Fálkinn - 20.10.1939, Blaðsíða 5

F Á L K I N N
5
aö þessi nýji hluti Hollands sje i
fvlsta máta óþjóðlegur og finst
hann vera „svartur J)lettur“ á
landinu.
JEG ER ALVEG
HISSA
Frímerkið 100 ára.
Fyrsta fríiherkið í heiminum kom
út í London 6. mai 1840. Verður
þetta þýðingarmikla afmæli haldið
hátíðlegt með allsherjar frímerkja-
sýningu í London næsta vor og hafa
boðsbrjef til 'þátttöku í sýningunni
nýlega verið send lit um aílan heim.
Biblía Karls XII.
Sögumenjasafnið nýja í Moskva
var opnað almenningi i desember
siðastliðnum. Þetta eru fimm stærð-
ar byggingar og i bókasafninu er ná-
lægt hálf önnur miljón bóka, um
söguleg efni. Hefir safnið fengið all-
ar bækur hins gamla sögusafns og
bætt við ýmsum nýjum og fágætum
bókum og blöðum, sem fundisl hafa
í söfnum og einstaklingseign víðs-
vegar um Rússland. Sumar gömlu
bækurnar eru taldar afar mikils
virði, svo sem sænsk biblía, er fansl
í vaínum við Poltava árið 1703.
Hafði Karl XII. átt hana, en skilið
liana eftir, er hann varð að flýja.
í Teramo i Abruzzaf.jöllum hefir
fundist hringleikhús frá tímum Had-
ríans keisara, er sýnir ýms atriði,
áður ókunn, í fornrómverskri bygg-
ingarlist. Er þessi fundur talinn með
merkustu fqrnmenjafundum, sem
gerðir hafa verið á Ítalíu á þessari
öld.
„Ef hann rignir----------“
Aiheríkanskur gotlurúnki hefir
sent áliangendum sinum víðsvegar
um lönd áminning um, að safnast
saman á tindi fjalls eins, sem hann
nefnir, l(i. júní næskomandi, þvi að
þann dag muni heimurinn farast.
En ef útlit er fyrir rigningu, verður
fundurinn haldinn innanliúss!
til þurkuuar og ræktunar í firð-
inum, en sú uppltæð verSur tvö-
falt hærri áSur en verkinu er
lokiS. Í
Þarna er alt skipulagt fyrir-
fram og liægt aS liafa alt sem
liagfeldast, því aS landiS var „ó-
numiS“. Þarna hefir veriS mælt
fyrir öllum vegum, bæja- og
Jjoi’gai'stæSin ákveSin og því um
likt. Og þurkun fjarSarins ger-
Jireytir í rauninni öllum innan-
landssamgöngum landsins, því
aS fjörSurinn skifti því áSur í
tvo liluta. Nú koma beinar sam-
gönguleiSir yfir fjörSinn þveran,
milli hins gamla austurlands og
vesturlands.
Framkvæmd þessa verks liefir
dregiS fjöldann allan af skemti-
ferSafólki til Hollands, einkum
meSan veriS var aS byggja varn-
argarSinn yfir f jarSarmynniS.
Veturinn 1928—29 var einkenni-
legt aS litast um viS SuSursjó.
FjörSurinn var allur undir ísi,
svo aS bifreiSar þutu þarna fram
og aftur, einkum út í Urk-eyju í
firSinum, þar sem aldrei hafSi
sjest bifreiS áSur. I lendingar-
300 bifreiSar og þessi afskekta
eyja var alt í einu orSin miSdep-
ill landsins. En verlvfræSingun-
um var ekkert vel viS þessi ísa-
lög því aS öll vinna stöSvaSist i
nokkrar vikur.
Hinsvegar var veSráttan mjög
mild veturinn 1931—32 og þá
miSaSi þurkuninni betur áfram
en nokkru sinni fyr og verkfræS-
ingarnir voru glaSir. HeiSur
þeirra var í veSi, ef verkinu
seinlvaSi úr liófi eSa ef alt gengi
eldd eins og fyrirfram var ákveS-
iS og útreiknaS, Margir erlend-
ir vatnsvirkjunarverkfræSingar
iiafa gert sjer ferS lil Ilollands
til þess aS læra af SuSursjávar-
virkjuninni, og allir liafa þeir
lokiö lofsorSi á þaS, sem þeir sáu.
Virkjunin liefir afar mikla
þjóSliagslega þýSingu fyrir Hol-
land. ÞjóSina vantar landrými
og hún getur aldrei liygt afkomu
sína á iSnaSinum einum — þó
liún eigi góSar nýlendur því
aS öll hráefni verSur liún aS
lcaupa aS. Ræktun landsins er
þar eins og annarsstaSar liollasta
undirstaSan undir velmegun þjóS
arinnar, og þjóSina vantar land
til aS rækta.Elikert land í Evrópu
er jafn þrautræktaS og Idolland
jafnvel ekki Danmörk.
Þessvegna var þaS liagur allr-
ar þjóSarinnar aS fjörSurinn var
þurkaSur. ESa næstum því allr-
ar þjóSarinnar, er rjettara aS
segja. Sjómennirnir viS SuSur-
sjó eru þeir einu, sem liafa á-
stæSu til aS amast viS virkjun-
inni. Hinir svonefndu Volendam-
fiskimenn höfSu lífsuppeldi sitt
af fiskinum i SuSursjó, en nú
fiska þeir eldvi — á þurru landi!
RikiS liauS þeim aS gefa. þeim
lireyfla í bátana þeirra, en þeir
telja þaS ekki lil neinna Jiags-
lióta fyrir sig og telja sig eklci
geta notaS grunnmiSin i NorSur-
sjónum. Volendam-fiskimenn-
irnir voru ekki taldir haffiski-
menn og segjast ekki kunna neitt
til sjómensku, enda þurfti þess
, elvki meS, því aS þeir fóru aldrei
lengra en út á stöSupollinn SuS-
ursjó og rjeru aldrei þegar illa
viSraSi.
Og sumir liarma þessa mildu
vatnsvirkjun — af þvi aS hún
l>revti útliti landsins. Þeir segja,
Flóðgáttir á sjávar-
garðinum mikla, sem
girðir fyrir Norður-
sjó, og gerir það,
sem óþurkað er af
Suðitrsjó að stöðu-
vatni.
T. v.: Korn, sem
hefir vaxið upp
úr sjávarbotni. T.
h. Flóðgarðurinn,
sem lokar Norð-
ursjónum.