Fálkinn - 29.11.1940, Blaðsíða 8

8
F Á L K I N N
Hoffmann Birney:
Vegna bróður hennar
„Þuö er opinberlega tilkynt, að Lorenzo
„Megallo höfuðsmaðiir, sem er sagður vera
„ameríkanskur flagmaðnr, er gerðist sjúlf-
„boðaliði i her Francos ú Spáni, hafi verið
„skotinn niður og drepinn i loftorustu nú-
„lægt Puerto Amayillo........“
Þctta var alt og sumt — nokkrar línur í sim-
skeyli frá Madríd, en Dick Burlon fiugkapteinn var
staddur í smábæ við landamæri Mexico, þegar
liann las fregnina. Hann setti liraðamet fyrir áætl-
unarflugvjelar er hann settlst upp i vjelina undir
eins á eftir og flaug út að ströndnni. Þar ljet liann
hinn flugmanninn um vjelina, cn liljóp' þangað,
sem liann hafði skilið bílinn sinn eftir, hak við
flugskálana.
Skömnm siðar lá Kate Burton — áður Katherine
Mac Hale — grátandi í faðmi mannsins síns. Dick
Burton grjet ekki, en hann snýtti sjer nokkrum
sinnum, meðan hann var að liugsa um örlög mágs-
síns.
Þvi að skotni höfuðsmaðurinn Lorenzo Megallo
gat ekki verið neinn annar en tvíburabróðir Kate,
Larry —• eða Lawrence Mac Hale, sem hann lijet
rjettu nafni. Þetta nafn hafði breyst í Lorenzo
Megalio þar austur á Spáni — Kate hafði skrifað
honum undir þessu nafni og fengið ávar. Og nú
var Larry dauður — eins og hinir tveir, sem höfðu
upplifað æfintýrið með honum í afskekta dalnum
í Arizona. Kanske var bezt komið, sem komið var
en það var raunalegt fyrir Kate, sem unni bróður
sínum.
Þau höfðu verið mjög lík i útliti — en ekki
meira. Kate var djörf, trygg, rjettlát og ærleg.
Bróðir hennar var fallegur eins og hún — og djarf-
ur — en hann var óáreiðanlegur og dutlungafull-
ur. Hann hafði verið flugmaður með Dick Burton
á leiðinni Glendale — San Leandro og liafði tví-
vegis komið til vinnu angandi af hrennivíni og
með blóðhlaupin augu eftir svefnlausa nótt. í
fyrra skiftið hafði Dick Burton ausið yfir hann
skömmunum, en þegar Larry kom í næsta skifti í
sama ástandi hafði Dick stöðvað lirfyfilinn og til-
kynt, að samverkamaður hans væri drukkinn og
ekki fær unvað gegna starfi sinu. Það hafði auðvit-
að kostað Larry stöðuna — en hann hafði farið á
burt linakkakertur og hrosandi. Síðan frjetti Dick
ekkert til hans í meira en heilt ár.
Dick vissi, að Larry átti systur, sem var tvíburi
við hann, en liann hafði aldrei sjeð hana. Þegar
Larry fór frá flugvjelinni hafði Dick liugsað til
hennar og að liún mundi kenna honum um stöðu-
missi bróðurins. Það voru þrjú ár síðan og nú var
Dick Burton flugkapteinn. Ivate Mac Hale, liin blá-
eygða var konan hans, og Larry var dáinn austur
á Spáni. Dauðinn hafði lokað vörum lians um alla
‘eilífð og aðeins tvær manneskjur i heiminum —
Dick og Kate — vissu um blóðæfintýrið i Bijoíe-
dalnum.
Hún hafði komið til hans þennan dag fyrir
tveimur árum — ung og grönn stúlka í hvítu flún-
elspilsi og blárri peysu, og sest á stólinn hjá hon-
um i veilingaskála flughafnarinnar.
„Jeg heiti Katliarine Mac Hale,“ sagði hún, „og
er systir Larrys. Gerið svo vel að kalla mig Kate
og lofa mjer að kalla yður altaf Dick — það gerir
alt Ijettara viðfangs, því að Larry kallaði yður altaf
Dick, og nú verð jeg að tala við yður út af Larry.“
Hann lijelt, að hún væri komin til að biðja liann
um það ómögulega —< að leggja gott orð inn fyrir
bróður hennar — og rödd hans var fremur óþjál,
er hann sagði:
„Það voru fjórtán farþegar og veitingastúlkan í
vjelinni, ungfrú Mac Hale — og Larry var dauða-
drukkinn. Jeg mundi hafa kært hann, þó hann
hefði verið bróðir minn.“
„Jeg skil það og jeg hugsa, að Larry skilji það
líka,“ svaraði hún. „En það var annað, sem jeg
þurfti að tala við yður um. Jeg sneri mjer til yðar
af því, að pabbi og mamma eru dáin, og ættingjar
okkar segjast ekki geta hjálpað Larry út úr öng-
þveitinu, sem hann er i. Það eruð bara þjer....“
Augun voru full af tárum og hún var skjálfrödduð.
„Þjer þekkið bresti Larrys, Dick....“
„Já, en sleppum því. Hvaða öngþveiti liefir hann
lent í?“
Hún stundi þungan.
,,Larry vitkaðist því miður ekkert á þvi að fá
uppsögnina. Hann lijelt áfram að spila og — annað,
sem ekki var lionum liolt — að vinna í spilum. Svo
lenti hann í ryskingum um borð í einu af þessum
skipum, sem eru fljótandi spilavíti fyrir utan land-
helgislínuna. í handalögmálinu náði liann í skanun-
byssu, en Larry segist hafa fengið höfuðhögg og
ekki muna til, að hann hefði lileypt af byssunrri.
Þegar liann rankaði við sjer aftur, var liann í
hraðskreiðum vjelbát og mennirnir, sem voru lijá
honum í bátnum, sögðu lionum, að hann hefði
drepið mann. Morguninn eftir fóru þeir með Larry
upp i litla flugvjel, sem þeir áttu, og skipuðu honum
að fljúga með sig í Bijotedal i Arizona, fyrir suo-
vestan Tuscon. ...“
„Jeg þekki þær slóðir," tók Dick fram í. „Það er
ennþá afskektara þar en i Mánafjöllunum.“
....jiegar þangað kom sýndu þeir honUm blaða-
úrklippu og þar stóð, að lögreglan í California
liefði auglýst eftir honum og sakaði liann um morð.
Þeir sögðu honum, að hann ætti víst að vera tek-
inn af lífi, ef hann tæki ekki boðinu, sem þeir
gerðu lionum. Hann neyddist til að taka þvi, en
vonaði að geta strokið frá þeim og glæpum þeirra.
En nú er hálft ár síðan þelta gerðist og hann er á
valdi þeirra ennþá, og verður að gera alt, sem þeir
skipa honum.“
„Og livað er það? Að smyglá Kínverjum yfir
landamærin?"
„Miklu verra. Hann smyglar eiturlyfjum — kóka-
íni, heróíni og þessháttar. Fyrst smygla japanskir
fiskimenn því til Mexico — þeir þaðan úr skipum
úti i rúmsjó. Þjer vitið, hve auðnin fyrir norðvestan
Sonora er stór — þar kemur ekki nokkur maður
nema Indíánar og gullleftarmenn einstöku sinnum.
Það eru undir 500 kilómetrum milli eyðimerkur-
innar og staðarins, þar sem eitrinu er smyglað á
land. Larr.y flýgur til sjávar, þegar dimt er orðið
og kemur til baka í Bijotedal með mórgninum.
Þessir tveir menn eru með lionum í flugvjelinni í
hverri ferð. Þeir eru vopnaðir, en Larry ekki —
og annar þorparinn hefir lært það mikið í flugi,
að hann getur lent, ef þörf gerist. I.arry getur ekki
sloppið frá þeim, jafnvel þó....“
„Jafnvel þó .... livað?"
,,Þeir hafa sagt lionum, að þeir drepi hartn, ef
hann ljósti upp um þá.“
„Haldið þjer, að þeir muni skjóta liann?“
„Jeg veit ekki, hvort þeir láta sitja við orðin
tóm, en Larry er að minsta kosti ekki óhultur um
líf sitt. Hann vill umfram all komast burt frá þess-
um glæpaverknaði — helst af landi burt, ef mögu-
legt er. Viljið þjer ekki lijálpa honum, Dick?“
„Þjer liafið talað við hann?“
,,Nei.“ Hún lók upp brjef úr töskunni sinni. „Jeg
fjekk þetta brjef fyrir viku — þjer megið gjarnan
lesa það, Dick. Það segir alla söguna, að því undan-
teknu, að jeg hefi spurst fyrir lijá yfirvöldunum
i öllum sjávarborgunum og fengið að vita, að eng-
inn hefir fengið tilkynningu um, að morð liafi verið
framið á skipi fyrir utan landhelgi. Þessir bófar
liafa logið sögunni að Larry og falsað úrklippuna.
Þeir liafa talið honum trú um, að hann sje inorð-
ingi og að lögreglan í California sje að leita að
honum — til að neyða liann til að vera kyrran hjá
þeim.“
„Og nú viljið þjer, að jeg fari að blanda mjer i
þetta mál?“ sagði Dick Burton þurlega.
„Jeg sagði yður það vist, Dick, að jeg slend ein
uppi. Larry er bróðir minn og jeg verð að lijálpa
honum. Einu sinni sagði liann mjer, að Dick Burton
væri eini maðurinn, sem bann treysti — og svo
hló hann og sagði, að hann væri ekki eins viss um,
að Dick Burton treysti sjer eins vel. Getið þjer ekk-
ert gert til að hjálpa lionum, Dick?“
„Jeg veit ekki,“ svaraði liann seint. pún leit upp
og áugu þeirra mættust. í sama bili vissi hann —
án allrar umhugsunar — að hann mundi gera alt,
sem hún bæði hann um. „Jeg veit ckki, hvað á að
gera, en eittlivað verður að gera.“
Eftir á fanst honum þetta líkasl draumi. Dick
iiafði hugsað ýms ráð til að lijálpa Larry og vísað
þeim á bug aftur, vegna ]>ess að þau væru ófram-
kvæmanleg. En viku síðar var honum skipað að
fljúga nýrri vjel, sem G-Bat smiðjurnar liöfðu full-
gert, til flugsveítarinnar i Dayton, Ohio. Fyrst datt
honum i liug að síma til Kate og segja henni, að
lionum hefði verið sagt að fljúga nýrri vjel austur
til Oliio, en þá var síminp í flugskálanum í notk-
un. í stað þess að bíða fór liann út í flugskálann.
Vjelamaðurinn sagði, að vjelarnar hefðu allar verið
athugaðar og væru reiðubúnar til flugs. Hann sýndi
Burton vjelina, sem hann átti að fljúga í.
„Þetta er snildarvjel, mr. Burton. Ives prófaði
hana í fyrradag og liann sagði, að þetta væri besta
vjelin, sem við hefðum smiðað. Afhendingarskír-
teinið segir, að liún eigi að afhendast alvopnuð,"
bætti vjelamaðurinn við og sýndi Burton vjelbyss-
urnar.
„Jeg þarf nú varla á þeim að lialda,“ sagði Burton
hlæjandi, en alt i einu varð hann alvarlegur. Her-
flugvjel .... skolvopn .... leiðin ekki nema svo
sem tuttugu mínútur frá Bijotedalnum í Arizona.
„Fyllið alla bensíndunkana," sagði liann. „Jeg
flýg um miðnætti.“
En klukkan var orðin nær tvö, þegar hann kom
aftur á flugvöllinn. EngiíS^ var staddur þarna
nema næturvörðurinn, svo að það var auðvelt fyrir
Kate Mac Hale að laumast inn í flugskýlið og klifra
upp í aftursætið. Dic.k Burton rabbaði við nætur-
vörðinn á meðan. Svo setti Burton vjelina í gang
og meðan lnin var að hitna skrifaði hann undir
skjölin og símaði á skrifstofuna, að liann mundi
ljetta eftir nokkrar minútur. Hann gat sjeð á skinn-
kápu Kate, þegar hann sleig upp i vjelina. Hún
grúfði sig niður.
Það var enn ekki of sein't að segja henni, að
honum hefði snúist liugur og að það væri óvit að
liælta á þetta. En hann sagði ekki neitt og ók vjel-
inni liægl úr skýlinu og út á völlinn. Svo herti
hann hreyflinum og kipti að sjer stýristönginni.
Vjelin lyftist rólega. Þegar þau voru komin í 800
metra hæð og flughöfnin vár langt að baki, kallaði
hann lil hennar, að nú væri henni óliætt að setjast
upp og setja á sig flughettuna, sem var með hlustar-
tækjum.
„Við erum þá komin af stað ....?“ Röddin var
skýr og greinileg í heyrnartækjunum. „Jeg verð að
klípa mig í handlegginn til að fullvissa mig um, að
þetta sje ekki draumur."
„Nei, þetta er raunvera," svaraði hann og tók
stefnu i suðvestur. Við verðum yfir Bijotedal fyrir
sólaruppkomu.“
„Hvernig ællið þjer að hafa þetta, Dick?“
„Jeg liefi ekkert afráðið um það — maður verð-
ur að liaga sjer eftir atvikunum. Hversvegna farið
þjer ekki að sofa? Jeg liefi mikið að hugsa núna
fyrsta kastið.“
Röddin var óþjál og skipandi — en hann liafði
aldrei á æfi sinni verið hræddari. Það var ekki sú
grein til i allri flugreglugerðinni, sem liann ekki
mundi brjóta, ef honum tækist að koma hugmynd
sinni i framkvæmd. Það gat kostað liann stöðuna
og meira en það. — Nokkur ár i Atlanta-fangelsinu.
Það voltaði fyrir morgni á austurfjöllunum, þeg-
ar hann miðaði afstöðu sína við vitann í Yuma- •
flughöfninni. Dagurinn kom geysandi á móti flug-
vjelinni og súkkulaðibrúna eyðimörkin undir þeim
fór að koma fram úr myrkrunum. Hann sneri vjel-
inni til suðurs, burt frá áætlunarleiðinni og sagði í
símann:
„Eruð þjer vakandi? Nú erum við bráðum komin
— fjallið til vinstri er Ariquivi-tindurinn, sem er
við skarðið inn í Bijotedal.“
Hún rjetti úr sjer. Þegar liann sneri sjer um öxl