Fálkinn - 07.03.1947, Qupperneq 4

4
FALKINN
„SVARTI DREKINN “ FER í FELUR
IHræmdasta glæpa- og njósnaraklíka Japana, sem m. a. hefir
15 ráðherramorð á samviskunni, var vitanlega gerð óvirk er
Japanar gáfust upp fyrir Bandaríkjamönnum í fyrrasumar. —
En það er vafasamt hvort nokkurntíma tekst að uppræta þetta
illræmdasta leynisamband Japana — „Svarta drekann“.
Þegar Japanar náSu hafnarvirk-
inu Port Arthur af Rússum árið
1905 var það fyrst og fremst njósna-
starsemi japanska hersins að þakka
hve berskjaldaðir Rússar reyndust
fyrir atlögum Japana. Þegar atlaga
Japana hófst voru öll kastljós virkj-
anna eyðilögð i einu vetfangi af fall-
byssum japönsku skipanna, sem
þarna voru á ferð undir stjórn Togo
aðmíráls, og í þeim fimm atlögum,
sem síðar voru gerðar að borginni
frá sjó, lenti aðcins eitt japanskt
skip á tundurdufli úr duflagirðing-
unum — og þetta eina tundurdufl
hafði slitnað upp.
Enda gátu Rússar sagt frá því
eftir stríðið að í það minnsta tí-
undi hver af „kínversku kúliunum",
sem voru í vinnu hjá Rússum í
Port Arthur, hefði verið japanskur
njósnari, og einnig sannaðist það
síðar að fimmtándi hver maður í
hinum svonefndu siberísku riffil-
deildum í setuliðinu í Tomsk var í
leyniþjónustu Japana. í þessu sama
stríði bar það við i Danmörku, að
japanskur njósnari hafðist við á
Skagen i margar vikur til að njósna
um hvenær rússneski flotinn úr
Eystrasalti færi þar framhjá, áleið-
is til Austurlanda. En þeim flota
sökktu Japanar í orustunni við
Tsushima, eftir að hann hafði far-
ið kringum hálfan hnöttinn....
Við Port Arthur varð sérgáfa Jap-
ana í njósnum fyrst Iíðum liós.
Japanski herinn, japönsku hershöfð-
ingjarnir, sem ráðgerðu að leggja
undir sig heiminn, og japönsku
stjórnmálamennirnir, sem gerðu á-
ætlanir um drottinvald Japana i
Asíu, áttu að byggja á þeim grund-
velli, sem Japanar höfðu lagt áður
en þeir fóru í styrjöldina við Rússa
1904. Njósnirnar sem í flestum lönd-
um eru taldar ill nauðsyn og leyni-
liður í landvarnarstarfseminni, eru
taldar þjóðardyggð í Japan og hafa
verið reknar sem einskonar blending
ur af listum og vísindum. Þetta
er galdurinn við alla leiftursigra
Japana i Kyrrahafi í byrjun sið-
uðstu styjaldar, og baktjald allra
þeirra „atvika", sem jafnan gerð-
ust á landamærunum (blóðsúthell-
pg skemmdarverka) þegar'
Japanar þurftu á slíku að halda til
þess að fá átyllu til að fara með
ófriði gegn Kínverjum.
Áætlanirnar eða markmið hinna
japönsku njósna var jafnan ákveð-
ið af japönskum leynifélögum, sem
voru sambland æstra þjóðernissinna
og auðvirðilegra glæpamanna og
gerðu launmorð að viðurkenndri
bardagaaðferð í stjórnmálum og
dauðann að eftirsóknarverðu mark-
miði meðlima sinna. Undirbúning-
ur árásarinnar á Port Arthur og
uppþotanna, sem gáfu Japönum til-
enif til árásanna á Kínverja, svo og
árásin á Pearl Harbor — aUt
þetta var hugsað og undirbúið af
meðlimum hinna svokölluðu þjóð-
ræknislegu leynifélaga, en fremst
þeirra og frægast var „Svarti drek-
inn“.
Nú er þvi að vísu haldið fram
að „Svarti drekinn“ hafi ekki ver-
ið annað en góðgerðafélag, og sé
ekki hægt að leysa það upp eins
og Mac Arthur krafðist, því að það
hefði vcrið uppleyst fyrir löngu!
En Mac Artliur og setuliðsstjórn-
inni i Japan er ekki láandi þó að
þau reyni að ganga milli bols og'
hcfuðs á leynifélögunum. Því að
það er kunnugt að þaðan er hinni
nýju vargaldarstefnu varúlfanna
stjórnað — það er kunnugt að á
bak við brosandi, buktandi og alúð-
legt andlit Japanaas er verið að
byggja upp leynilegt þjóðfélag, sem
aðeins bíður tækifæris til að hrifsa
völdin aftur.
Hefndarliugurinn, þjóðsag'an um
að japanski herinn hafi alls ekki
verið sigraður, sannfæringin um
að Japan eigi enn háleitu hlutverki
að gegna í Asíu eða jafnvel í allri
veröldinni - allt þetta þrifst best
í japönsku leynifélögunum, sem nú
hafa skriðið í felur, og innan leyni-
legu herlögreglunnar, Kempei, sem
kvað hafa farið langt fram úr Gest-
apo að því er snertir allt skipulag
og lirottaskap. Opinberlega hefir
Kempei verið leyst upp, en breyt-
ingin er ekki önnur en sú að með-
limir þcssarar klípu, sem áður gengu
óeinkennisklæddir eru nú komnir
í einkennisbúninga lögregluþjóna
og hafa eftirlit með umferðinni i
Tokío og aðstoða setulið .Banda-
ríkjanna við að halda uppi reglu
og aga. En njósna-og gagnnjósna-
starfsemi Kempei - sem lika er sú
fullkomnasta i heimi - heldur áfrain
í leyni. Það er þessi félagsskapur,
sem hinir frjálslyndu stjórnmála-
menn Japana, er nú reyna að beina
þjóðinni inn á nýjar braulir, óttast
meir en nokkuð annað. Þvi að það-
an mega þeir eiga von á launmorð-
um og spellvirkjum.
Maðurinn sem stjórnar Kempei
er litill og brosandi Japani, 62 ára,
hefir sérþekkingu á Ming-postulini
og dáist að Nietzsche, en fyrst og
fremst hefir hann meðfædda njósn-
argáfu: Kcnzo Doihara hershöfðingi,
sem réttilega hefi verið kallaður
„Lawrence Mandsjúríu". í fyrra-
haust skipaði Mac Arthur að hand-
taka Doihara, en liann hefir þrá-
faldlega verið sagður dauður en
jafnan liefir honum skotið upp
aftur og hefir því að minnsta kosti
níu líf eins og kötturinn. Sem jap-
anskur herforingi telur liann laun-
morð og eiturmorð sjálfsögð lijálp-
artæki í nútíma hernaði. Doihara
fékk menntun sína á japanska her-
liáskólanum Shikan Gako, og var
sendur til Mandsjúríu í „sérstökum
erindagerðum" 1918. Þar dvaldi
liann i 14 ár, fór um landið þvert
og endilangt, lærði allar mállýskur
og kynnti sér landshætti mð sér-
stölcu tilliti til liernaðar.
Árangur þeirrar farar varð sá,
að Japanar réðust á Mandsjúriu og
og breyttu hcnni í japanska ný-
lendu með leppkeisaranum Pu-Yi,
sem stjórnaði í orði kveðnu. Eftir
að Mansjúkuo-þætti lauk var Doi-
hara skiphður yfirmaður allra jap-
önsku njósnanna og fór nú að ferð-
ast um Kina, en ekki hafði hann
meðferðis annað en handtösku eina
úttrocna af kínerskum yen-um, sem
hann notaði til að múta uppreisnar-
hershöfðingjum og keypti sér upp-
lýsingar fyrir, uin liernaðarmálefni
kínversku stjórnarinnar. Til aðstoð-
ar honum í þessu starfi var kven-
snift ein, Yoshimko Kawashima,
týnda dóttir Suh fursta. Hún var
dulbúin sem karlmaður og liafði
líka á hendi stjórn 370 japanskra
njósnara, sem störfuðu i Suður-Kína
>in 1937-’39.
Doihara komst oft í hann krapp-
an en komst alltaf undan. Einu sinni
umkringdi hópur æðisgenginna Kín-
verja hús það, sem liann var stadd-
ur i við samninga við landráða-
hershöfðingjann Hsu. Doihara tókst
að smygla hershöfðingjanum út úr
húsinu i gamalli kistu, en pjálfur
klæddist hann þjónsbúningi og fór
út, hvarf inn í lióp földans, sem
lirópaði hástöfum: „Drepum Doi-
hara“. Þegar leið á síðari heims-
styrjöldina féll Doiliara i ónáð lijá
stjórninni og dvaldist í Tokíó, en
áhrif hans á japönsku leynijijónust-
una voru hin sömu og áður. Og
stjórnin varð að taka tillit til hans,
vegna þess að hann liafði stol'nað
l'.inn alræmda Kvantung-her og naut
stuðnings hans.
Á árunum fyrir siðari styrjöld-
ina var samhangandi kerfi jap-
anskra njósnara sett á stofn í Asíu
og Ameríku. Leynilegar útvarps-
sendistöðvar fundust hvað eftir ann-
að í» hausum Búddalikneskjanna i
musterunum í nýlendum Hollend-
inga við Asutur-Indland; í Ameríku
komst það upp að einstaklega sak-
leysislegir tekaupmenn og þvotta-
liúsaeigendur voru ofurstar úr jap-
anska hernum; amerikönsku gagn-
njósnastofnuninni tókst að sanna,
að öll þau herskip, sem fóru um
Panamaskurðinn árin 1936—40,
voru ljósmynduð að minnsta kosti
tiu sinnum af japönskum njósnurum.
Vitanlega var það erfitt fyrir Jap-
ana að „hverfa i fjöldann“ i Rúss-
landi eða Ameríku, en jiar notuðu
þeir mikið Hvit-Rússa. í Kína var
sérstakur kreddutrúarflokkur, sem
hét Chanq Mao Tao, einnig kallaður
„Þeir síðhærðu“, sem helgaði sig
njósnum fyrir Japana víðsvegar um
Asiu. í fylkingarbrjósti innrásarliers-
ins japanska, sem sendur var í ný-
lendur Hollendinga voru 4000 jap-
anskir fiskimenn, sem voru á sveimi
í hafinu við Indókína. Á hverjum
bát var foringi úr liði Suetsugus
aðmiráls.
„Svarti drekinn“ var stofnaður
til þess að koma landvinningastefnu
Japana í framkvæmd. Hann var orð-
inn voldugur aðili í stjórnmálum
Japana fyrir 1890. „Svarti drekinn“
er kínverska nafnið á Amúr, landa-
mæraánni milli Mandsjúríu og Síb-
eríu, en þar heppnuðust valdadraum
ar Japana best. Stefnuskrá félags-
skaparins var birt 1890 og voru
þessi tvö höfuðatriði í henni: 1)
að Japan skyldi hiklaust segja Kín-
verjum strið á hendur til þess að
taka af þeim Iíóreu og Mandsjúríu
áður en Rússar náðu fótfestu þar,
og 2) að Japan losaði sig við alla
allijóðasamninga, sem ekki bæru
það með sér að Jaj?£n væri stór-
veldi.
Þetfa hefir verið leiðarljós „Svarta
drekans“ síðan. Var reynt að ná
takmarkinu með mútum, hótunum
og launmorðum. Árið 1921 var Ilara
forsætisráðherra myrtur vegna þess
að hann undirritaði flotasamning-
inn i AVashington; 1931 var Hama-
guclii forsætisráðherra drepinn af
því að hann undirritaði flotasamn-
inginn i London. Inouye fyrrv. fjár-
málaráðherra var stútað 1932 (hann
hafði andmælt auknum fjárvciting-
um til hers og flota); síðar var
Dan barón, forstjóri verslunarfyrir-
tækisins Mitsui skotinn til bana á
götu, og sömu leið fór Inukai for-
sætisráðherra, er hann var orðinn
77 ára og fleiri og fleiri.
Á árunum 1919 -’36 voru 5 af
15 forsætisráðherrum Japana myrt-
ir af flugumönnum „Svarta drek-
ans“ en þrír komust nauðulega
undan. 1936 réðst þessi dáindis
félagsskapur í stærsta morðfyrirtælc-
ið, sem liann efndi til, er hann kom
af stað „uppreisn ungra liðsfor-
ingja“. Var þeirri uppreisn beint
gegn „gömlu stjórnmálamönnunum“,
sem þá réðu Japan, og meðalaldur
jieirra, sem settir höfðu verið á
morðlistann, var 80 ár. Meðlim-
ir „Svarta drekans“ héldu af stað
í morðferðirnar i 50 manna hópum,
og þrír aðmirálar og fimm stjórn-
máamenn týndu lífi. Forsætisráð-
herrann, Okada aðmíráll, komst lífs
af fyrir þá tilviljun að morðingjarnir
villtust á honum og mági lians, sem
þeir drápu. Lét hann sem morðingj-
arnir hefðu hitt rétta manninn en
komst síðan út úr höllinni i lík-
kistu mágs síns. Þó varð liann að
segia af sér, jiví að hann liafði ekki
aðeins gabbað morðingjana lieldur
líka keisarann, sem hafði sent blóm
á kistu hans. Þannig er Japan.
Uppreisnin mistókst og nú hafði
„Svarti drekinn" liætti sér lengra
en góðu hófi gegndi. Fimmtán með-
limir bófaklíkunnar voru teknir af
lifi, en það var síður en svo að
nokkuð drægi úr starfseminni fyrir
það, því að nóg kom af nýjum
mönnum i. staðinn. Og nú fékk
morðsveitin nóg að gera, því að
stríðið við Ameríku fór að nálgast.
„Svarti drekinn“ liafði nokkrum
sinnum reynt að knýja fram deilur
við Bandaríkin en mistekist. Önnur
tilraun var vægast sagt fáránleg.