Fálkinn - 10.05.1946, Blaðsíða 4

4
F Á L K I N N
metra háir, gálu það, sem þeir
gátu ekki gert. Þeir muna mars
í vor, þegar þúsundir vagna
runnu gegnum borgina dag og
nótt á leið til Remagen og það-
an áleiðis til liins pestarsjúka
h jarla villimennskunnar. Og svo
hitt: Parísarbúar eiga sín af-
drep, þar sem enginn útlend-
ingur kemur.
Eitt af þessum afdrepum er
uppi i Mongegötu fyrir liand-
an Signu. Paradís barnanna
eins og bringleikahús i lögun.
Þykkar hellur sem sæti og bak-
stoð. Nei, tiingað koma engir
Amerikumenn, hér ráða í raun-
inni krakkarnir úr Quarter
Latin einir öllu. En þau hafa
ekki alltaf gerl það. Því að
þetta er gamalt, rómverskt
leikhús, þar sem liermenn liins
forna keisaradæmis skemmtu
sér þegar þeir voru sem setu-
tiðsmenn í París. Þá liét borg-
in Lutbetia. Hvort þeir hafa
haft skemmtun af strípuðum
stelpum skal ósagt látið, en þeir
skemmtu sér að baráttu manna
og villidýra. Þeir höfðu ekki
langa viðdvöl, undir stjórn
Germanikusar foringja síns
héldu þeir áfram til þess
að berjast við Barbara fýrir
austan Rín, eða vinna aflur ein-
liver töpuð arnarmerki, undir
Claudiusi keisara. Jú, það er
margt gamalt liér í París. Alll
sem liggur milli rómverska
hringleikahússins og ameríkan-
ska steppsins í dag, er frönsk
saga. Og þrátt fyrir allt er það
hún, sem setur svip á borgina.
Það er einliverskonar angur-
blíðukennd yfir Parísarbúum.
llvað er orðið af frægð Frakk-
lands í dag? Iivar er La gloire?
Hún dó og datt uppfyrir dag-
París, heimsborc/in, sem aðrar borgir vildu stæla. Eiffelturnin í baksýn.
ENN hvelfist himinninn eins
og hálfkúla með perlu-
móðurlikju yfir hina öldnu
borg við Signu, og sér á geisla-
knippi gullinnar sólar liér og
Iivar gegnum þunnan skýjavef-
inn. Concarde-torgið er baðað
i hvítu ljósi. Froðuperlurnar frá
gosbrunninum feykjast eins og
úðaský í golunni, lil stóru stein-
súlunnar frá Luxor, sem minn-
ir á að mannanna verk eru
gömul á jörðu liér, eldri en
menningin, sem átti vöggu sína
hér í Gallíu. Samt var það ekki
nein goðgá að Frakkar skuli
hafa sett steinsúluna í skurðar-
línunum fyrir fegurslu mann-
virki borgarinnar. Frá Sigur-
boganum á Stjörnutorgi, um
3 km. burtu, og til miðhliðsins
á hinni gömlu konungshöll
Louvre, um 2 km. í hina áttina,
liggur lína fram hjá steinsúl-
unni. Og lóðrétt -á þessa línu
liggur önnur, frá gafli Madelein-
kirkjunnar til gaflsins á Þing-
húsinu. Þessi þverlína liggur
líka um steinsúluna. Það eru
fjórir aðalþættirnir í sögu
Frakklands — kirkjan, konung-
dæmið, vopnalieiðurinn og lýð-
ræðið, sem mætast þarna í
lákni hins eilífa mannlífs.
I dag er það mannlifið, sem
sveimar um Concorde-torgið,
marglitara en nokkuintíma áð-
ur. Þarna var komið margt al'
ameríkönskum hermönnum,
hvítum, kaffibrúnum og svört-
um, sem drepa tímann fyrir ul-
an aðalstöðvar ameríska Rauða-
krossins. Þeir virðast ekki vera
sérstaklega lirifnir af Paris.
Hér er allt svo gamalt. Helsta
skenfmtunin er að fara i fjöl-
eikahús, þar sem nokkur liundr-
uð strípaðar stepur sparka eins
Bestilludagurinn haldinn hátíðlegur í París.
og þær best geta og syngja: —
„How do you do in París“, með
hásri morgunkjallararödd. —
Párísarbúum sjálfum finnst þeir
víst vera einskonar dýragarð-
ur þegar þeir ganga fram lijá
kaffihúsunum, sem Aineríku-
hausinn lengst niðri i stól —
þetta sýnir að maðurinn er
sveigjanleg og teygjanleg vera.
Og það sést enn betur þegar
maðurinn spreltur upp, rekur
upp skerandi ýlfur og byrjar
að steppa. Alveg sjóðvitlaus.
menn hafa lagt undir sig, svo Parisarbúinn brosir og liristir
sem Café de Paris. Þar eru höfuðið, eiginlega finnst honum
sýndar allar þær sveigjur, sem þetta voðalegt, en þó er liann
hægt er að setja á mannslíkam- hrifinn af því, því að þessar
ann. Lappirnar uppi á borði, hetjur, fast að því 190 senti-
PARÍS
SUMARIÐ 1945