Fálkinn - 06.09.1940, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 346
Lárjett. Skýring.
1. bæjarnafn, C. óveðra, 12. draug-
ur, 14. slyss, 15. vann, 1G. sjjjótur, 18.
dýr, 19. guö, 20. greinar, 22. skelfur,
24. minnist, 25. blástur, 27. uppeldið,
28. hjerað i Þýskalandi, 29. fyrir inn-
an, 31. stefna, 32. efni, 33. fuglar, 35.
iandsvæði, 36. nægur, 38. manns-
nafn ef., 39. ílát, 42. vopni, 44. skakk,
46. ötull, 48. barn, 49. ljósgjafi, 51.
vinna, 52. matur, 53. ríkidæmanna,
55. vönd, 56. goS, 57. óttaSist, 58.
gera, 60. frumefni, 61. gyöjunni, 63.
trúboöi, 65. húsinu, 66. brestur.
Lóörjett. Skýring.
1. dýrið, 2. lim, 3. herskip, 4. skip,
5. þjóSina, 7. raunin, 8. æstur, 9.
hverf, 10. frumefni, 11. helgidómur,
12. botninn, 14. útstilling, 17. guSir,
18. veigja, 21. horfa, 23. lækna, 24.
góða, 26. nauðaði, 28. brakaði, 30.
órjetta, 32. sagnmynd, 34. blóm, 35.
bit. 37. legufæri. 38. hestur, 40. vana,
41. sníkir, 43. grenjaði, 44. hljómi,
45. dýrinu, 47. jurtir, 49. skipið, 50.
nr. 2, 53. beitu, 54. kona, 57. elsk,
59. trje, 62. lát þjer lynda, 64. frum-
efni.
LAUSN KROSSGÁTU NR. 345
Lárjeit. Ráðning.
1. Finnar, 2. Rússar, 12. liáleit,
13. feigar, 15. el, 16. iðra, 18. byng,
19. nú, 20. smá, 22. sáðmann, 24. ógn,
25. tafa, 27. alinn, 28. ólán, 29. arins,
31. aða, 32. ólmri, 33. rimi, 35. flyt,
36. landabrjef, 38. Líkn, 39. iSja, 42.
hlunk, 44. hin, 46. sansa, 48. auki,
49. bónar, 51. nikk, 52. GPU, 53.
kransar, 55. rúa, 56. at, 57. blær, 58.
akur, 60. gr. 61. rindiö, 63. afugga,
65. raspar, 66. krunki.
Lóörjett. RáÖning.
1. fálmar, 2. il, 3. nei, 4. niðs, 5.
atráa, 7. úfinn, 8. senn, 9. sig, 10. Ag.
11. Rangár, 12. hestar, 14. rúnnir, 17.
aðla, 18. bana, 21. áfir, 23. miðlar-
inn, 24. ólmt, 26. anilini, 28. ólyfjan,
30. smakk, 32. óléðs, 34. Inn, 35. frí,
37. óhagar, 38. luku, 40. anir, 41.
rakara, 43. lúptir, 44. hóar, 45. nasa,
47. skuggi, 49. bræða, 50. rakar, 53.
klip, 54. rufu, 57. B.D.S., 59. rún, 62.
Na, 64. G.K.
hún. „Mjer leiðist að hafa hann nálægt mjer.
Menn, sem drekka of mikið, ern altaf hálf-
tuskulegir. En Clewes-systur, jeg skil ekki
í hversvegna þær eru svona æstar. Þjer töl-
uðuð við aðra þeirra, þegar þjer komuð inn.“
Hann kinkaði kolli. — „Yðnr að segja, þá
furðaði mig mjög á jómfrú Súsönnu. Hún
sagðisl vita eitthvað um atburði næturinnar
og spúrð'i mig lil ráða um, hvort hún sltyldi
fara í rjettinn.“
„Hvað í ósköpunum getur hún vitað?“
sagði Flora efablendin á svip. Hana hefir
scnnilega dreyml eitthvað, eða sjeð andlit í
spegli.“
„Hún sagði mjer ekkert ákveðið,“ sagði
Roger. „Hún bara fullyrti mjög leyndar-
dómsfull, að hún vissi eitthvað um morðið.
Ekki geri jeg ráð fyrii', að það sje neitt
inerkilegt, en þó væri gaman að vita, hvað
])að væri.“
„Haldið þjer, að hún fari í rjettarhöldin?“
„Ekki býst jeg við því,“ sagði Roger. Hún
lók það einmitt fram, að þær systur vildu
komast hjá því að vekja á sjer eftirtekt.“
Flora horfði hugsandi um stofuna. Hún
virtist taka mjög vel eftir Clewes-systrunum.
„Hvað ætli hún viti,“ endurtók hún. „Þær
voru engar vinkonur Dennets ofursta. Einu
sinni heyrði jeg hann tala fremur dónalega
um þær! Jeg lield, að þær valdi frú Dewar
ýmsum erfiðleikum! Jeg skil ekki hvers-
vegna hún hefir þær áfram.“
„.Teg geri ráð fyrir, að þær borgi fyrir sig,“
sagði Roger. „Annars mundi hún varla drag-
asl með þær. llún lítur ekki úl fvrir að vera
neitt sjerstaklega tilfinninganæm.“
„Konur í slíkri stöðu eru ekki vanar að
leyfa sjer slik t,“ sagði Flora.
„.Tá það hlýtur að vera hræðilegt að vinna
fyrir brauði sinu á þennan hátt,“ sagði Rog-
er. „Jeg er ekki vanur að taka neitt sjer-
staklega eftir öðru fólki, cn frú Dewar hefir
að vissu leyti vakið athygli mína. Hún er
eins og afturganga, skuggi af konu, sem eitl
sinn hefir lifað.“
„Þetta var ljót samlíking,“ sagði Flora
jneð hryllingi.
„Jeg veit vel, að jeg' kann ekki að haga
orðum mínum, en jeg hefi aldrei heyrt liana
tala eðlilega og hún virðist aldrei segja eins
og' henni býr í hrjósti eða láta tilfinningar
sínar í ljós. Hún er eins og steingervingur.
Jeg er þess fullviss, að hún hefir einhvern-
tíma á ævinni orðið fyrir óbærilegu áfalli.“
„Hvað er þetta,“ tók Floi-a fram í, „þarna
er Joseph þegar kominn með ábætinn og jeg
hefi ekki sagt helminginn af því, sem mjer
iá á hjarta. Hvenær sögðust þjer ætla að
sækja elju mína?“
„Klukkan 10, það er úti i Putney, a. m. k.
25 mínútna ferð lijeðan.“
„Jeg liefi beðið um kafí'ið upp á herberg-
ið mitt,“ sagði hún. „Þannig vil jeg helzt
liafa það. Þér eruð mikið eftirlætisgoð, þótt
þjer viljið ekki kannast við það. Jeg skil
ekki sjálf að liverju mjer geðjast svona vel
að í fari vðar. Eigur við ekki að standa upp,
ef þjer liafið lokið við að borða?“
Hann hjálpaði lienni til að rísa á fætur.
IJún rjetti honum annan stafinn og studdist
við handlegg hans.
„Þetta er miklu áhrifameira," hvíslaði hún
„Þjer virðist ekki gera yður ljóst, að allir
viðstaddir fylgjast með hverri Iireyfingu
okkar núna.“
„Hver kærir sig um það?“ sagði hann
kæruleysislega.
„Það geri jeg. Jeg vil helst altaf vita, hvað
fólk segir um mig. Jeg held, að alment sje
álitið, að jeg sje mjög spilt.“
Roger þagði.
Frú Padgham sneri sjer með hnyklaðar
hi’únir að manni sínum.
„Tom,“ sagði hún i kvörtunarrómi: „Þú
hefir varla litið al' þessari stelpu meðan við
vorum að borða. Þegar ])ú hefir ekki horft
á hana hefir þú verið skeifingin uppmáluð
á svipinn. Ert þú að tapa stjórninni á laug-
uin þínum? Ef því er þannig farið verðum við
að fara til New York og það heldur fyr en
seinna.“
„Láttu mig vera,“ tautaði liann reiðilega.
„Það er sannarlega nógu ilt að sitja hjer i
eilifri óvissu.“
„Þú getur alveg eins byrjað að di'ekka
eins og að missa svona stjórnar á taugum
þínum,“ sagði hún í aðvörunartón.
Jónfrú Súsanna Clewes hallaði sjer að
systur sinni.
„Skelfing er Flora Quayne frek,“ hvíslaði
hún. „J-eg er viss um, að hún er alls ekki
svona hölt. Stafina notar hún bara til að
vekja samúð með sjer, og hún er skamm-
arlega fáklædd. Dálaglegt kvendi eða hitt þó
heldur!“
Systir hennar svaraði titrandi röddu.
„Hver er þessi ungi maður, jeg man ekki
eftir honum.“
„Þú manst aldrei neitt,“ sagði Súsanna.
„Hann hefir húið hjerna nokkra daga. Ungu
stúlkunni hjá Mallory leist vel á liann, en
hún varð að láta i minni pokann fvrir Floru
Quayne.“
„Já, hvað' sagðir þú við unga manninn fyr-
ir miðdegisverðinn?“
„Jeg sagði honuni, að jeg væri að hugsa
um að fara til yfirheyrshmnar.“
.Tómfrú Amaliu lá við vfirliði, þegar hún
lalaði aftur var það með mjög veikri rödd.
„Sagðirðu honum hvað þú sást?“
Jómfrú Súsanna liristi höfuðið. Slægð-
arbros ljek um þunnar varirnar.
„Ekki ennþá! Jeg liefi pantað bil, Amalía,
við förum til yfirheyrslunnar. Við tökum
lögfræðing með okkur, ef mjer sýnist svo.
Hann getur sagt okkur, hvernig við eigum
að haga okkur.“
Luke leit yfir borðið til að vera viss um,
að vera viss um, að Fride Medlincoll hlust-
aði eliki.
„Hefir lögreglustjórinn komið hingað alt-
ur í dag?“ spurði hann.
„Hann var hjer fyrir klukkutíma síðan.“
sagði frú Dewar, án þess að líta upp frá
diski sinum. „Hann fór upp á herbergi
Dennets ofursia og Ijel einnig kalla Joseph
fýrir sig.“
„Það hefir ekkert komið fram, sem máli
skiptir?“
„Nei, ekkert.“