Fálkinn - 12.02.1943, Blaðsíða 3

F A L K I N N
3
Vetrarheræfingar á íslandi.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa: ^
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-G
Blaðið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðist fyrirfram
HERBERTSprent.
Sökum hinnar vaxandi umferðar í
Reykjavík hafa verið settar nýjar
umfer.ðareglur og nokkrar aðalgötur
bæjarins teknar út úr þeim smærri,
til þess að tryggja betur slysalausa
umferð á þeim og jafnframt til þess
að greiða fyrir umferðarstraumnum.
Enginn mun neita þvi, að hver sú
ráðstöfun, sem gerð er til umbóta
á umferðinni á götum bæjarins og
til þess að draga úr slysahættunni,
sje þörf ráðstöfun, því að varla líð-
ur svo sá dagur, að eigi verði um-
ferðaslys og sum þeirra svo alvar-
leg, að þau kosti líf einstaklinga.
Maður skyldi nú ætla, að ekki væri
svo aumur maður til í öllum höfuð-
staðnum, að hann tæki þessu ekki
með fögnuði og gerði sjer far um
að hlýða settum reglum. En hvað
skeður? Naumast eru götuskiltin,
sem eiga að leiðbeina um hvar hlið-
argötuakstur eigi að víkja fyrir að-
algötuakstri, komin á sinn stað, fyr
en þorparalýður bæjarins kemur á
kreik og fer að mölva niður skiltin.
Það er sama innrætið, sem lýsir
sjer í þessu, eins og kemur fram
þegar brunaboðar eru brotnir til að
gabba slökkviliðið, eða þegar menn
fara inn í garða til þess a§ mölva
niður trje, eða gera sjer leik að því
að mölva rúður í liúsum. Hjer hafa
staðið í nokkur ár tvö minnismerki
um þessa tegund bæjarmenningar,
þar sem eru auglýsingaturnarnir,
sem settir voru upp á Óðinstorgi og
inn við Vatnsþró fyrir mörgum ár-
um. Auglýsingarúðurnar voru fljót-
lega brotnar úr þeim, en eftir standa
ryðgaðar járngrindurnar. Það mun
vera tilætlunin, að þær sjeu auglýs-
ingar upp á sinn máta, um háttsemi
vissrar tegundar bæjarbúa, og er
ekki um það að sakast, þó að varla
geti heitið bæjarprýði að þvi.
Ef bæjarbúar hefðu augun opnari
fyrir háttsemi þeirra einstaklinga,
sem temja sjer þennan verknað,
mundi öðruvísi fara. En það er svo,.
að fjöldi manna, sem hefir skömm
á þessu athæfi, vanrækir samt að
kæra sökudólgana, svo að þeir verði
látnir sæta hæfilegri hirtingu. Þeir
vanrækja að gera lögreglunni að-
vart um spellvirki á götum úti, þeg-
ar tækifæri gefst, eru að vissu leyti
meðsekir spellvirkjunum sjálfum.
Það þykir ekki tilhlýðilegt að hylma
yfir með þjófum, en i rauninni er
það engu betra að horfa þegjandi á
aðfarir spellvirkja þeirra, sem gera
bæjarfjelaginu skömm og setja á
það skrílstimpilinn.
Uni síðustu helgi hafði Banda-
ríkjaherinn sýningu fyrir blaða-
menn á því, hvernig æfður er við-
búnaður til að uppræta vjelbyssu-
hreiður andstæðinganna og taka
stöðvar þeirra. Var æfingin einkum
hugsuð með tilliti til þess, að óvin-
irnir hefðu komið liði á stöðvarnar
með því að láta fallhlífarhermenn
siga til jarðar.
Ákveðin staður var hugsaður sem
bækistöð þessa óvinaliðs. Komu nú
fyrst orustuflugvjelar á vettvang,
sem sóttu að bækistöðinni og vörpuðu
sprengjum yfir „hreiðrið“. Þvi næst
flugu þær aftur yfir bækistöðina og
ljetu nú fallbyssuskothriðina dynja
á henni.
Þegar þessum atlögum flugvjel-
anna var lokið voru skriðdrekarn-
ir sendir fram til árásar og skutu
af fallbyssum og hriðskotabyssum á
bækistöðina, en loks tóku fallbyss-
urnar að spúa eldi og stáli á óvina-
stöðina. Milli fallbyssanna og óvina-
stöðvarinnar var hæð, svo að ekki
var hægt að sjá á milli. En tæki
þau, sem notuð eru til að skjóta á
ósýnilegt mark, eru hin margbrotn-
ustu og yrði of langt að lýsa því,
hvernig þau starfa. En útsýnisstöð-
in, sem starfar í sambandi við fall-
byssustöðina getur sagt til um, með
fullri nákvæmni, hvernig kúlan hitt-
ir, og sendir lýsingu á.því simleiðis
til fallbyssustöðvarinnar.
— Einnig var sýnd sjerstaklega
atlaga með sprengjuvörpurum, sem
einkum eru notaðir gegn vjelbyssu-
hreiðrum og fótgönguliði, en eigi í
viðureign við viggirtar stöðvar nje
skriðdreka.
Heræfing þessi fór fram i viður-
vist Bonesteel hershöfðingja og
ýmsra annara yfirmanna hersins.
Snjór var allmikill á æfingarsvæð-
inu og var þetta þvi i fylsta máta
vetrarheræfing. Þótti blaðamönnum,
sem það mundi vera „köld ánægja“
að liggja hálfgrafinn i snjó við vjel-
byssurnar, algerlega skýlislaus.
Efri myndin sem hjer fylgir sýnir
slikt vjelbyssuhreiður i fönninni. En
sú neðri er tekin við eina fallbyss-
una, sem verið er að skjóta af. Flest-
ir af mönunum, sem sjást á mynd-
inni, eru blaðamenn úr Reykjavik.
Drekkið Egils ávaxtadrykki
Jón J. Dalmann, Ijásmyndari, verð-
ur 70 ára lb. þ. m.
Frú Steinunn Hallvarðsdóttir, Báru-
götugötu 22, varð 70 ára 2. þ. m.
Jónas Hieronýmusson, skipasmiður,
Vesturgötu 65 varð 70 ára 6. þ. m.
Skotasðgnr
Nafnið „Skotasaga“ er nýtt í mál-
úvu, svo að varla mun meira en ára-
vigur síðan jeg sá það fyrst eða
heyrði. Það er ekki hliðstætt orð-
inu íslendingasaga, nje heldur fleir-
tölu þess. Það merkir kýmnisögu,
sem lætur það i veðri vaka, að hún
lýsi eðlisfari skosku þjóðarinnar,
og þó ávalt á einn veg, sem sje sjer-
stökum nirfilshætti.
í sjálfu sjer eru þessar Skotasög-
ur oft næsta broslegar, svo að þær
eru hin besta skemtun, en hálfu
broslegri verða þær fyrir. þá sök,
að nirfilsháttur er liklega engri þjóð
fjarlægari, en Skotum. Þeir eru mik-
ilhæf þjóð, og ein af þeirra ágætustu
þjóðdygðum er sú, að kunna einkar
Frh. á bls. U.