Fálkinn - 22.10.1938, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Skúli Skúlason.
Sigurjón Guðjónsson.
I'rainkv.stjóri: Svavar Hjaltestcd.
AÖalskrifslofa:
Bankastr. 3, Keykjavík. Simi 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-0.
Skrifstofa í Oslo:
A n 1 o n S c h j ö t s g a d e 14.
Blaðið kemur út hvern laugard.
Áskriftarverð er kr. 1,50 á mán.,
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
.4uf/lf/sinffaverö: 20 anra millim.
Herbertsprent.
SkraddaraNnkar.
Jeg var á gangi hjer við sunnan-
verða Tjörnina i Keykjavik, ekki
alls fyrir löngu. Þar voru villiend-
ur lónandi á vatninu í stórum hóp
- ekki einstakar fjölskyldur út af
l'yrir sig, heldur sambland margra
l'jölskyldna. Svo voru nokkir krakk
ar rjett á undan mjer og námu stað-
ar. Endurnar skeyttu ekki um það.
En þegar krakkarnir fóru að fara
ofan í vasa sína, var eins og allur
andahópurinn vaknaði. Og þegar þau
hentu fyrsta brauðmolanum frá sjer
út af brúninni, synti allur hópurinn
í áttina þangað, sem brauðmolinn
hafði dottið í vatnið.
Þó það hefði verið sjálfur enski
herflotinn, sem þarna var á sundi,
hefði hann ekki getað hlýtt skipun
yfiraðmírálsins eins vel og villiend-
urnar gerðu í þetta sinn og önnur.
Það vár vitið og eðlishvötin í sam-
einingu, sem var þeirra aðmíráll.
Þær komu þarna tifandi og busl-
andi, en þó miklu fallegri en íþrótta
menn á kapþsundi. Og þegar jiær
komu á ákvörðunarstaðinn voru
brauðbitarnir orðnir svo margir, að
þær þurftu ekki að munnhöggvasi.
Nokkrum dögum siðar sá jeg ann-
að, í vikinu milii K. K.-hússins og
Iðnó. Þar voru líka börn, að gefa
l'uglunum brauðbita. En þar voru
tamdar endur líka, og þær voru nær
landi. Þær synlu af stað undir eins
og fyrsti brauðmolinn kom i vatnið.
En þá sá jeg sjón, sem jeg gleymi
ekki. Tvær villiendurnar, sem jeg
hefi aldrei sjeð néma á vatninu, eða
rorrandi á steini upp við land,
komu þarna fljúgandi. Settust að
bráðinni rjett fyrir nefinu á ali
öndunum, sem skara fram úr hin-
um með þvi að segja ,,bra-bra-bra“.
Var það ekki hæfileiki þess ótamda
vilja gegn tönuium vilja matgirn-
innar, sem var þar að verki?
Þetta er í sjálfu sjer auka-atriði.
Hitt er aðalalriði, að í miðbiki höf-
uðstaðarins hafast við viltar endur,
svo spakar, að þær þora að eta ur
lófa manns. Fyrir mannsaidri kom
hjer villiálft á Tjörnina — svartur
sem hjelt að sjer væri óhætt að
byggja hreiður i sefinu í Tjarnar-
botni. Svanurinn var skotinn — og
þáverandi Keykvíkingar dáðust að,
hve vej skyttunni hefði tekist að
liitta svaninn í hálsinn á 150 metra
færi. Síðan er liðin löng æfi, og nú
eru fuglarnir á Tjörninni ekki að-
eins vinir barnanna h'eldur og hinna
gömlu „sportsmanna“. Fuglalífið við
Tjörnina er komið fram við baráttu
einstakra áhuga manna, og við bæti
uppeldi beggja aðila, á grundveK-
inum: „Treystir þú mjer, þá Ireysti
jeg þjer.“
LEIKHÚSIÐ:
H. F. Maltby: Fínt fÓlk.
Leikfjelag Keykjavíkur hóf starf-
semi sina á þesum vetri með því,
að sýna enskan gamanleik eftir H.
F. Maltby. Hann gerist allur í sömu
stofunni og er gerður samkvæmt
hinu gamla lögmáli leikritahöfunda
þeirra tíma, að hann gerist aílur á
einum sólarhring. Fyrsti þátturinn
að kvöldlagi, annar um nóttina næstu
og sá þriðji að morgni næsta.
Þungamiðjan í leiknum er að
rjettu lagi ríkisbubbi, sem langar til
að komast í kynni við „fína fólkið"
í London og hefir í þeim tilgangi
leigt sjer heimskan pilt af góðum
ættum, sem hefir samböndin er til
þess mætti duga. Fyrsti gesturinn
er þegar kominn, en orðinn hund-
leiður á tilverunni og pantar brjef
frá húsráðanda sínum i London tii
þess að fá tækifæri til að sleppa úi
prisundinni á sveitasetri ríka manns
ins, sem best er lýst með því, að
hann á bókaskáp á miðjum stofu-
vegg sínum og notar hann sem
skothurð til að fela peningaskápinn
sinn. Því að eitthvað gagn verður
maður að hafa af öllum þessum
bókum“, lætur höfundurinn hann
segja.
Giillbrúðkaup eiga Jjann 22. J>. in. hjónin Salome Jónatans-
dóttir og Pjetur Þórðarson fyrrum aljjingismaður og hrepp-
stjóri í Hjörsey.
Kíki maðurinn, sem í leikritinv.
heitir Richard Miller (Brynjólfur
Jóhannesson) á stjúpdóttur (Aldi
Möller) sem hann hefir gint til að
undirskrifa blað, sem veitir honum
umráðarjett yfir eignum hennar.
Stúlkan sjer fljótlega hvað á spýtu
stjúpföður hennar hefir hangið og
tjáir einkaritaranum (Alfred Anc.-
rjessyni) vandræði sín. En nú vill
svo til að hann er bálskotinn í
stúlkunni, og gerist liennar vegna
innbrotsþjófur i sínu eigin húsi.
Kíki maðurinn hefir orðið fyrir
smáhnupli áður og leigt sjer leyni-
lögreglumann frá London, til þess
að komast fyrir hann. Og svo haga
örlögin þvi þannig, að hann grípur
peningaskápsþjófinn, einkaritarann,
scm ekki er að stela peningum held-
ur umboðsskjali stjúpdótturinnar.
Og þegar þeir hafa litið hvor fram-
an í annan uppgötva þeir, að þeir
'eru gamlir góðkunningjar úr einum
af „fínu klúbbunum“ i London.
Efnið verður ekki rakið lengra
fiam. En leiknum var talið það til
ágætis áður en hann sást, að hann
hefði verið leikinn svo eða svo
mörg hundruð sinnum í London.
Dagblöðin hjerna hafa verið mjög
liarðorð um leikinn, svo að þó ekki
væri annars vegna þá væri ástæða
til að sjá hann. Ef þessi grein ætti
að birta nokkra gagnrýni, mundi
hún aðallega rúmast í þeirri einu
setningu, að það sje alt annað að
leika enskan gamanleik en þýslcan
eða franskan, og að fólkið sem leik-
ur væri full hávært. Allur leikurinn
í „Fint fólk" verður að vera mjög
lágvær — það er óttinn við það
sem kemur, sem auðsjáanlega mynd-
ar þungamiðjuna hjá höfundinum.
Kíki maðurinn er aðalpersónan í
leiknum, en hefir vikið sæti fyrir
Bol-Seymour, sem að rjettu lagi er
umbúðapappír um húsbóndann.
Fálkinn birtir hjer þrjár myndir
úr leiknum. Á efstu myndinni eru
þeir (taldir frá hægri) : Indriði
Waage, Brynjólfur Jóhannesson, Jón
Leós og Jón Aðils. í miðið: Alfred
Andrjesson og Valur Gíslason. Neðst:
Indriði og Valur.
Vigfús fíuðmundsson frá Iíeld-
um, nerður 70 ára 22. ]>: m.