þjer notið hana í orð og
skrifið orðið á listann til vinstri.
Nota má ð sem d, i sent í, a sem á,
o sent ó, u sem ú, — og öfugt.
OG KENSLUKONAN.
Alhrecht erkihertogi af Habsburg
kvæntist nýlega ungverskri kenslu-
konu, Katherine Bockskay að nafm.
Myndin er tekin þegar verið var að
gefa þau saman, í ráðhúsinu í Buda-
pest.
BÆNDUM í BANDARÍKJUNUM
sem verið liafa leiguliðar á jörðum
sínum, verður nú gert kleift að eign-
ast jarðirnar og fá hagkvæm lán
hjá ríkinu til þess. Myndin sýnir
bónda, sent er að taka við lánskír-
teinum sinum hjá umboðsmanni
bankans.
Best að auglýsa i Fálkanum '&M&M
við að hann skipaði mönnunum einn dag-
inn að grafa röð af djúpum holum.“ Ahtee
handaði með hendinni. „Ef þið lítið út um
gluggann þarna þá sjáið þið holurnar; það
er kyprustrje i hverri holu.“
„Mikill mannhundur," sagði Elmore með
hryllingi, „hann ljet þá grafa sínar eigin
grafir.“
„Já, einmitt. En Fratton var framsýnn
eins og öll mikilmenni. Það kom á daginn
að það voru ekki nema tíu, sem þurftu
gröf, liinir lentu í gjánni við hellana. Sjálf-
ur lagði hann sig ekki niður við að grafa.“
„Mjer finst þetta hljóti að liafa verið
dýr,“ sagði frú Jaster alt í einu. Hún gat
ekki skilið, hve gestirnir hlustuðu rólega
á frásögn liúsbóndans. Frú .Taster var altek-
in af hræðilegri skelfingu gagnvart nútím-
anum og ógnandi kvíða um framtíðina.
Hún var viss um, að hún yrði fyrir hræði-
legu slysi. En hjónabandið hafði kent henni
að þegja. Hún sá að maðúr hennar hnykl-
aði brúnirnar og þorði ekki að segja meira.
„Það sama hefir verið sagt um Napole-
on,“ sagði Ahtee mjúkt, „og um marga
fleiri mikla menn. Að mínu áliti líktist
Fratton flestnm i því, að hann ágirntist ])að
sem aðrir áttu. En hann var einstæður í
þvi, að hann þorði að brjóta í bága við lög
og rjett. Hann gat komið ásetningi sínum
fram, af því að hann vantaði það sem
hindrar svo marga, arfgengt minni sem er
kallað samviska. Ilann hefði átt að fyrir-
gefa doktor Oliver og Trayne. í dagbókinni
segir hann frá, hvernig Oliver hafi læst
hann inni í köldum og dimmum kytrum
og hótað að berja hann lil óbóta, ef hann
bæri sögur í foreldra sína. Ilann vitnar i
Euripides og hefir það verið þýtt fyrir mjer
hjerumbil svona; „Sá sem hefir háar lmg-
myndir um sjálfan sig þolir ekki að láta
undirtyllur setja ofan í við sig.“ Þetta gæti
verið eftirmæli Frattons. Hann ljet engan
skipa sjer fyrir. Oliver var gramur yfir þvi,
lærisveinn hans var betur að sjer í grísku
og Jatínu en hann sjláfur. Og Olver kendi
klögumálum unga Frattons um, að sir
Humprey Fratton faðir hans hafði neitað
að veita Oliver feitt embætti.
Ilvað Trayne snertir þá keniur það að-
eins fyrir á örfáum stöðum í dagbókinni
að maður rekst á hlýrri hug til lians. Það
er þegar hann talar um stúlkuna, sem
Trayne ginti frá honum með þvi að bak-
naga keppinaul sinn.“
„Honum hefði verið hollara að gleyma
stelpunni,“ sagði frú Hydon Cleeve, „hún
hefir eflaust gleymt honum.“
„Þvert á móti. Á banasænginni skrifaði
hún honum, að hún hefði aldrei liætt að
elska hann. Hún gerði sjer bitrar ásakanir
fyrir að hún skyldi liafa trúað lygunum,
sem Trayne hafði sagt lienni og foreldrum
hennar. Brjefið haí'ði þau áhrif, að hann
hirti aldrei um neinar aðrar konur. Frá
þeirri stundu hafði hann helgað sig hefnd-
inni. Foreldrar hennar voru heppin að þau
skyldu vera komin í gröfina, annai's mundu
þau hafa orðið þrælar Frattons eins og
þeir Olver og Trayne.“
„Þrælar?“ kallaði Barkett. „Hvernig
það ?“
„Nú verð jeg að hlaupa yfir marga
þælti,“ sagði Alitee. „Við höldum áfram
þar, sem Fratton hafði mokað ofan i tíu
grafir og gróðursett kyprustrje á hverri.
Hann var nú einn eftir með hinum gömlu
kunningjum sínum og loksins skildu þeir,
hvervegna hafði hann liaft þá með sjer i
Manndrápsey. Á nóttinni hafði hann þá i
hlekkjum í skúr, sem þeir liöfðu reist, á
daginn urðu þeir að yrkja jörðina, svo hús-
hóndi þeirra fengi nægilegt af korni og
kartöflum sjer til viðurværis. Þeir höfðu
nokkra grísi og kindur þarna á eyjunni og
hirti doktorinn nm fjenaðinn — gramur og
gamall glataður sonur, sem gætti svína og
át af drafi þeirra. Eina nóttina kól hann
til bana, ])ví að Trayne hafði ráðist á hann
og rænt af honum fötunum til að skýla
sjálfum sjer fvrir kuldanum.
Við vitum ekki hvernig Trayne sálaðist.
Jeg ímynda mjer, að Fralton hafi nú ekki
verið orðinn með öllum mjalla. Hann hafði
sjeð pyntingar viðhafðar, ef til vill liefir
liann sjálfur reynt að nota þær. Ilann segir
aðeins að skuldin hafi verið greidd að
fullu.“
„Það sem jeg skil ekki,“ sagði Barkett,
„er að liann drap alla áliöfnina. Á þann
hátt var hánn sjálfur orðinn fangi þarna.“
„Skútan hafði slitnað upp og rekið upp
við skerin, sem við köllnm „Nálarnar.“
Fratton verður tíðrætt um það. Hann hefði
svelt í hel ef hann hefði haft marga munna
að metta. Nei, það er ekki hægt að núa
honum því um nasir, að liann hafi verið
óforsjáll. Hann liugsaði fyrir öllu. Hann
setti nieira að segja dýrgripakistuna á sama
staðinn og Harwood hafði l'undið hana á.“
„Hversvegna ?“ spurði Barkelt.
„Hann bjóst við að Avery muwdi koma
til haka. Hann hafði lievrt um flótta hans.
Og hvernig hefði hann staðið að vígi ef
Averv hefði fundið fjársjóðinn hjá hönum?
Það var eina von Frattons, að Avery kæmi
þarna aftnr á stóru skipi. Eitt af verstu
vandkvæðunum á Manndrápsey er ])að,
að hún er samgöngulaus við umheiminn
frá nóvember til apríl. Enginn hefir nokk-
urntíma synl þessa þrjá kílómetra, sem
eru milli hennar og meginlandsins. Margir
hafa reynt það, en sjórinn er svo vondur
og straumurinn svo þungur. Fratton var að
hugsa um að gera sjer fleka, en hætti við
það, því að hann taldi of áhættusamt að
taka með sjer skattkistuna. Og ef honum
skolaði á land meðvitundarlausum, með
vasana fulla af perlum og gimsteinum,
I