Fálkinn - 08.11.1940, Blaðsíða 13

F Á L Ií I N N
13
KROSSGÁTA NR. 355
Lárjett. Skýring.
1. druslum, 5. hæð við Reykjavík,
10. gluggastokkur, 12. inanni. 14.
skáldkona, 15. fálm, 17. fagurs, 19.
rödd, 20. brakar, 23. missir, 24. enda
lok, 26. grettir, 27. borðaða, 28 hey-
staflar, 30. skap, 31. páfi, 32. draug,
34. erlent kvennafn, 35. mettar, 36.
ílát, 38. kólnar, 40. hreyfingu, 42.
skemdir, 44. dánargjöf, 46. vatn,
48. fjall við Breiðafjörð, 49. blæjan,
51. viðbót, 52. gap, 53. manns, 55.
dreift, 56. stundar, 58. beita, 59.
smástrák, 61. gæta, 63. óviljug, 64.
gorta, 65. áhaldið.
Lóðrjett skýring.
1. öfgaflokkur, 2. tímabil, 3. kjöt-
stykki, 4. frumefni, 6. persónufor-
nafn, 7. jarðvegur, 8. kend, 9. sendi-
tæki, '10. skvampa, 11. geysileg, 13.
jijóðina, 14. afmarka, 15. bát, 16.
sátt, 18. egna, 21. ung, 22. ryk, 25.
hreykir, 27. hlutanna af flik, 29. dýr,
31. umferð, 33. talandi, 34. þýskt
auðfjelag, 37. geymur, 39. heiðarlega
41. friðar, 43. athuga, 44. kjána, 45.
varð var við, 47. hryggt, 49. titill,
50. frumefni, 53. konu, 54. ljár, 57.
hirta, 60. bori, 62 herm, 63. sjó.
LAUSN KROSSGÁTU NR.354
Lárjett. Ráðning.
1. Halli, 5. útför, 10. næmir, 12.
Álsey, 14. ausið, 15. jós, 17. álykt,
19. unt, 20. stekkur, 23. kjá, 24. snar,
26. álnar, 27. æjum, 28. aurar, 30.
sir, 31. krami, 32. jetur, 34. álun, 35.
útflúr, 36. smápeð, 38. tæli, 40 aurs,
42. óvara, 44. örk, 46. sivöl, 48. fart,
49. óstin, 51. sila, 52. und, 53. Ellið-
ár, 55. tær, 56. stóll, 58. ana, 59.
ósiða, 61. aminn, 63. flóni, 64. ið-
inn, 65. beinn.
Lóðrjett. Ráðning.
1. liæstarjettardómi, 2. ami, 3.
liðs, 4. L. R., 6. tá, 7. flár, 8. ösl, 9.
Reykjanesvitinn, 10. nunnu, 11. sókn-
in, 13. ykjum, 14. ausan, 15. jels, 16.
skar, 18. tamir, 21. tá, 22. úr, 25.
ratfært, 27. æruprís, 29. rulla, 31.
Kláus, 33. rúi, 34. áma, 37. Sófus,
39. urtina, 41. Klara, 43. vanta, 44.
ösla 45. kiða, 47. ölæði, 49. ól, 50.
ná, 53. elni, 54. róli, 57. lið, 60. són,
62. NN, 63. Fe.
dillað yður framan í Lengton, ef yður lang-
ar til.“
Þau röbbuðu saman uns máltíðinni var
lokið. Um það leyti gekk Luke fram hjá og
með honum roskin kona, vel klædd. Hann
heilsaði þremenningunum.
„Þekkið þjer vorn göfuga sambýlismann,
herra Blundell?" spurði Frida þegar þau
voru komin fram lijá.
„Hann Luke. Og það held jeg nú!“ svar-
aði Blundell. „Við leikum oft golf saman
niðri hjá Suningdale. Þetta er lafði Mallison,
sem með honum er. Þau eru oft saman.
Marga furðar á því, að þau skuli ekki gifta
sig.“
„Luke að gifta sig!“ hrópaði Frida. „Hjálpi
mjer, þá held jeg að Palace Crescent yi’ði
að hætta.“
„Hann hefir sagt mjer, að hann búi í ein-
hverju skrýtilegu húsi nálægt Hammersmith
Road.“
Frida kinkaði kolli til samþykkis.
„Það er sagt, að Luke karlinn sje auðug-
ur maður,“ sagði Blundell. „En enginn veit,
hvaðan liann fær fje. Jeg minnist þess, að
hann lagði tiu þúsund i sýningu í Gaiety
einu sinni. Hann tapaði á þvi. En svo hefir
hann grætt á öðrum revýum.“
„Altaf heyrir maður eittlivað nýtt um vini
sína,“ sagði Frida undrandi. „Hann talar að
vísu kunnuglega um leikhús, en ekki kom
mjer til hugar, að hann legði fje sitt í slíkt.
Hann á skinandi góða bifreið, en ekki er það
vist algengt, að Ieigjendur, í Palace Crescent
sjeu auðmenn. Flestir þar herast í hökkum.“
„Hittumst við á morgun?“ spurði Lengton,
þegar kveðjustundin nálgaðist.
„Jweg hygst að setjast á kjaftastól utan við
rjettarsalinn um níu leytið,“ sagði hún. „En
guð má vita, hvort mjer auðnast að komast
þangað inn.“
„Gjarnan vildi jeg hjálpa yður þangað
inn,“ sagði Léngton. „En jeg hefi ekki nein
góð samhönd og veit varla, hvort jeg kemst
sjálfur. En ef vera kynni, að þjer ættuð leið
fram hjá Ronnies Bar kl. 6 í kvöld, þá skul-
uð þjer líta inn og fá einn cocktail og tala
um þetta frekar.“
„Prýðilegt,“ sagði Frida. „Svo kem jeg
til yðar kl. 5, hr. Blundell.“
„Þjer hafið ekkert betra af þvi að gleyma
því,“ sagði liann í hótunartón.
Um kvöldið varð Roger Ferrison fyrir
mjög óvæntu atviki. Hann var staddur úti á
bersvæði hjá verksmiðju einni. Þá kom
stór Limousine-bíll á hægri ferð eftir þver-
vegi og nam staðar við hlið honum. Flora
Quayne hallaði sjer út um gluggann. Hún
hafði stutta slæðu fyrir andlitinu og mjög
fínan liatt.
„Komið þjer nú, Roger,“ sagði hún. „Þjer
hafið látið mig biða lengi.“
„Hversvegna í ósköpunum komið þjer
hingað?“ spurði hann og settist við hliðina á
henni.
Hún henti bifreiðarstjóranum og vagninn
ók í áttina til London.
„Til þess að sækja yður,“ sagði hún ró-
lega. „Siðustu tvo dagana hafið þjer verið
fremur óþægur við mig, en jeg er húin að
fyrirgefa yður eins og þjer sjáið.“
„Já, en hvernig fóruð þjer að vita það, að
jeg var hjer út frá?“
„Jeg heyrði yður segja Luke frá þvi, að
Mallory ætaði að reisa verksmiðju handa yð-
ur hjerna út frá,“ sagði hún. „Jeg lievrði yð-
ur segja, að þjer færuð dagléga hingað til að
sjá um bygginguna. Þarna á gerðinu stendur
að verksmiðjan sje reist af Mallory h/f til
framleiðslu á Mafresson hreingerningavjel-
um. Jeg heið þar og las í bók þangað til
þjer komuð. Jeg vildi, að þjer kæmuð altaf
þegar jeg óslca þess,“ Roger.
„Þetta er þægilegur vagn,“ sagði hann
þakklátur. „Jeg var einmitt svo þreyttur í
dag.“
„Verið þjer nú þægilegur,“ bað hún, „þjer
megið halda í hendina á mjer.“
Hún tók af sjer hanskana og lagði fagra,
granna fingur í breiðan lófa hans; hún and-
varpaði feginlega: „Eruð þjer hamingju-
samur?“
„Já, það er jeg,“ svaraði hann. „Mjer þyk-
ir mjög vænt um Audrey. Við giftum okkur
eftir nokkrar vikur. Auðvitað er jeg ham-
ingjusamur.“
„Hvernig finst yður jeg líta út?“
„Þjer eruð fallegar eins og vant er,“
svaraði hann, „en virðist vera rólegri. Þjer
virðist hafa notið góðrar livíldar, eða liefir
kanske eitthvað skemtilegt komið fyrir yð-
ur?“
„Jeg híð þess, að eitthvað skemtilegt komi
fyrir. Þjer sjáið, að jeg liefi bælt ástriðu
mina niður. Kveikið í vindlingi fyrir mig,
Roger!“
Hún rjetti honum vindlingaveskið og
hann hlýddi. Hún hallaði sjer lengra upp í
hornið og dró hann nær sjer.
„Flóra!“ sagði hann í mótmælaskyni, „eg
kæri mig ekkert um að liaga mjer kjána-
lega, þegar þjer vitið, livernig málum er
komið, en jeg verð að hætta svona löguðu.“
„Þjer þolið ekki að vera svona nálægt
mjer?“
„Enda þótt jeg þori, þá má það ekki,“ svar-
aði hann, „og ef jeg geri það, skil jeg ekk-
ert í sjálfum mjer. Það er Audrey, sem jeg
elska, og Audrey, sem jeg ætla að giftast,
og þetta hjerna er bara vitleysa og alls ekki
heiðarlegt, það finn jeg, enda þótt jeg sje
ekkert siðavandur.
„Að hugsa sjer nú þetta,“ tautaði hún,
eins og við sjálfa sig, „að jeg skuli geta ver-
ið svona bálskotin í manni eins og yður!“
„Mjer finst jeg vera hræsnari þegar jeg
er með yður, því að jeg er svo sem ekkert
hetri en aðrir karlmenn og mjer þykir gam-
an að halda yðnr svona í fangi minu.“
„Þetta er það fallegasta, sem þjer hafið
sagt,“ sagði hún og hallaði höfðinu upp að
öxl hans. „Roger, það mun lijálpa mjer
gegnum þessa eftirvæntingardaga.“
„Eftirvæntingar — eftir hverju?“
Hún svaraði ekki strax.
„Eftir því að heimurinn lúti mjer,“ sagði
sagði hún. „Segið þjer mjer, -— mig langar
til að vita það, — ætlið þjer að húa áfram
i Palace Crescent?"