Fálkinn - 18.05.1951, Blaðsíða 11

FALKINN
II
VITIÐ ÞÉR? . . .
að þessi litli fiskur, sem heitir „pir-
anha“ ot7 er affeins 30 sm. lajigur,
er hættulegt og grúðugt ránciýr?
Hópur af þessum mannætum, sem
lifa við Suður-Anieríkustrendur, get-
ur étið heilan mann upp til agna á
fáeinum mínútum. Enda eru fisk-
arnir vel tenntir. Þeir hafa tvö-
fatdan tanngarS bæði i neðri og efri
góm.
að í bernsku sporvagnanna var til
fótk, sem vildi liafa þá svona,?
Hugmyndin er frá manni einum
i Boston, og það sem fyrir honum
vakti var, að ef hestskrokkur væri
framan á sporvagninum mundu liest-
arnir á götunni siður fælast hin
nýju samgöngutæki. •— Líklegast hef-
ir verið ætlast til að vagni væri hnýtt
aftan i hestinn.
að amerísku V-2 rakettunum er
stjórnaff meff útblástursloga,num?
Þessar risavöxnu 5-smálesta rak-
ettur, er ná 5 „mach“ hraða (það
er fimmföldum liraða liljóssins)
mega vitanlega ekki víkja af réttri
braut eitt augnablik, því að þá
mundu þær ekki komast eins hátt og
þeim er ætlað og heldur ekki koma
niður á réttum stað.
Stýrið á þcim er sjálfvirkt, því að
gyrotæki er í rakettunni, sem ræður
stefnunni á útblástursloganum.
LITLA SAGAN:
SKAKKT NÚMER
í stóru skrifstofubyggingunni sást
hvcrgi maður. Starfsfólkið var farið
fyrir mörgum klukkutimum. Stentoft
skrifstofustjóri sat einn eftir, yfir
skipulagsáætlun, sem hann varð að
hafa tilbúna fyrir fund á morgun.
Hann liafði átt erfiðan dag með
inörgum simahringingum. Þær höfðu
verið þreytandi þvi að síminn var
í ólagi og lirein slembilukka ef mað-
ur fékk rétt númer.
Stentoft, sem annars var mesti
meinhægðarmaður, hafði orðið gram
ur, og ekki baqtti það úr að hann
var með slæman hjartasjúkdóm.
Hann hafði orðið að taka inn meðal
fjórum sinnum uin daginn til þess
að haída sér við.
Nú var liann loksins búinn.
Skrifstofustjórinn lagði plöggin í
möppurnar og hugsaði um leið til
konu og krakka, sem sátu og biðu
hans lieima. Ilann liafði lofað að
síma lieim þegar hann væri búinn,
en kveið sannast að segja fyrir því.
Skyldi Pétur annars vera kominn?
Hann ætlaði að líta heim til lians
í kvöld.
Heima í ibúðinni í Bygdö Allé
var frú Stentoft að leika við minnsta
drenginn sinn. Hin börnin voru ekki
komin inn. Klukkan var orðin átta
og hún var að liugsa um hvort mað-
urinn hennar færi ekki að koma
heim. En hann kom stundum seint.
Fyrir tveim mánuðum hafði hann
ekki komið fyrr en klukkan 5 að
morgni og var þá svo þreyttur að
hann hafði sig ekki á skrifstofuna
næsta dag.
Nú, þarna hringdi þá siminn.
Hún tók hann en — nei, skakkt
númer. Hún settist aftur og lék
áfram við drenginn.
„Eitt lauf.“ — „Pass.“ — ,„veir
spaðar!“ — „Pass“. Boðin komu ört
hjá Hansen sölumanni á Wergelands-
vcgi 5. Honum fannst lífið skemmti-
legt yfir dökkum whiskysjúss og
þrem vinum sínum.
Og þessa stundina var hann með
ágæt spil á hendinni, og yrði ekki
stóra slennn úr þessu þá var það
ekki honum að kenna.
„Þrjú lijörtu." ,— „Pass!“ — „Fjög
ur grönd!“ — „Pass.“
Þetta var sannarlega spennandi!
Hansen grannskoðaði spilin sín,
reiknaði út og ætlaði að fara að
bjóða yfir þegar síminn- hringdi.
Hann lagði frá sér spilin til að
svara.
„Gerið þér svo vel!“ sagði hann
og svo: „Nei, þér liafið því miður
fengið skakkt númer.“
Hann settist aftur og boðin héldu
áfram. Það urðu 7 spaðar.
Nú var um að gera að vera athug-
ull. Það var spilað út og mótspilar-
inn lagði spilin upp á borðið.
Hansen ætlaði að fara að gefa i
þegar siminn liringdi aftur. Hann
svaraði. Eftir að liafa heyrt spurn-
inguna i simanum, tókst liann á
loft og svaraði ergilegur: „Eg lieiti
- TISKI TI VVDlli -

Óskasloppurinn. Þetta er slopp-
ur sem allar konur myndu óska
sér. Hann er úr alsilki, svörtu
með rósum og fóðraður með
Ijósara silki sem gengur út fgr-
ir brúnirnar eins og brgdding á
hornum og framan á ermum.
Einnig má sauma sloppinn ó-
fóðraðan úr óvönduðu efni og
er hann þá mjög þægilegur að
stinga i töskuna sína og tekur
þar lítið rúm.
ekki Pétur, og þér fáið ekki að
tala við neina Lísu hérna!“
Hann sletti tólinu á gaffalinn en
hafði ekki snúið frá fyrr en hringt
var aftur. Nú hljóp fjandinn i hann
og hann svaraði með uppgerðar-
rödd: „Gerið þér svo vel!“
„Já, þetta er hjá Stentoft.“ — —
„Nei, það er ekki hægt, þér talið
við sakamálalögregluna. Hér hefir
verið framið morð.------„Já, morð!“
„Það er um frúna og barnið að
ræða. Komið þér heiin undir eins.“
Ilansen lagði símann frá sér og
fór til hinna.
„Loksins gat ég stungið upp i
þorskinn,“ sagði liann og tók upp
spilin. Og þeir héldu áfram að spila.
En i ergelsinu yfir liringingunum
spilaði Hansen illa og fékk bit.
Það var að birta af degi, og raf-
ljósin fölnuðu i samkeppninni við
dagsbirtuna, sem kom inn um glugg-
ana á skrifstofubyggingunni.
Gamla frú Berg hafði unnið nokkra
stund með þvottakúst og fötu þegar
hún stakk lyklinum í skráargatið
hjá Stentoft. Hurðin var ólæst! •—
Þetta var ekki skrifstofustjóranum
likt. Hann, sem alltaf var svo passa-
sanuir. Hún opnaði og fór inn.
Frú Berg rak upp. óp, sleppti
kústinum og liljóp á dyr.
Stentoft skrifstofustjóri lá á grúfu
á gólfinu. í fallinu hafði liann tekið
með sér simtækið og hvítir fing-
urnir voru krepptir um heyrartólið.
Nýjasta uppátæki Jeans Patous
er að hngta ermarnar á vor-
frakkanum fgrir neðan olbog-
ana. Það er dálítið gaman að
þessu. Frakkinn er annars slétt-
ur og barmarnir liggja saman
lausir og áhnepptir. Bakið er
laust og slétt.
4»
Þegar sólin loks ræður ríkjum
er tími til að klæðast lislaverki
Balmains í klæðskeralistinni.
Þessi dragt er úr smáköflóttu
þunnu ullarefni og á jakkan-
um eru smásaumar, með flug-
um, svo að hann fellur vel gfir
þröngu pilsinu. Ermarnar eru
% langar með litlum uppslög-
um.