Fálkinn - 06.09.1940, Blaðsíða 10

10
F Á L K I N N
VHG/Vtf
LEÆNbURMIR
Prjónandi strákar.
Hvernig er það meS ykkur, dreng-
ir, kunnið þið að festa á ykkur tölu,
ef mikið liggur við? Eða þá að rifa
saman gat á blússunni, ef þið liafið
lent í miklum átökum? Sjálfsagt
mundi hún mamma ykkar verða því
fegin, ef þið kynnuð þessar listir.
í Englandi er nú búið að taka
handavinnu inn í barnaskólanámið,
og sjáið þið einn skólabekkinn vera
að prjóna sokka handa sjóliðunum.
Strákarnir virðast skemta sjer vel.
Ilver veit nema að handavinnan
og prjónaskapurinn verði iika bráð-
um ófrávikjanlegur liður í barna-
skólanámi hjer á landi. Það væri þvi
skynsamlegt af ykkur að fara að
æfa ykkur, enda er það oft mjög
svo óþægilegt að kunna ekki eitt-
hvað svolitið í ýmsum þeim störfum,
sem kvenfólkið hefir nú eitt með
höndum. I tíð feðra okkar og afa
kunnu margir karlmenn að prjóna
og þótti engum mikið. Auðvitað
kunna þaö ýmsir enn, en ekki nærri
því nógu margir.
Gáfnapróf.
Járnbrautarlestin rennur inn á stöð
ina.en á hliðarsporinu standa tveir
vagnar, sem á að skeyta inn í lest-
ina. Hvernig á lestin að taka vagn-
ana, svo þeir komi i rjettri röð eftir
númerum?
Skíði í hernaði.
Það hjálpaði Finnum eigi hvað
síst í hinni frækilegu vörn þeirra
gegn Rússum, live góðir skíðamenn
þeir eru. Þið getið hugsað ykkur
hvé mikils virði það er, að geta
komist áfram í ófærð, þar sem
hvorki járnbrautarlestir, bilar eða
hestar geta komist úr sporunum.
Gamelin fyrv. hershöfðingi Frakka,
sem sjálfur hefir stjórnað hersveit
skíðamanna í Alpafjöllum hefir lok-
ið miklu lofsorði á finsku skíða-
mennina Ijet hann þess getið, að
Finnar hefðu borið hærra hhit i
skærum við Rússa árið 1590 og hefði
átt það að þakka kunnáttu sinni á
skíðum.
Hann sagði líka frá því, að í
franska hernum fengi Alpaherinn
Iveggja mánaða námskeið í skíða-
göngu. Fyrsta hálfan mánuðinn væru
kcndar undirstöðureglurnar, en eftir
mánuð áttu menn að vera orðnir
fullnuma. En eftir tvo mánuði áttu
menn að geta farið 00 kíómetra á
dag í fjallendi með venjulega her-
mannabyrði á bakinu.
krítl
u r.
—■ Nei, jeg veit ekki hvad'an börn-
in koma. Og ef jeg vissi j)að, þá
mundi jeg óðara endnrsenda þig
jxtngað.
verðum þá að konm aflur á nmrgun!
Nei, heillin min. Nú tekur i
hnúkana. Láttn lokið vera kgrt á
kaffikönnunni — þú hefir nóg af
höttum samt!
— Jœja, blessaður fuglinn! Ætl-
arðu ekki að lofa mjer að hegra
morguntístið i j>jer?
— Fgrir hönd Húsgagnaverslun
Ilalldórsson & Co. hefi jeg þá ánœgju
að tilkgnna gullbrúðhjónunum, að
húsgögnin eru nú að fullu borguð.
— Altaf ertu að stagast á Clark
Cable. Vist er hann laglegur — en
er það hann, sem bgður j)jer úl með
sjer á hverju kvöldi?
rBHHjrs

—g|g]- yS

Xr-------

-77MŒME

'HM'U'U'U
r}>
Faðirinn: — Skammastu þín ekki,
Gauji, að stela jarðarberjunum, lians
föður þíns, þegar nóg er af jarðar-
berjuni í garði nágrannans!
— Mamma, er þessi maður svart-
ur á öllum kroppnuin? spyr Eirík-
ur litli og bendir á negrann.
— Já, víst er hann það, en verlu
nú ekki altaf að spyrja, drengur.
— En mamma, hvernig fórstu að
vita þetta?
Lausn gátunnar.