Fálkinn - 04.02.1944, Blaðsíða 13

F Á.LKINN
ia
KROSSGÁTA NR. 482
Lóðrjelt skýriag:
1. mannsnat'n, 2. málmur, 3. tínia-
tals, 4. upphafsstafir, 6. á fæti, 7.
Sagniiiynd, 8. mjakast, 3. cggjárn,
11. týsingarorS, 13. drottnari, 14. fugl
15. gölluðu, 17. upplirópun, 19. liljóð-
lítill, 20. fjöruga, 21. hrosa, 23. at-
viksorð, 25. kend, 27. alv.o. 30. stækk
aða, 32. gróðurlendi, 34. liúsdýra,
35. borg, 37. atv.o., 41. ástandsmeyj-
ar, 43. dugnað, 44. temur, 45. ung-
viði, 40. sögn l>átið, 47. fjöldinn, 49.
leyndarmál, 51. nafnorð flt., 52. dýr,
53. mannsnafn þf., 55. hyl, 58. ólma,
00, i beinum, 02. inánuður, 03. ó-
læst, 05. mannsnafn þf., 07. ending,
09. viðurnefni, 70. tveir hljóðstafir.
Lúrjetl skýring:
1. eftirnafn, 5. áttir, 10. limatal, 13.
titill, 14. atv.o., 10. bættu við, 18.
land, 20. dugleg, 22. dýr, 24. veiki,
25. fiskur cf., 20. spil, 28. hljóð, 29.
fórsetning, 30. veiki, 31. gefa hljóð
frá sjer, 33. tveir eins, 34. eggjárn,
30. úrgangur, 38. likama, 39. gef, 40.
kvenheiti, 42. veru, 45. hljóð, 48. for
setning, 50. á höfði, 52. fuglar, 53.
fór, 54. á fuglum, 50. afhenti, 57.
staðfesti, 58, uppgangur, 59. lögfræð
ismál, 01. kvenheiti, 03. atv.o., 0-1.
sleiki, 00. á ketti, 07. dýr, 08. gangur,
09. þreyi, 71. órýmileg, 72. fólk.
LAUSN KROSSGÁTU NR.481
Lúrjett rúöning.
1. fýlungi, 5. farmenn, 10. nóg,
11. Leu, 13. agi, 14. slá, 10. dugleg,
18. magi, 20. bólga, 22. nags, 24. ann,
25. lak, 20. ætt, 28. rán, 29. na, 30.
raun, 31. tara, 33. i i, 34. sögn, 30.
Húna, 38. men, 39. mel, 40. gul, 42.
ógát, 45. móar, 48. óf, 50. urra, 52.
sóar, 53. tó, 54. Jús, 50. sog, 57. irr,
58. ber, 59. satt, 01. gagni, 03. laun,
04. óar, 00. ryk, 07. bar, 08. nit, 70.
Róm, 71. nafnorð, 72. ungbarn.
Lóðrjett ráðning:
1. farmann, 2. ungi, 3. nói, 4. g g,
0. al, 7. rek, 8. munn, 9. njósnir, 11.
öll, 13. agn, 14.. sókn, 15. ágæt, 17.
áar, 19. ana, 20. baun, 21. atar, 23.
gái, 25. lag, 27. trú, 30. röngu, 32.
angar, 33. sið, 35. sel, 37. aur, 41.
sólskin, 43. árs, 44. trog, 45. Móri,
47. fornafn, 49. fúa, 51. agar, 52. sink
53. Teu, 55. stó, 58. bar, 00. Tann, 02.
gys, 03. lamb, 05. Rió, 07. bóg, 09.
tr, 70. rn.
Lausn á jólakrossgðtu
Lúrjetl. Ráöning.
1. Jólasveinn, 10. Laufabrauð, 19.
Páll, 20 Inni, 21. Orra, 22. Tónn,
24. Aj), 20. Ivs, 27. Pt, 28. Nr, 29.
Ka, 30. Gr, 32. La. 33. He, 34. Góni,
30. Prik„ 40. Snót, 42. Röng, 44. Slá,
45. Iljólar, 47. Platar, 49. Sýi, 50. Tl,
51. Iljá, 52. Ljár, 54. Slóð, 55. Raf,
57. Tn, 58. Þjóta, 00. Apa, 01. Kar,
02. Asnar, 04. Ásjónuna, 07. Af, 08.
An, 09. Grannana, 71. Rjól, 72.
Rani, 74. Inn, 70. Safn, 77. Gull, 78.
FFF, 80. Rita, 82. Meri, 83. Tað, 84.
As, 80. Arg, 88. Sali, 90. Gefn, 91.
Orð, 92. Mn, 93. Negrana, 90. Rim,
97. Éta, 98. Skeinur, 100 Fa, 101.
Mýla, 103. NN, 104. II, 105. Borð,
100. An, 107. Surt, 109. Riga, 11.
Rit, 113. Loga, 114. Skak, 110. Orgel,
118. Saks, 120. Togi, 121. Geiri, 122.
Asía, 124. Runa, 125. Lógi, 127. Grein,
128. Al, 130. Skal, 132. Rög, 133.
Örn, 134. Grín, 135. Sk, 130. Tos,
138. Alin, 140. SG, 141. SI, 142.
Máas, 143. Boj, 144. Ofurmenni, 140.
Ilt, 148. Jólatrénu, 149. Nú, 151. Mó,
152. Nit, 154. Vos, 155. Art, 150. Ske,
157. Korlingar, 158. Fjallskil.
Lóðrjett. Rúðning.
2. Óp, 3. Láki, 4. Als.'ö. Sl, 0.
Éitill, 7. Jn, 8. NNN, 9. Níra, 10.
J.oki, 11. Ara, 12. Ur, 13. Fagnað,
14. BT, 15. Ról, 10. Anar, 17. Un,
18. Dagstjarnan, 23. Reginvaldur.
25. Póll, 27. Pró, 31. Ról, 33. Hnýt,
35. Ná, 30. Pjátur, 37. Kaja, 40. Slór,
41. Tarsan, 43. Ös, 45. Hjón, 40.
Rápa, 47. Plan, 48. Rann, 51. Iljói-
far, 53. Rafi, 54. Skán, 50. Fangaði,
58. Þjóf, 59. Anar, 02. Arfi, 03.
Rauð, 05. SJ, 00. Anis, 09. Garn,
73. ítar, 70. Sefa, 79. Fram, 81. Alin,
82. ineti, 83. Treð, 85. Sefur, 87.
Gnýr, 89. Imur, 90. Geit, 91.
Okra, 92. Munar, 94. Garga, 95.
AIís, 98. Sogi, 99. Nakin, 102.
Agar, 105. Bogi, 107. Sonatorrek, 108.
Tess, 110. Akur, 113. Logn, 114. Sein,
115. Ivirkjuhvol, 117. Líkam—, 119.
Snös, 120. Tóri, 121. Geist, 123.
Aale—, 125. Aggi, 120. Lösl, 127.
Graa, 129. Lof, 131. Lin, 134. Gal,
135. S*on, 137. Sú, 139. Un, 142. Mó,
143. Bé, 145. lnnar, 147, Lú, 148.
Jósef, 150. ÍJir, 151. Mók, 153. II,
154. V.S..
ar hinna tveggja var skrifari lians. Allir
vont þeir prúðbúnir og voru að drekka
einskonar anisblöndu. Þetla var auðsjáan-
lega ekki fyrsta glasið, því að þarna var
þrenntr undirskálum ldaðið við livert sæti.
Macliére hrá dálitið við þegar hann sá Mai-
gret.
„Jeg er rjett i þessu að segja þessuni
herriun að niálinu sje að vei’ða lokið. . . .
Það liggur hjá belgisku yfirlögreglunni
núna. . . . Jeg er liissa á að ekki skuli liafa
komið . skeyti frá Bruxelles viðvíkjandi
handtökunni ennþá.“
„Símskeyti erii ekki borin úl eftir klukk-
an ellefu á sunnudögum. Svo að nema þjer
liafið farið á síniastöðina sjálfur og spurt.
Ilvað má jeg bjóða yður, fulltrúi? .... Vit-
ið þjer að það er mikið lalað um yður lijer
í hænum ? . . . . “
„Það er fullega gcrt af fólki.“
„Nei, jeg er nú hræddur um að það hal'i
ekki talað neitt fallega um yður. Framkoma
yðar hefir verið túlkuð sem. . . .“
„Þjónn, einn hálfan!“ kallaði Maigrel.
„Og hafið þjer hann kaldan.“
„Þjer drekkið bjór'.á þessum tíma dags?“
Marguerite gekk framhjá á götunni, og
það mátti sjá það á fasi liennar og hún var
ekki i vafa um að fólk vissi, að hún væri
fallegast klædd allra stúlkna i hænum.
„Þau eru til skapraunar þessi fjölskyldu-
hneyklismál. . . . Hjer i Givet hefir ekkert
svona mál verið á döfinni síðustu tíu árin.
Síðast var j>að ])ólskur verkamaður sem. . “
„Afsakið mig herrar mínir.“
Maigret spratt upp og vatl sjer út á göl-
una og náði þar i Önnu Peeters og hróður
hennar, sem voru þarna á gangi og háru
höfuðið hátt, eins og þau vildu hriuda frá
sjer öllum grun og fyrirlitningu, sem að
|)eim hafði heinst.
„Má jeg koma til ykkar siðdegis, eins og
jeg drap á við vkkur i gær?“
„Vitanlega. Hvenær ætlið þjer að koma?“
„Nálægt klukkan hálf fjögur, ef það
hentar yður.“
Hann fór aftur inn í veitingahúsið, súr
á svipinn, vakli sjer afskekktasta horðið
i salnum og fjekk sjer málsverð.
„Viljið þjer ná símasamhandi lil Paris
fvrir mig?“
„Síminn er ekki opinn efíir klukkan
ellefu á sunnudögum."
„Allt í lagi. Það gerir ekkert til."
llann hlaðaði í bæjarhlaðinu meðan
liann var að horða. Rak augu'n i eina fyrir-
sögnina:
Morðgátan í Givet verður flóknari.
Jæja, það var nú svo. í rauninni var þetta
engin gáta lengur.
„Látið ])jer mig fá dálítið meira af jæss-
um frönsku haunum!" kallaði hann til
jýjónsins.
9. kapituli: Vltí TÁGASTÓLINN.
Af öllum sunnudagsvenjum Peelersfjöl-
skylditnnar var það ein, sem Maigret rak
einkum augun í. Það var flutningurinn á
tágastólnum.
Alla virka daga stóð hann þarna á sama
stað og þessvegna var gamli maðurinn líka
á sama stað: við eldavjelina. Jafnvel þó að
tekið væri á móti geslum i dagstofunni |)á
hreytti j)að engu.
En á sunnudöguin krafðist siðalögmál
fjölskyldunnar þess, að gamla maðurinn
væri látinn vera inni hjá sínu fólki, og þá
var rýmt fyrir körfustólnum við gluggann
sem vissi út- að garðinum. Merskúmjjípan
með langa kirsiviðar munnstýkkinu lá í
gluggakistunni og tóhakskrukka stóð hjá.
Van de Weert sat í leðurfóðruðum hæg-
indastól með krosslagðar fæturnar og sneri
að arninum. Ilann var að lesa ritgerð eftir
helgiskan sjúkdómafræðing og meðan hatm
las gerði liann ýmist að kinka kolli, hrista
höfuðið, lileypa hrúnum eða láta það sjás’-
á annan hátt livað honum fanst um efni
|)ess er liann las.
Loks rjetti hann Maigrel plaggið aftur.
Marguerite, sem hafði setið á milli þeirra,