Fálkinn - 20.10.1939, Side 6

6
F Á L K I N N
Uiill Scott:
Sex! Eftir þrjá tinia
FRJETTIR
J^LUKKAN FJÖGUR síðdegis sá
Helen Mason manninn sinn síð-
ast. Þeir fylgdu lienni um endalausa
ganga lit að slóra hliðinu. Viðmóts-
góður varðmaður sneri lyklinum í
stóru skránni.
Hún gekk út á skitna götuna fyrir
framan fangelsið og hliðið lokaðist
að baki henni.
Hún fór ekki heim. Hún átti ekki
neitt heimili lengur, til að vitja. Að-
eins veggi, borð og stóla. Og.mynd-
ir — ljósmyndir af ])ví, sem verið
hafði áður en líf þeirra hrundi í rúst.
Ljósmynd af Philipp, tekin sumarið
sem þau voru í Lyme Regis: „Til
Helen — frá Philipp.“ Aðrar ljós-
myndir frá öðrum sumrum ....
Og í fyrramálið klukkan níu ....
Hún fór ekki heim. Hún gat ekki
farið heim. Eins og hún gengi í
svefni reikaði liún um götur, sem hún
hafði aldrei farið áður. í rökkrinu
bar liana að stórri járnbrautarstöð
og fór þar inn í veitingaskálann.
Stóll við marmáraborð og bolli af
te. Ilvíld ....
Við borð nálægt dyrunum sátu tveir
menn og ræddu um Philipp — um
Mason-málið svokallaða .... Hún
læddist út aftur og gekk inn á far-
seðlaganginn. Auglýsingar frá sól-
björtum baðstöðum dönsuðu fyrir
augunum á henni. Bognor .... Bex-
hill .... Harvey .... Cove ....
„Harvey Cove .... þar höfðu þau
verið hálfan mánuð sumarið ’31.
Einhversstaðar varð hún að ganga,
eitthvað varð hún að fara. Hún varð
að fá hvíld. Komast svo langt sem
mögulegt var þaðan, sem hið ægilega
átti að ske. Þangað, sem engar frjettir
bætu borist af því — ef sá staður
væri til á jörðinni.
Hún keypti sjer farseðil og steig
inn í lestina til Harvey Cove. Nóttin
lagðist yfir. Götuljósin loguðu i smá-
bæjunum, sem leiðin lá um. Hún
lagði aftur augun.
Kanske gæti eitthvað gerst á síðasta
augnabliki, svo.að Pliillipp fengi að
lifa og koma til hennar aftur. Hún
liafði sótt um náðun — árangurslaust.
Alt hafði reynst árangurslaust. En
máske ....
Lestarvörðurinn hrópaði „Harvey
Cove!“ Hún steig út og fann hvernig
svalt næturloftið beit i kinnarnaar.
Undarlegur bær þetta, þar sem lnin
og Phillip höfðu lifað í sælu í tvær
vikur. Undaralega litill bær, með
svartri á og lítilli trjebrú.
Gistihús! En hún hafði engan far-
angur með sjer. Langar skýringar.
Slúður. Tortryggjandi augu. Nei, hún
gat það ekki ....
Hvað gerði það til? Hún gekk og
gekk. Fann lyktina af þangi og þara
og mintist dimmrar götu, þar sem
hún og Phillip höfðu einhverntíma
keypt eitthvað, í búðinni á horninu.
Hún gekk niður dimmu götuna.
í nábleiku tungsljósinu fór hún stíg-
inn, sem lá meðfram ánni. Gamla
trjebrúin kom í Ijós. Hún settist á
bekk, hlustaði, og reyndi að hugsa.
Hver veit nema eitthvað gerðist á
síðustu stundu?
Tíu gjallandi högg frá kirkjuklukk-
unni. Hún taldi þau. Svo ellefu. Ilún
gat ekki minst þess að liafa hugsað
nokkurn skapandi hlut tímann sem
leið á milli. Höfuð hennar var eins
og loft. Hún hafði ekki annað að
gera en sitja þarna og telja höggin
hjá klukkunni.
Tólf!
Öll ljós í litla bænum voru fyrir
löngu sloknuð.
Eitt!
Tvö!
Þrjú 1
Tunglið var farið að dala, bak við
gömlu trjebrúna. Hún hrærði sig ekki.
Það var eins gott að vera hjerna eins
og hvar sem væri annarsstaðar.
Hversvegna að flytja sig?
Fjögur!
Fimm!
Tunglið var horfið, en ekki komin
dögun. Það var dimt eins og í dybl-
issu. Kanske Phillip teldi slögin líka.
Hún skalf.
Sex!
Tíu. Klukkan tíu? Það var bjartur
dagur. En .... Hún settist upp og
skalf. Hún hlaut að hafa sofið. Klukk-
an tíu. Fyrir einum klukkutíma ....
Hún kjökraði. Það leið löng stund
þangað til hún gat hreyft sig. Loks
þegar klukkan sló ellefu stóð hún
upp og gekk blýþungum fótum til
baka dimmu götuna inn i syfjaða
smábæinn. Ilún varð að vita úrslitin.
svo að enginn efi væri eftirskilinn.
Eitthvað gal hafa gerst á síðustu
stundu.
__ 1_
Þetta var gamaldags hlaðabúð í
High Street. Röð af auglýsingamið-
um, sem sögðu frá efni blaðanna. Hún
rendi þreyttum augum yfir auglýs-
ingarnar. Forsætisráðlierrann veikur.
f heimi, sem var fullur af harmasög-
um virtist þetta vera það eina sem
máli skifti.'Hún gekk inn í búðina.
Lítil klukka dinglaði og hringdi yfir
höfðinu á henni.
Góðlátlegur gamall maður rneð gler-
augu kom fram að diskinum að inn-
anverðu. „Hvað má jeg bjóða yður
frú?“
Hún þreifaði i töskunni sinni eftir
skikling. Og um leið varð henni litið
á lilaða af samanbrotnum blöðum á
búðardiskinum. Yfir dálkunum stóð
n'eð feitu letri:
Hanged This Morning (Hengdur í
morgun).
Hún kæfði niðri i sjer angistaróp-
ið. Gamli maðurinn með gleraugun
horfði forviða á hana. Eins og úr
fjarlægð heyrði hún hann spyrja,
hvort eitthvað væri að henni. Hún
liristi höfuðið ósjálfrátt. Hún sneri
frá og aftur gelti í dyrabjöllunni.
Hún reikaði niður að ánnit Það
sást ekki nokkur manneskja. Hvergi
bærðist líf. Vatnið var svart og djúpt
og hún gekk alveg fram á bakkann.
Og hún gekk áfram. Augnabliki
síðan kipti straumurinn undan henni
fótuunm og lyfti þeim upp. Hún sá
máf sveima hátt uppi og heyrði í
honum vælinn. Svo varð alt dimt ..
Maðurinn í bátnum dró hana upp
úr vatninu rjett fyrir neðan gömlu
trjebrúna. Hann hjelt fyrst í stað að
hún væri dauð.
„Hversvegna gerðuð þjer þetta,“
spurði hann.
„Þeir hengdu hann í morgun,“
hvíslaði hún.
„Hengdu hvern?“ spurði maðurinn.
En hún svaraði ekki þvi að það
hafði liðið yfir liana.
Góðlátlegi gamli maðurinn með
gleraugun greip efsta blaðið úr hlað-
anum á búðardiskinum sínum, braut
það í sundur og las yfirskriftina á
forsíðunni:
„Premier: Condition Unchanged
This Morning" (Forsætisráðherrann:
Heilsufarið óbreytt í morgun).
En neðarlega á síðasta dálki fyrstu
síðu, þar sem nýustu frjettum er
skotið inn stóð þetta: „Ný gögn hafa
komið fram í máli Phillip Mason, er
hafa valdið þvi, að hann var látinn
laus snemma í morgun.“
í hænum Glendale i Ohio hafa
menn einkennilega aðferð til að til-
kynna barnsfæðingar. í kirkju einni,
sem hefir klukkuspil, er hringt lagið
„Little Jack Horner" ef drengur hef-
ir fæðst, en „Mary had a little lamb“
ef meybarn fæðist.
er miðstöð verðbrjefavið-
skiftanna.
— Buð samtíðarinnap: —
Benito Mussolini.
Eftir John Gunter.
Ákafamaðurinn glæsilegi, járn-
smiðssonurinn, sem skóp ftalíu nú-
tímans, á að baki sjer býsna sundur-
leitan æfiferil. Hann hefir ekki ver-
ið við eina fjölina feldur um æfina.
Faðir hans var byltingasinnaður
socialisti og þá lífsstefnu tók Benito
í arf. En að öðru leyti varð harin ekki
fyrir svipuðum áföllum, sem geta
gjörbreytt stefnu ungrar sálar, eins
og t. d. þeir Lenin og Pilsudski,
sem urðu að segja tnátti að horfa
upp á aftökur eldri bræðra sinna.
Og móðir Benito var barnakennari
i fæðingarþorpi hans, prýðiskona,
eins og mæður flestra stórmenna.
Sá sem mest áhrifin hefir liaft á
Mussolini í æsku, hefir líklega verið
rússnesk flóttakona, sem hann hitti
i útlegðinni í Sviss, frú Angelica
Balabanov. Hún Ijet sjer ant um hann
á fyrsta byltingarskeiði hans, hjelt
við heilsu lians og gaf honum að
horða — bæði andlega og Iíkam-
lega. Mussolini, sem þá var múrari,
virðist einhverntíma hafa átt tal við
Lenin, fyrir milligöngu frú Balabanov
Mörgum árum síðar ámælti Lenin
ítölsluim socialistum fyrir það, að
þeir hefðu ,mist‘ Mussolini, besta
mann sinn.
Hann gleypli í sig Marx, Hegel,
Macchiavelli, Lasalle, Nietsche, Pare-
to og Sorel og melti þá eins og þerri-
blað blek. Af Nietsche lærði hann
að fyrirlíta fjöldann — af Marx að
elska hann. Hann segist hafa gengið
með smámynd af Marx i vasanum i
æsku.
Mussolini fór á kristilegan skóla,
af ])ví að nióðir hans bað hann um
það, þó að faðir hans væri andvíg-
ur allri guðstrú. Síðar varð hann
kennari sjálfur, með 56 lira kaupi á
mánuði, þangað til hann flýði til
Sviss, 19 ára gamali. Hann vann
fyrir sjer sem múrari og sem starfs-
maður í súklculaðigerð. Oft svalt
hann. Frú Balabanov lýsir því, er
hann stal mat frá tveimur enskum
kerlingum, sem voru á gönguför og
höfðu með sjer nesti.
Á nóttinni fræddist hann um sosí-
alisma. Hann var áróðursmaður,
komst í tæri við lögregluna, lenti í
fangelsi og var gerður landrækur
úr hverju svissneska fylkinu eftir
annað. Alls var liann fangelsaður 11
sinnum í Sviss og Ítalíu. Hann hat-
aði fangelsin, bæði af siðferðilegum
áslæðum og vegna hinna Hkamlegu
óþæginda. Einu sinni tók lögreglan
í Genf fingraför hans og síðan hefir
honum jafnan verið illa við Sviss.
Fangelsisdvalir Mussolini eru eflaust
orsök þess, hve illa honum er við
Frh. á bls. 11.