Fálkinn - 11.04.1947, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
R. L. STEVENSON:
GULflÆYJAN
MYNDAFRAMHALDSSAGA
63. Brátt blasii varöhúsið við, og
þuð reyndisl vera ofurlítið virki,
umkringt af stauragirðingu. Upp-
spretta sem seytlaði upp úr jörð-
inni innan girðingar, sá fgrir því,
að ekki yrði vatnsskortur, og stað-
hættir allir voru þannig, að gott var
til varnar. Meðan dr. Livesey grann-
skoðaði varðhúsið hið ytra, heyrð-
ist allt í einu hið skerandi óp, sem
Jim hafði líka heyrt.
64. Hann hljóp niður til strandar,
og þeir Hunter (ræðarinn lians)
reru lifróður út til skips. Þangað
hafði ópið líka heyrst, og allir
óttuðust að það væri Jim, sem
þorpararnir hefðu verið að pína.
Það var ákveðið í skyndi að fylla
bátinn með vopnum, mat og vín-
kútum, og það flutt upp í varð-
húsið á eynni, því að þar var álitið
vera besta vígið gegn ofstopa Silv-
ers og þrjóta hans.
Copyrighl P. I. B. Bo* 6 Copenhogen
65. Meðan báturinn var hlaðinn,
hélt kapteinn Smolett þeim sex, sem
eftir urðu um borð af mönnum
Silvers, innikróuðum með því að
beina að þ.eim skammbyssu, svo
að þeir gátu ekki gefið Silver nein
merki til strandar. - Er báturinn
var fullhtaðinn, reru dr. Livesey,
Hunter og Joyce, einn af hinum fáu
tryggn skipverjnm til lands. Annar
varðmaður Silvers sá til ferða þeirra
og liljóp inn í skóg.
Copyright P, I. B. Bo» 6 Copenhoge*
66. Þeir tóku land á sama stað
og áður, og flýttu sér svo sem mest
þeir máttu að bera vopnin og vist-
irnar upp i varðhúsið. Síðan reri
dr. Livesey aftur út til skips, en
Joyce og Hunter stóðu vörð í landi
vopnaðir hlöðnum byssum.............
67. Trelawny stóð við káetuaugað
og fylgdist spenntur með för þre-
menninganna, en honum létti nokk-
uð, þ.egar hann sá dr. Livesey koma
aftur. Báturinn var hlaðinn á ný
með öllum hugsanlegum nauðsynja-
varningi, og síðan stukku Smollett,
Trelawny Livesey og tveir skip-
verjar, sem fylgdu þeim að málum,
niður í bátinn og ýttu frá skipshtið.
68. Báturinn var sökkhlaðinn, og
róðurinn sóttist seint. Þeim 5 skips-
verjum, sem eftir voru um borð,
vannst þ,ó timi til að hlaða eina
Copyright P I. B. Bo* 6 Copenhogen
fallbyssuna og miða henni á bát-
inn. En Trelawny afstýrði bráðri
hættu með þvi að senda skotmann-
inum kúlu í hausinn, áður en hleypt
yrði af fallbyssunni. En þetta skot
aðvaraði menn Silvers í landi. Þeir
œddu niður til strandar, sumir til
lendingarstaðs okkar, en aðrir í bát-
ana.
69. Skot Trelawnys var ekki nema
stundarhjálp, þvi að aftur var fall-
byssunni miðað á bátinn, og skoti
hleypt af. Kúlan lenti í sjónum rétt
hjá, og báturinn sökk undan mann-
skapnum - til allrar hamingju þó
-Ar Ernesto
Waldoza,
danski dávaldurinn, sem dvalist
hefir liér á landi að undanförnu,
liefir orðið mörgum tíðræddur. -
Skiptar skoðanir virðast vera um
getu dávalda yfirleitt, og hvort þeim
sé nokkur gaumur gefandi. Menn
hleyípa sér jafnvel í mikinn æsing
við slíkar umræður, eins og þegar
kosningar til alþingis eða bæjar-
stjórnar standa fyrir dyrum. En
það má hiklaust fullyrðá, að marg-
ir þeirra manna, sem liöfðu and-
styggð á dávöldum og yfirleitt alls
konar sefjunartilraunum, hafa feng-
ið aðra skoðun á málunum við konni
Waldoza. Hann liefir sýnt fram á
getu sína, sem dávaldur, og jafn-
vel liefir honum tekist að fremja
tækningu hér með sefjun, en inn
á þær brautir heinast nú hugir dá-
vatda víða um heim. Mönnum hefir
verið sýnt áþreifanleg'a, að það eru
ekki nema vitleysa að vera með
eintrjáningslega andstöðu gegn
undramætti sefjunarinnar vegna þess
eins að ýmsir „gervidávaldar“ hafa
spillt málstaðnum. Við eigum ekki
að fordæma þessa sálfræðilegu nýj-
ung og staðreynd, lieldur að gera
okkar til að efla hana, og krefjast
þess, að dávaldar og læknar noti
hana meira og meira til lækninga
og allskonar visindaiðkana.
Margir finna Waldoza það til for-
áttu, að liann skuli vera með opin-
berar sýningar á dáleiðslu og geri
menn jafnvel hlægilega í augum
annarra. Um þetta má það segja,
að það má heita undantekning, ef
maður verður til athlægis, og jafn-
vel þþtt einhverjir yrðu það, þarf
það ekki að vera svo mjög miður,
því að mennirnir eru nú einu sinni
glensgefnir og sumir vilja gjarnan
láta henda gaman að sér.
Og það eitt, að Waldoza hefir liaft
sýningar sinar með þessu sniði, hef-
ir orðið til þess, að fleiri hafa sótt
þær en ella, því að of vísindaleg'ar
og háfleygar tilraunir eru ekki alltaf
sem skemmtilegastar fyrir fólkið.
Og er það ekki einmitt eitt markmið.
ið með sýningu Waldoza að fá sem
flesta áhorfendur til að kynna þeim
dáleiðslu og sefjun og sannfæra þá
um undramáttinn.
svo nálœgt ströndinni, að hægt var
að vaða í land. Aðeins tvær af byss-
unnm höfðu ekki blotnað, og fleiri
skotvopn höfðum við ekki meðferðis
svo að útlitið var Ijótt.
70. Allir gerðu sér ljóstK að það
var um að gera að komast til varð-
hússins sem allra fyrst áður en
rósturnar við meiui Silvers byrjuðu
fyrir alvöru. Þegar öll föng voru
komin að stauragirðingunni, geystusl
7 rnenn, með Anderson bátsmann í
broddi fylkingar, fram úr skóginum
og til okkar. Urðu þarna nokkur
skotskipti, og særðist einn maður af
hvorum. Síðan hurfu uppreisnar-
seggirnir á brott, og þá var haldið
inn i varðhúsiö með liinn særða
mann.
* ífc Jfc ♦