Fálkinn - 15.10.1943, Side 11

F Á L K I N N
11
Hver samdi leikinn?
Framhald af bls. 6
höfðu verið að hennar ráði; varð
hún liugsjúk og dó eltir nokkurn
tima, en Macbeth stóð eftir og vant-
aði nú sinn örugga og einbeitta
ráðunaut. Þegar sóknarher Malcolms
nálgaðist höll hans, kom einn af
varðmönnunum hlaupandi á fund
lians og sagðist ekki geta betur sjeð,
en að Birnam-skógurinn vœri á
hreyfingu í áttina til hallarinnar.
En þetta var her Malcolms, sem
hann bar fyrir sjer greinar svo hann
sœist ekki. Macbeth þóttist skilja
á hverju hann ætti von. í örvænt-
ingu sinni reyndi hann að flýja, í
þeirri von að hann gæti bjargað lífi
sínu, þó að liann misti ríkið. En
á flóttanum hitti hann hersirinn af
Macduff, sem drap hann og liefndi
þannig konu sinnar og sona, sem
Macbeth hafði látið taka af lífi. En
Macduff hafði verið „tekinn fyrir
tímann úr kviði móður sinnar,“
og rættist þannig seinni spáin. —
Þannig lauk liinni blóðugu sögu um
valdagræðgi Macbeths, en hinn rjetti
konungur, Malcolm sonur Duncans
gæfa, endurheimti riki föður sins.
hafa mikið að gera.
Allar æfðar hjúkrunarkonur í Bretlandi hafa
veriö kvaddar til starfa fyrir þjóðina, því að
auk venjulegra starfa verða þær nú að sjá um
dagheimili barna, sem eiga mæður sínar starf-
andi í verksmiðjum, og ennfremur hafa störf-
in á ungbarnaheimilunum aukist (fæðingar
voru hlutfallslega fleiri í Bretlandi árið 1942,
en þær hafa nokkurntíma verið síðan 19S0).
í vor sem leið var almenn skrásetning á
lærðum hjúkrunarkonum um alt Bretland og
voru þá skráðar yfir 300.000 hjúkrunarkonur.
Margar þeirra voru giftar konur, sem ekki hafa
gegnt hjúkrunarstörfum í mörg ár, en taka nú
til starfa á ný. En til þess að verða fullgild
hjúkrunarkona i Bretlandi þarf þriggja ára
strangan skóla, munnlegan og verklegan. —
Hjer er mynd af hjúkrunarlærlingnum Evelyn
Phillips, sem er á þriðja námsári sínu að gegna
verklegum störfum á Middlesex Hospital. Á
þessum spitala eru 290 hjúkrunarnemendur og
195 lærðar hjúkrunarkonur. Er þessi hjúkrun-
arkvennaskóli talinn einna fullkomnastur og
best í samræmi við kröfur tímans, allra hjúkr-
unarkvennaskóla í Englandi.
Leirkerasmíði
í Norður - Carolina
Frá fornu fari hefir leirbrensla
verið mikið stunduð i Norður-Caro-
linafylki í sunnanverðum Bandaríkj-
unum, og enn er þessi handiðn
stunduð þar og mikil rækl lögð við
hana. Hafa margir þessa iðn að
lifsstarfi og leirgripir frá Carolina
sjást á heimilum um öll Bandarik-
in. Ágætur leir er þar í jörðu, svo
að gripirnir verða sjerlega áferðar-
fallegir. Og fyrirmyndirnar, sem
einkum eru notaðar, eru fengnar að
erfðum frá leirkerasmiðum, sem
komu frá Staffordshire í Englandi
á 18. öld, og settust að í Piedmont-
hjeraði í Norður-Carolina. Margt af
þessum skálum, könnum og kerum
er með upphleyptum myndum, eins
og Wedgewood-postulín.
Milli húss og hlöðu á bæjunum
gefur viða að líta, glitrandi i sól-
inni, hundruð leirgripa, rauðra,
brúnna, grárra, mógulra, grænna og
blágrænna, nýkominna úr brenslu-
ofnunum. Heilar leirkersmiðafjöl-
skyldunnar vinna í sameiningu verk-
ið — móta munstrin, renna leirinn
og setja gljáhúðina á. Áhöldin eru
ofur einföld — hverfihjólið og skef-
illinn, sem mótar leirinn. Ofninn
cr oftast gerður úr steini, sem brend-
ur er úr leir á staðnum. Leirinn er
malaður í gamaldags kvörnum, sem
knúðar eru áfram af múlösnum. —
Ekkert er sótt langt að nema leir-
inn i vönduðustu gljáhúðartegundir.
En einnig er aska af ýmsum harð-
viðartegundum notuð í gljáhúðina,
blönduð úrvals leir.
Þegar ofninn er opnaður eftir
leirbrenslu biður öll fjölskyldan þess
með eftirvæntingu, hvernig hún hafi
tekist. En þessi viðburður skeður
að jafnaði einu sinni i viku alt sum-
arið. Börnin þyrpast kring um ofn-
inn. öll börn i þessum leirbrenslu-
sveitum bera skyn ú sköpunarsögu
leirmunanna og sjá hvað illa hefir
tekist og hvað vel. Börnin móta lika
ýmsa leirmuni sjálf.
Leirinn og timbrið kemur frá
bæjum i sveitinni. O. L. Bachelder,
sem var leirbrenslumaður í 60 ár,
sagði skömmu fyrir andlát sitt, árið
1905: „Akrar fjallanna hafa bygt
heimili okkar og iðn. Náttúran hefir
barið að dyrum hjá okkur." Hann
hefir fengið verðlaun liststofnunar
Chicagoborgar fyrir verk sín og
náð miklum heiðurssessi meðal am-
erískra leirgerðarmanna. Smíðar
hans voru gerðar af mikilli vand-
virkni. Leirinn var harður og sterk-
ur, og gljáhúðin falleg. Hann hafði
tvær kvarnir og tvo ofna, og rak
„Omar Khaýyam Art Pottery" skamt
frá Waynesville í Norður Carolina,
%•
Leirkerasmiður í Norður-Carolina
við vinnu sína. Hann notar fyrir-
myndir frá forfeðrum sínum, sem
fluttu inn i landið á 18. öld frá Staff-
ordshire.
og verk hans voru annáluð fjær og
nær fyrir fegurð og haldgæði.
Einn af nánustu vinum hans, W.
B. Stephens, fylgir sömu starfsregl-
unni i leirbrenslu sinni við Ashville,
og hefir tekist ágætlega að ná hinum
blágræna lit á gljáann, sem er svo
sjerkennilegur fyrir Wedgewood-
postulín.
STÓR LEIRKER.
D. P. Brown, leirkerasmiður, sem
vinnur uppi í fjöllunum í Norður-
Carolina hefir gert stærsta leirkerið,
sem nokkurntíma hefir verið búið
til i Suðurríkjunum. Það er 9 fet og
9% þumlungur að ummáli og 5 fet
Þessar leirkönnur eru báðir frá
Norður-Carolina.
og 9% þumlungur á hæð. Sonur
hans, níu ára gamall, og dóttir hans,
sjö ára, móta smámyndir úr leir, af
svínum og kúm, sem mikið er selt
af.
Margir leirkerasmiðir nota á-
kveðnar fyrirmyndir ,sem aðrir nota
ekki, Sumir búa til leirkörfur og
englamyndir, sem seldar eru á sveita
mörkuðunum. Aðrir tertuföt, sem
húsmæður nota mikið. Sumir gera
salt- og piparbauka, eins og hænu-
unga i laginu. Aðrir búa til vegg-
flísar. Leirsmíðagripir, sem annars-
staðar mundu þykja fágæti, sjást
víða í eldhúsunum í Norður-Caro-
lina. Sumsstaðar vinna alt að niu
systkini að þvi að gljábera leirsmið-
ar i sveitum.
Egils ávaxtadrykkir
X-V 407/4-786 A LEVER PRODUCT