Fálkinn - 29.11.1940, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
Copyright P. t. 8. Bo* 6 Copenhogen
Adamson bjargar þvi, srin mrst er um ve.rt.
S k r í 11
MYNDAGÁTA.
Hjerna er ný og mjög sniðug
myndasamsetning. — Klippið alla
myndamiðana út úr blaðinu og ra'ðið
þeim rjettilega saman. Þá munuð þið
sjá, að myndirnar eru af 6 lieims-
KULDAPÓLL JARÐARINNAR.
Kaldasti staðurinn á hnettinum er
ekki á norður- eða suðurpólnum, eins
og þið kanske kynnuð að halda, en
þar fer kuldinn nær aldrei yfir 50
stig á Celsius. Kaldas’li staður á
jörðinni er þorpið Oi-Mekon í Síberiu
austaVerðri og þar verður kuldinn
stundum fast að 70 stig. Þar er ó-
mögulegt að nota mæla með kvika-
silfri, því að kvikasilfrið frýs eða
storknar við svo mikinn kulda. —
Reyni maður að hella vatni úr fötu
i þessum kulda þá frýs það og verð-
ur að1 ísdrönglum á leiðinni úr föt-
unni. Fólkið á þessum slóðum kvart-
ar þó ekki undan kulda. Það er
nefnilega föst regla, að þar sem mik-
ið frost er verðum loftið að jafn-
aði mjög þurt og rakalLið. Og það er
rakinn í loftinu, sem ykkur svíður
mest undan í kinnunum, en ekki
kalda loftið sjálft.
kunnum kvikmyndaleikurum, og að
þéir eru flestir ungir. Ef þið gelið
ekki ráðið myndirnar rjett, þá verð-
ið þið að hafa þolinmæði þangað til
í næstu viku, því að þá kemur lausn-
in í Fálkgnum.
Georg og drekinn.
Landshornamaður nam staðar fyrir
utan veitingaskála úti í sveit, en yfir
dyrunum stóð: fíeorg og d.rekinn!
Flækingurinn fór með liálfum liuga
inn og spurði eftir húsmóðurinni. Og
hún kom.
— Góða frú, byrjaði hann, — ekki
vænti jeg að þjer ættuð matarbita
og einhver gömul fataplögg handa
fátækum og svöngum manni?
— Nei, ekki lianda yðar nótum.
Farið þjer út! sagði hún byrst og
ygldi sig. Svo sýndist henni fla-king-
urinn ætla að spyrja að einhverju
öðru og bætir við: „Nú, hvað var
það fleira?“
— Haldið þjer vilduð ekki lofa
mjer að tala við hann Georg?
ísland er ósiðaðasta menningar-
landið á jörðinni. Þar er engin eit-
urgasgerð ennþá.
— Þiö þuírfið ekki aö fara ú fæt-
ur, jeg er bara aö dœla á eldinn i
nœsta hiísi.
WIWIVlVlV/VWlV/V/VlVlV/WJVIWA'lVlVlV/WlVlV
Nýliðarnir höfðu verið rannsakaðir
af lækni og reyndust tækir í lierinn.
Næst spyr liðsforingi þá hvað þá
langi mest til að verða í hernum og
Jiminy er spurðúr fyrst.
— Óskið þjer nokkurs sjerstaks?
— Já, það held jeg nú, svaraði
Jimmy.
— Og hvað viljið þjer þá verðá?
— Fyrverandi hermaður á fullum
eftirlaunum.
Utill maður situr í neðanjarðar-
vagni í London með gasgrímuna sína
í pappaöskju við hliðina á sjer. Kem-
ur þá inn dæsandi kona. nálægt skip-
I>und á þyngd og hlammar sjer lijá
litla manninum, ofan á gasgrímuna
og eyðileggur öskjuna. Hún ltiður af-
sökunar, en eigandinn virðist reiður.
Þá lieyrist' rödd á bak við hann.
— Vertu ekki að setja þelta fyrir þig,
lasm, Verra gat það verið. Hugsaðu
þjer bara ef liausinn á þjer hefði
verið innan í gasgrhnunni.
Hljómmynd: — Nú ætti hann loks-
ins aö fást til aö trúa, að' hann
hrfjtur-
Flugsveitarforingi bíður þess á-
hyggjufullur, að flugmenn sveitar-
innar komi úr árásarferð til ítaliu.
Loks eru allir komnir til skila og
hann talar við þann sem siðast kom
og spyr:
— Alt í lagi?
— Nei, herra, svaraði flugmaður-
inn alvarlegur.
— Þnð var leiðinlegt, svaraði sveit-
arforinginn. —< Hvað var að?
— Kaffið mitt var kalt á flöskunni
og smurða brauðið beinhart, svnraði
flugmaðurinn.
Bókfræði prófessorsins.
Jeg lagði af mjer hattinn hjerna i
stofunni. Nú sje jeg hattinn hvergi.
Hjer liefir enginn komið nema jeg.
— Þessvegna hlýt jeg að sitja á hatt-
inum mínum.
Hann: — Afsakið að jeg ávarpa
yður, ungfrú, en jeg held, að jeg
Jiekki bróður yðar mjög vel.
Hún: — Einmitt það? Eruð þjer
kímske í þriðja bekk í barnaskólan-
um eins og hann?
0