Fálkinn - 10.05.1946, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 585
Lárétt skýring:
1. Ránuir, 4. lyfti, 10. ö'ðlast, útl.,
13. fugl, 15. nagdýr, 10. hljóð, 17.
brakið, 19. óvinur, 21. umkring, bh.
22. þvertré, 24. niaður, 26. niann-
hrak, 28. mat, 30. verk, 31. afsvar,
33. fangamark, 34. skel, 30. vefnaður,
38. greinir, 39. hlutann, 40. refsing,
41. tala, 42. rykkorna, 44. flýtir, 45.
frumefni, 40. ættingja, 48. vin, 50.
létt, 51. vinnuna, 54. birta, 55. stefna,
50. kona, 58. siðar, 00. flökta, 02.
kona, 03. litast 66. helmingur, úll.
07. þræll, 08. ræfil, 09. bursl.
Lóðrétt skýring:
1. Skinnum, 2. hækkun, 3. lijarað,
5. gróða, 0. orðflokkur, 7. flíkur, 8.
leikur, 9. samtal, 10. ilottin, 11. flón,
12. fóðri, 14. sýna reiðimerki. 10.
ágætl, 18. Jiandverksmann, 20. dýra-
skinn, 22. mat, 23. þramm, 25. úldn-
ar, 27. kynnast góðu, 29. fugl, 32.
tiilu, 34. fæða, 35. svar, 36. spil, 37.
atviksorð, 43. svelti, 47. ílátið, 48.
mörg, 49. hægindi 50. fulmenni, 52.
lóða, 53. spilið, 54. leiksvið, 57.
otaði, 58. Ameríkani, 59. ganga, 60.
herbergi, 01. leiks, 04. tveir ósam-
stæðir, 65. fall.
LAUSN Á KROSSG. NR. 584
Lárétt ráðning:
1. Les, 4. horfnar, 10. líf, 13. Akta,
15. kalin, 10. lita, 17. skarfa, 19.
spenar, 21. All'a, 22. ryk, 24. okar,
20. laglegastur, 28. róa, 30. fal, 31.
ina, 33. OS, 34. óra, 30. llas, 38. ár,
39. skelfur, 40. rostung, 41. KA, 42.
arm, 44. fló, 45. AA, 40. arf, 48. ára,
50. ern, 51. liöhlaupinn, 54. tóni,
55. ans, 56. Kata, 58. rónann, 60.
kisinn, 02. ómir, 03. Ysuna, 66. asni,
07. tað, 08. Stóráll, 09. tal.
Láðrétt ráðning:
I. Las, 2. ekka, 3. stalla, 5. oka,
0. Ra, 7. fleygar, 8. Ni, 9. ans, 10.
linari, 11. ítar, 12. far, 14. arfa, 10.
leku, 18. fagurfræðin, 20. Pottasleik-
ir, 22. ref, 23. kal, 25. froskar, 27.
fargani, 29. óskar, 32. nónar, 34.
Óla, 35. aum, 36. rof, 37. stó, 43.
Brandur, 47. flónið, 48. ála, 49. aus,
50. entist, 52. inar, 53. Nasa, 54.
tóma, 57. Anna, 58. rót, 59. nýt, 60.
kal, 61. Níl, 64. só, 65. ná.
efin. Eg fór einnig að vera efagjarn, þegar
j)ú allt í einu liættir að skrifa. Nú slciJ ég
svo margl, sem njér var áður liulið. Svl-
vía nnm liafa logið að okkur háðum -
þainiig lilýtur það að vera.
— Segðu mér allt allt það sem lvomið
liefir fyrir jiig frá því að j)ú fórst. Þau
gengu að legubekknum og setlust jiar lilið
við lilið.
Hversvegna lueltu bréf jnn að lcoma?
Ilvað var j)að, sem þú talaðir um undir
rós í síðasta bréfinu sem ég félclc frá
þér?
—- Nolckru eftir að Sylvía kom? spurði
ltann. — Já, ég veit livað þú átt við, ég
slcal segja jiér allt eins og í jivi liggur.
Eins og jni veist, er ég Sylvíu mjög
])alcklátur l'yrir útvegun atvinnunnar, og
bar eklci minnstu tortryggni til hennar um
að hún væri eklci besli vinur oklcar beggja.
Eg var lieimskulega blindur jiá, Jjað sé
ég nú, en ég liefi aldrei verið mannþeklcj-
ari, jiað slcal ég játa. Eg þótlist löngu
orðinn viss um, að hún væri ekki leng-
ur i neinum veiðihug i kringum mig. En
svo lcomst ég á aðra skoðun lcvöld nolclc-
urt, er ég var með henni heima bjá lrænda
bennar, og j)á sá ég að lilfinningar j)ær,
sem hún bar til mín i fyrri daga, voru
elcki dauðar, þvert á móti, hefir leynst
lif með þeim öll Jjessi ár, og þær brutust
fram ofsafengnari en nokkru sinni fyrr.
Eg reyndi að tala um fyrir henni, en
kvöldið eftir heimsótti hún mig og sagði
mér blátt áfram, að bún befði aldrei hætt
að elslca mig, og jjrábað mig um, að
reyna að gleyma ])ér, og þurká þig út
lir lniga mínum og lijarta. liún sagði mér
að hún liefði dulið jietla öll þessi ár, en
nú gæti hún elcki lialdið ])að út lengur
og mundi fyrirfara sér, ef ég synjaði henni
í annað sinn.
Að sjálfsögðu tók ég þetta eklci alvar-
lega. Eg imyndaði mér áð bún væri druklc-
in, og bauð henni að alca henni heim, en
jjað mátti hún elclci lieju-a nefnt. Og þegar
ég sagði henni að engin lcona g'æti rýmt
þér úr hjarta mínu, og að ég myndi aldr-
ei geta elslcað aðra en ])ig, ætlaði hún að
sleppa sér, af örvæntingu. Eg sá að j)etta
var ekki uppgerð hjá henni. Eg undraðist
live hún gat auðmýkt sig lakmarkalaust
svo drambsöm sem lnin annars er. Eg
bað bana að minnast aldrei á þetta fram-
ar.
Þegar ég ók henni lieim til hennar, virt-
ist hún elcki fulllcomlega með sjálfri sér,
og ég hafði sannast að segja áhyggjur út
af henni, en daginn eftir var hún róleg
að sjá, og ég áleit, að lnin væri orðin af-
huga þessu máli, og hefði séð við rólega
vfirvegun, að elclcert þýddi að reyna að
komast upp á milli olckar. Hún bað mig
fyrirgefningar á því sem oklcur hafði
farið á milli, og vonaðist til j)ess að ég
gæti gleymt því. En jafnframt því bað liún
mig að líla áfram á sig' sem vin, og reyna
að slcilja það, hversu milcið hún liefði
liðið. Ilún kvaðst hafa orðið að fá útrás
ineð leyndarmál sitt, en lcvaðst finna til
sektarmeðvitundar gagnvart þér og tók
af mér loforð um að ég segði þér eklci
frá þessu. Þessvegna gerði ég það eklci,
Inga, og af j)ví bar bréf mitt á sér þennan
dularfulla blæ. Mér fannst ég verða að
segja þér frá þessu, en að skrifa um
svona hluti er svo erfitt, í samanburði
við j)að að tala um þá, enda liafði ég
gefið jietta loforð, og svo vildi ég' lílca
ógjarnan alda þér lcvíða og óró með þvi
að segja þér allt af lélta um það sem
oklcur Sylviu bafði farið á milli.
Kvöldið eftir að ég slcrifaði þetta bréf,
varð ég fyrir óliappi, svo minstu munaði
að ég rnissti sjónina, og af afleiðingum
þess lá ég' rúmfastur um langan tíma.
Til j)ess að afla mér eins milcilla pen-
inga og mér frekast var unnt, fékk ég
mér lcvöldstarf i stórri verlcsmiðju, sem
unnið var í dag og nótt. Vinnan var létt
og revndi elcki milcið á mig, og ég' fékk
góð laun, en ég vildi eklci segja þér neitt
frá þessari vinnu, al' því að ég bjóst við
að j)ú fengir áhyggjur af því, að ég legði
of liart að mér Kvöld eitt var geisileg
sprenging í eimkÖtlum verlcsmiðjunnar og
um fimmtiu menn fórust.
Morguninn eftir valcnaði ég á sjúlcra-
húsi, og varð j)ess þá var að ég' var slcað-
brenndur. Það var bundið fyrir augu
mín og ég sá ekkert. En mér var þá
sagt livað lcomið liefði fyrir, og þar með
að ég hefði hlotið hættulegt brunasár,
og mundi þurfa að liggja lengi. Yfirlælcn-
irinn lét mig slcilja á sér, að sjón minni
væri aðeins hægt að bjarga með einu móti
að ég væri í algerri ró, og umbúðirnar
sagði hann, að yrðu að vera lengi um
liöfuð mér. Hann sagði mér ennfremur,
að ég þyrfti elcki að liugsa lil j)ess, að
hreyfa mig úr rúminu í fimm til sex
mánuði. Eg var slcaðbrenndur hæði á
handleggjum og fótum og leið hræðileg-
ar lcvalir af brunanum, þrátt fvrir alla
deyfingu læknanna.
Fyrstu vilcuna vissi ég lítið af þvi, sem
fram fór i kringum mig, svo heimsótti
Sylvía mig.
Þar sem ég gal elclci slcrifað, en óttaðisl
hinsvegar, að þéry rði sent skeyti um slys-
l'arir mínar, án frelcari slcýringa, bað ég
Sylviu að skrifa þér, og' bún lofaði því.
Nú sé ég að það var beimslculegt af mér
að trúa henni til jæss, en ég' var svo
illa íarinn þá, að ég gal elclci rökhugsað
hlutina, j)að einasta sem valcti fyrir mér,
var að j)ú fengir fréttir af mér nærgætn-
islega sagðar.
Sylvía heimsótti mig hvað eftir annað
á sjúlcrabúsið, næstum því daglega, og
sagði mér að j>ú hefðir slcrifað sér og
verið mjög áhygjufull yfir slysförum mín-
um. Hún sagði að hún mundi slcrifa mér
slrax og J)ú fréttir að ég gæti skrifað
j)ér aftur, en á meðan mundir þú slcrifa
sér, og biðja sig að færa mér fréttirnar að
heiman.
Eg liefi aldrei skrifað henni og hún