Fálkinn - 18.10.1946, Blaðsíða 9

F Á L K I N N
lögreglunnar, og sent til New
York til að koma því í peninga.
Fiðluleikurinn hætti — dynj-
andi lóf aklapp kvað við um all-
an skálann — meira, meira!
Áheyrendurnir þyrptust kring-
um Hermann. Uppboðshaldar-
inn flýtti sér að nota sér þetta,
rödd hans hljómaði líkast van-
helgun eða goðspjöllum. Þetta
var hans stóra augnablik.
— Fimm hundruð dollarar —
er nokkur sem býður meira en
fimm hundruð dollara?
Róleg rödd: — Þúsund doll-
ara! og undir eins kom önnur
rödd: — Tvö þúsund dollara!
Fiðlusnillingurinn Hermann
lifði nú kvalirnar upp aftur.
Þeir voru að reyna að ræna
hann fðilunni sinni i annað
sinn, einmitt þegar hann hafði
loksins fundið hana. Hann
kyssti fiðluna með lotningu og
lét alla á sér sjá, að hann ætti
mestan réttinn til hennar.
— Jæja, gamli minn, segir
uppboðshaldarinn, — hún er
þin, ef þér tekst að ná i aur-
ana fyrir henni.
Hermann deplaði augunum.
Hann gat ekki skilið þetta mál.
— Jú, hann vildi borga, ef upp-
boðshaldarinn vildi líða hann
um borgunina. Hann skyldi
vinna, vinna, vinna!
— Býður nokkur betur en tvö
þúsund dollara? Hermann
þrýsti fiðlunni að sér, eins og
móðir elskuðu barni sínu —
það fór hrollur um hann allan.
— Býður nokkur betur en
tvö þúsund dollara? — Þrjú
þúsund dollarar! Fleiri boð!
Hermann gat ekki afborið
þetta lengur, honum fannst allt
hrynja kringum sig, þegar hann
heyrði allt í einu mjúka en
ákveðna rödd, svo rólega að
honum óx þrek við það.
— Eg býð fimm þúsund doll-
ara fyrir fiðluna, og skal láta
alla vita, að ég býð yður hvað
sem boðið verður!
Nú litu allir á þessa fyrir-
mannlegu konu, sem hafði gert
hið háa boð. Hún þrýsti saman
vörunum og það var ekki um
að villast að hún hafði sterkan
vilja. Það varð dauðaþögn í
salnum.....Uppboðshaldarinn
sagði: :
— Fimm þúsund dollarar,
býður nokkur betur. Fyrsta —
annað og þriðja sinn!
Fallegasta röddin, sem Her-
mann hafði nokkurntíma heyrt,
hvislaði í eyra hans:
— Þú átt hana!
Nú dundi lófaklappið aftur.
Þetta var aðdáanlegt! Hermann
gat ekki enn trúað sínum eig-
in eyrum, hann þrýsti fiðlunni
að sér með skjálfandi höndum,
Brezki hnefaleikameistarinn
Brnce Woodcock
frá Doncaster í York-
shire, er Bretlandsmeist
ari i þungavigt hnefa-
kappa um þessar mund-
ir. Hinn 17. júli 1946
barðist hann viS Jack
London á knattspyrnu-
vellinum í Tottenham,
í viðurvist 40.000 á-
horfenda, og barði
þennan fyrrv. Bret-
landsmeistara niður í
sjöttu lotu. Woodcock,
sem er 25 ára gamall
og eimreiðarstj. hafði
aðeins barist tuttugu
sinnum áður, síðan
hann varð atvinnumað-
ur, en það varð hann
1941. Hann vann í
1„cruiser"þyngdarflokki
áhugamanna (79 kg.
þyngd) árið 1939. Nú
er hann tvímælalaust
besti hnefakappi Breta,
og fróðir menn telja
hann þriðja besta hnefa
leikakappa í veröld-
inni, eftir Ameríku-
mönnunum Joe Louis
og Billy Conn. Wood-
cock hefir ákaflega
öflugt hægrihandar- *~*"="
högg, og þaS réð úrslitum í við- inn. Þegar leikurinn fór fram vóg
ureigninni við Jack London. 1 6. Jack London 98 kg. en Wood-
lotu gerðu tvö ægileg hægrihand- cock 76 kg. Á annari myndinni
ar „hooks" út af við andstæðing- sést Woodcock vera að æfa sig
FURÐUVERK HEIMSINS.
Hin sjö furSuverk heimsins í
fornöld voru talin þessi: 1. Cheops
(Khufu) pýramídinn i Egyptalandi.
2. SvifgarSarnir í Babylon, 3. Zeus-
styttan í Olympia, 4. Artemis-hofiS
í Efesus, 5,- Gröf Mausolus í Hali-
carnassus, 6. Colossus á Rhodes
(stytta af sólguSnum Helíos), 7.
Vitinn á Faros-ey viS Alexandríu.
Þess mætti geta í sambandi við
þetta, að hin sjö furðuverk visinda-
heimsins, áSur en atómorkan var
leyst úr læSingi, voru stundum tal-
in þessi: 1. Ritsíminn og talsíminn,
2. ÞráSlaus skeyti og útvarp, 3.
Flugvélin, 4. Röntgen-geislar, 5.
Radíum, 6. GerilsneySing og gerla-
varnir, 7. Litrofið.
Prófessorinn viS konuna sína: —
Ef hann fer að rigna, góSa min,
viltu þá gera svo vel og segja mér
það tíu mínútum áður.
Skyldi nokkur trúa þvi, aS Adolf
Hitler var á æskuárum mjög ístöðu-
lítill, og honum fannst sér ofaukið
i heiminum, vegna þess, hve illa
honum tókst að koma .sér áfram.
Og um líkamsburði er þaS aS segja,
að i byrjun fyrri heimsstyrjaldar
var hann dæmdur ófær til herþjón-
ustu. Seinna komst hann þó sem
sjálfboSaliSi i hersveit Bæjara. VarS
hann HSþjálfi þar og fékk járn-
krossorðuna, þó ókunnugt sé um,
hvaS hann unni sér til sæmdar.
undir bardagann, en hin myndin
er af viSureigninni Um meistara-
tignina, og sést Woodcock til hægri
en London til vinstri.
Bruce Woodcock nú Evrópumeistari
i þungavigt.
mmmm
Árið 1939 voru helstu verslunar- 2,3; Hafnarfjörður 2,2; ReykjarfjörS-
hafnir hér á landi þessar: 1. Reykja- ur 2,1 og ísafjörSur 1,7%.
vík, en hlutdeild hennar i heildar- ,
versluninni var 57,6%; 2, SiglufjörS- Niels á Tóftum kemur til prests-
ur meS 14,7; 3. Akureyri 4,5; 4. ins til aS biSja hann um aS skira
Vestmannaeyjar með 3,8; Hjalteyri fyrsta barnið.
— Þetta er nokkuS snemmt, segir
prcsturinn. — Það eru ekki nema
fjórir mánuSir siðan ég gifti ykkur.
— Varla getur það verið of
snemmt, svaraði Níels. — Drengur-
inn er orðinn þriggja mánaða.
tilfinningar hans báru hann svo
ofurliði að hann gat ekki fundið
orð til að þakka fyrir sig. Hann
faðmaði fiðluna, honum opnað-
ist dýrðleg útsýn yfir lífið þeg-
ar velgerðarkona hans ók með
hann heim í bifreiðinni sinni.
Lífið hafði þá átt eitthvað
enn til að gefa honum. Nazi-
þýskaland gat eyðilagt ham-
ingju og heimili, en alúðin gat
endurreist það. Nazistarnir mis-
þyrmdu líkama Hermanns með
gúmmíkylfum, en þeir gátu
ekki eyðilagt sál Gyðingsins og
tónlistarmannsins Hermanns...