Fálkinn - 11.04.1947, Blaðsíða 4

4
FÁLKINN
Georg Wasmuth Sejersted:
Transiordania
Abdallah konungur.
„--------— og gefi aÖ Allah
haldi hendi sinni yfir konungi
þínum, ætt hans og allri noi’sku
þjóðinni.“
Amir Abdallah stóð upp —
áheyrninni var lokið. Sherif
Nasir stóð upp líka, hi'austi he-
dúinahöfðinginn, sem barðist
með Arabíu-Lawrence i 50 oi’-
ustum og varð ásamt Nuri Chal-
an fyrstur til að lxalda Arabaher
sínum inn í Damaskus. Við fór-
um saman út á svalirnar, þar
sem þjónar biðu nxeð kaffi og
sælgæti, sígarettur og myrru.
Höll Abdallali stendur á und-
ui-fögi’um stað, á liæð fyrir ut-
an liöfuðstaðinn Amrnan í Trans-
jórdaníu. Þegar ég_sat þarna á
svölunum og renndi augunum
yfir hinn sögufræga dal, sem
liggur milli Aminan og bi'etsku
setuliðsstöðvanna, datt mér allt
í einu í hug Davíð konungur,
sem sendi boðbera lil Jóabs er
hann var að berjast við Ammon-
íta, og lét segja honum að setja
Uría þar sem orustan væri skæð-
ust, svo að Davíð gæti eignast
Batsebu konu hans. Var það eklci
í þessum dal sem hann féll?
Og þegar ég virti Abdallali
konung fyrir mér hlaut ég að
liugsa um það, senx ég hafði
séð af landinu hans. Minnti hann
ekki sjálfur á Ammonítakon-
ungana? Þetta land fyrir aust
an Joi'dan, sem varð sjálfstætt
konungsriki 25. maí síðastliðinn
Konungsríkið fyrir austan Dauðahafið
og sem stóð með svo miklum
blóma á tímurn biblíunnar, á
sér fræga sögu. Þar hefir hver
steinn frá einhverju að segja.
En nú sést fátt af gullöldinni
fornu. Stórborgir hennar eru í
rústum, jafnvel nöfnin eru týnd.
Frá höllinni sést nokkur hluti
af Amman, sem liggur í dal, um-
kringd fjöllum á alla vegu. Og
maður fer ekki langt í þessum
bæ, þar sem nú lifa um 20.000
Arabar, án þess að rekast á
rústir. í miðri borginni eru
mustei’isx’ústir frá tíð Rómverja
og enn standa þar nokki-ar súl-
ur eftir, úr kílómetra langri röð,
sem forðum var meðfram ánni.
Og rómverska liringleikhúsið
stendur enn, ágætlega varðveitt,
sem táknmynd lífsgleði sinna
tíma. Milli bekkjaraðanna sjást
enn stúkurnar, sem tignustu á-
horfendurnir sátu i. Og þó mað-
ur standi í efstu röð heyi’ir mað-
ur ágætlega það, sem talað er
niðri á leiksviðinu. í þessu leik-
húsi komast 6000 manns fyrir.
Jei-asli (Gerasa) fyrir norð-
an og vestan Ainman stóð með
miklum blóma fyrir 2000 ár-
um. Gerasa var talin með
stærstu borgum Ax-abíu og lá
hervangur Rómverja þar hjá.
Við Forum, torgið, hófust súlna-
göng með 520 súlum, 30 feta
háum. Af þeim standa enn 75.
Hinar hafa fallið i jai’ðskjálft-
um. Borgin lilýtur af liafa vei'ið
rnjög stór unx sig og rústirnar
eru eins og fortíðardraumar
þarna í auðninni. Súlurnar og
bogahvelfingai’nar, hringleika-
liúsin og musterin eru ævintýri.
Rústii’nar í Gerasa hafa varð-
veist best allra rústa fyrir aust-
an Jordan og sýna fx’ábæra
kunnáttu og smekk í byggingai’-
list.
Og 19 km. fyrir sunnan Am-
man — miðja vegu milli Dauða-
hafs og Akabaflóa — stendur
hinn heinxsfrægi klettabær Petra.
Til þess að komast inn í þenn-
an bæ verður að fara um 2
km. langa, þrönga gjá. Þar eru
musteri og önnur mannvirki af
babylonskum, egyptskum, grísk-
um og rómverskum uppruna og
eldgamlir blótstaðir og hörgar
fi'á þeim tímum er fólkið tign-
aði tunglið sem guð. Umliverfis
þennan í’ústadal eru fjöll á alla
vegu, með kynlegum línum og
litum. Þau eru rauð, livít, gul
og blá. Og þegar kveldsólin roð-
ar tindanna eru þeir likastir
regnbogum, sem glitra i öllum
litum. Eldgosin liafa í samvinnu
við veðrunina skapað fegurð,
sem vii’ðist ónáttúruleg.
Elstu skráðar heimildir um
þennan bæ eru í bihlíunni. Á
tímum Abraliams var landið
þarna í kring kallað Seir. Og
Esaú kom til Seir eftir að hann
hafði nxisst frumburðarrétt sinn.
í gamla testanxentinu má lesa
unx Petra, sem þá nafndist Sela.
Afkomendur Esaús voru nefndir
Edonxítar (frá Edomslandi). Og
Sál og Davíð lögðu þá undir
sig.
Fju’ir meira en hundrað árum
Götulíf í Amman.