Fálkinn - 11.04.1947, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
uppgefnir. Líka gat Moreno átt
á hættu að hann þekktist í þorp-
inu, þó að liann væri dulbúinn
sem bóndi. Þessvegna varð hann
nú að taka til annarra ráða.
— Don Salvador, sagði Pedro
fylgdarmaður, — þrjú hundruð
metra héðan býr maður sem ég
þekki, og það er maður sem
þér getið treyst. Ef þér viljið
þá getum við farið þangað —
}>á þurfum við ekki að fara
gagnum þorpið í dagsbirtu.
— Jæja, við slculum þá fara
þangað.
Þeir knúðu hestana sporum og
komu brátt að afskekktu liúsi,
þar sem óður tjóðurhundur gerði
vart við gestakomuna. Gamall,
digur hóndi kom út á svalirnar
og lieilsaði þeim, og innan stund-
ar liafði Salvador fleygt sér á
legubekk, hálfdauður af þreytu.
Bóndinn tók að sér hestana, og
Pedro bjó til sögu og skýrði
bóndanum frá að þeir hefðu
villst af réttri leið. Bóndinn lét
sér á sama standa hvernig á
ferðum þeirra stæði og lofaði
að þegja. Síðan fór Pedro með
hestana að læknum til að gefa
þeini að drekka, og Salvador
svolgraði í sig kaffið, sem dólt-
ir signor José har fram. Gamli
signor José sagði þeim hróðug-
ur frá því að hin dóttirin væri
gift lögreglustjóranum í San
Mateo, en af því að liann sá að
gesturinn var syfjaður fylgdi
liann honum til lítils svefnher-
bergis, og eftir fimm mínútur
svaf gesturinn eins og steinn.
lAllur dagurinn leið og fram á
næstu nótt en Salvador svaf á-
fram. Pedro dundaði við að
snúast kringum liestana, en þeg-
ar hann lieyrði kirkjuklukkurn-
ar i San Mateo liringja til „Las
Animas“ afréð hann að vekja
Salvador. Það var erfitt en loks
lókst það.
Salvador hámaði í sig kjúk-
ling í mesta ílýti, sem dóttirin
hafði steikt handa honum, og
þegar Pedro kom inn og sagðist
vera búinn að leggja á hestana,
tók bóndinn fast í höndina á
honum og fékk honum 5-dala
seðil í þakklætisskyni fyrir við-
tökurnar. Þegar þeir komu út
á svalirnar kom drengur hlaup-
andi og sagði, að dóttir signor
José væri orðin alvarlega veik.
Hún hefði dottið og meitt sig,
og af því að hún er með barni
og komin Iangt á leið, gat ])etta
haft hinar alvarlegustu afleið-
ingar. Gamli maðurinn varð upp-
vægur við. en Salvador reyndi
að róa liann og hað liann um
að sækja ia.kni.
— Hér er enginn læknir nærri,
sagði José vonlaus, — og dóttir
min getur verið dáin áður en
við náum í lækni frá Alajuela. — Nei, ég hefi ekkert heyrt, — Segið Don Salvador að við
Salvador, sem var hjartagóður sagði lögreglustjórinn. —* Lík- verðum að lialda af stað undir
maður, liikaði ekki eitt augna- lega er ekkert sérstakt til tíð- eins. I flýtinum gleymdi hann
blik. inda af honuni, úr því að ég að nota gervinafnið.
— Við skulum fara til hennar. hefi ekki verið láinn vita. En til Þegar gamli maðurinn heyrði
Eg er læknir. vonar og vara skal ég síma til nafnið var eins og liann stirðn-
Gamli maðurinn lirópaði for- San José og spyrja frétta. aði af reiði.
viða og frá sér numinn af gleði: Símskeytið var skrifað og Don Salvador! Don Salvador
— Guð launi yður það! sent. En Salvador vék ekki frá Moreno! Það er nafnið á lækn-
Pedro, sem var orðinn hrædd- sjúklingnum, sem hann örvaði inum, er ekki svo?
ur, livíslaði að Salvador að sjúk- til að láta ekki hugfallast og — Jú, liefir liann sagt yður
lingurinn væri enginn annar en talaði kjark í. En Pedro varð það?
kona lögreglustjórans, og að það meir og meir á glóðum, þar sem Án þess að svara einu orði
væri mjög sennilegt að lögreglu- hann stóð yfir hestunum. — hljóp José út í horn; þar liékk
stjórinn hefði þegar fengið skip- Klukkan tíu um kvöldið kom sverð á veggnum og hann þreif
un um að taka hann fastan. símskeyti til lögreglustjórans. það og gekk í áttina til sjúkra-
— Það stoðar ekki að tala Hendur hans skulfu því meir lierbergisins og var morðhugur
um það, Pedro. Það er skylda sem liann las lengra. — Loks i svipnum.
mín að fara þangað og hjálpa rak hann upp óp. Hinir urðu í sama augnabliki var dyr-
ef ég get og hindra að konan óttaslegnir og spurðu livað um unum lokið upp. Móðirinn lá i
deyi. Við skulum ríða af stað væri að vera, en lögreglustjór- rúminu, föl en brosandi. Með
undir eins. inn sagði ekki eitt einasta orð, uppbrettar ermarnar stóð Salva-
Salvador lét bóndadótturina fór bara með tengdaföður sinn dor og var að lauga barnið, og
setjast fyrir aftan sig á liestin- inn r næsta herhergi og sagði tók ekki eftir neinu öðru. Þegar
um en hóndinn tvimennti með honum formálalaust, að sonur faðirinn sá þetta varð honum
Pedro, og eftir minna en sundar- lians hefði beðið bana í árás- hlýtt uni lijartaræturnar af
fjórðung voru þeir komnir á mm a virKiÖ San José nóttina þakklætiskennd. Þessi maður
heimili lögreglustjórans, en þar áður, og að talið væri líklegt að hafði drepið Rafael son hans,
hafði fjöldinn allur af kerling- Salvador Morens læknir væri vissulega var það hræðilegur
um úr nágrenninu safnast sam- banamaður lians, og væri nú sannleiki. En sami maðurinn
an til þess að gefa allskonar að leitast við að flýja úr landi. hafði bjargað lífi dóttur hans
heilræði, en ýmsir vinir lögreglu- Gamli maðurinn hneig niður og harni hennar og ekki hirt um
sátu með honum vfir a slel og gret heisklega, en eftii hættuna, sem Iiann lagði sig i.
rommflösku og reyndu að liugga nokkra stund stoð liann upp, Ifann stoð þarna og horfði á
hann og sögðu, að svona tilfelli þurrkaði grátin augun og hróp- hamingjusama móðurina, kon-
hefðu oft farið vel áður. aði með ro'dd sem titraði af ofsa- urnar, sem allar höfðu eitthvað
Salvador fór undir eins að reiði: að gera og svo heyrði liann
rannsaka sjúklinginn, og komst — Salvador Moreno! Það hafn hamið hljóða, eins og það væii
von bráðar að því að liægt mundi skal ég muna. að hiðja hjargvætti sínum vægð-
vera að bjarga lionum, þó að I sama augnabliki kom ein ar.
þetta væri að vísu’ mjög al- af grannkonunum inn og færði Gamli maðurinn gekk liljóð-
varlegt tilfelli. Án þess að glata l3au gleðitíðindi að dóttir hans lega til baka og hengdi sverðið
einni mínútu og án þess að hefði eignast fallegan dreng. Þeir á sinn stað. Eflir ofurlítið hik
hugsa um hættuna, sem liann setluðu báðir inn samstundis til fór hann til flóttamannsins og
sjálfur var í, gerði liann nú a® skoða barnið, en var sagt að sagði með skjálfandi rödd:
allar nauðsynlegar ráðstafanir. l)aó væri. of snemmt. Don Salvador, ég hið yðui
Pedro reyndi árangyrslaust að Þegar Pedrd heyrði tiðindin fara héðan undir eins. Þér eruð
minna hann á hve hættulegt hljop liann beint til José. í mikilli hætlu heina!
þetta væri fyrir þá, en það var
ómögulegt að snúa huga Salva-
dors frá veiku konunni og ó-
fædda barninu, sem átli líf sitt
undir aðgerðum hans.
Bæði José og lögreglustjór-
inn fóru aftur inn.í stofuna og
urðu rólegri eftir að þeir höfðu
talað við lækninn. Kunningj-
arnir sátu þar enn og höfðu nú
tæmt fyrstu x-ommflöskuna. En
næsta var dregin upp, og sam-
talið fór að gerast háværara.
Af tilviíjun var líka farið að
lala um hyltingartilraunina, sem
nýlega var gengin um garð, og
José, sem ekki liafði heýrt neitt
um þelta vegna þess hve afskekkt
hann bjó, varð forvitinn og bað
þá um að segja sér frá. Þegar
liann heyrði að það var aðal-
virkið i San José sem atlagan
haííSi vclið gerð að‘, spurði
hann lengdason sinn hvort hann
hefði heyrt nokkuð um Rafael,
son sinn, sem var í setuliðinu
Tvennir tímar. — Einn af liðum. háliðahaldanna i borginni Yonkcrs i
Neiv York-fglki, sem nýlega varð 300 ára gömul var það, að helikopter
flugvél lenti með póst á stóru 5 centa frimerki, og póstmeislarinn kom
akandi i póstvagni af þeirri gerð sem tiðkaðist á seinni hluta 18.
aldar, og tók <t móti póstpokanum.
*