Fálkinn - 15.03.1957, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

BANQJ51 KLUMPUR M/ndasaga fyrir börn
ráír
— Þið verðið að hlusta á Þó að ég berji mér, — Heyrðu, lasm. Þú ert vist kunnugur hérna. — Ég er ekki alveg viss um það, en hún
því að ég er krókloppinn. Hverjum datt eigin- Geturðu sagt okkur hvort þetta er byrjunin ömmusystir mín þarna á næsta jaka hlýtur
lega sú vitleysa í hug að fara til Norðurpólsins? á Norðurpólnum? að vita það. Og hún hefir gaman af að segja
sögur.
— Það er eiginlega synd að halda áfram að — Skeggur, svefnpurkan þín, vaknaðu strax! — Já, svona lýtur ekta rjóma-hafís út. Það
vekja hann Skegg, en jakann verður hann að Opnaðu augun og þá skaltu fá að sjá ljómandi var gott að þið vöktuð mig. Eigum við ekki
sjá, áður en hann bráðnar. Ég man hvernig fallegt fjall úr is. að sigla að því, svo að við getum þreyfað á
fór með snjóinn og litla jakann. því og fundið hve kalt það er?
— Betur til vinstri, Klumpur, það er ekki vert
að rekast á jakann, hver veit nema hann brotni
þá. Mér sýnist hann vera svo lasburða.
— Við skulum fara gegnum Dyrhólagatið þarna. Ég er viss um að hún ömmusystir
hans á heima þar. — Ljómandi eru forstofudyrnar hennar fallegar. Nú er ég forvit-
inn. Þetta er alveg eins og í ævintýrunum.
.—=&r-
r
MAYPLOWER 11
Árið 1 (520 liélt seglskip úr höfn í
Plymouth og var ferðinni heitið til
Nýja Englands í Amcríku. Farþeg-
arnir um borð voru hinir svonefndu
pílagrímsfeður. Þetta voru alls 102
persónur — 50 karlmenn, 20 konur
og 32 börn — sem voru að nema land
í vesturálfunni, vegna þess að yfir-
völdin í heimalandinu vildu ekki líða
átrúnað þeirra.
I fyrra hélt „Mayflower 11“ úr
höfn og rakti siglingaleið pilagríms-
feðranna. Skip þetta hefir verið
smíðað sem nákvæm eftirlíking fyrra
skipsins, stærðin um það bil sú
sama, segt og reiði alveg eins og
áhöfnin 21 maður, eins og á gömlu
Mayflower. Fyrst var i ráði að skipið
ælti eingöngu að bjarga sér vestur
á seglum, en samgöngumálaráðuneyt-
ið bannaði þetta. Farþegafjöldinn
var minni en hann var 1620 — að-
eins 30 farþegar fengu að verða með
skipinu, af 600 sem báðu um far. Á
teiðinni voru þeir allar í 17. aldar
búningum, til þess að hafa allt sem
likast því sem var fyrir 356 árum. *
— Ilvernig gengur með svefnleysið
þitt?
— Það fer síversnandi. Nú get ég
ekki einu sinni sofið þegar ég fer á
fætur.
Læknirinn: — Gáfuð ])ér mannin-
um yðar svefnmeðalið, sem ég ráð-
Lgði?
Frúin: — Já, ég gerði það. Þér
sögðuð mér að vísu að gefa honum
eins mikið og kæmist á tíeyring, en
af því að ég hafði engan gaf ég hon-
um það sem ég kom fyrir á tvo fimm-
eyringa. Og hann sefur enn.
Liðþjálfinn er að spyrja nýliðann
um heimilishagi hans.
— Eruð þér kvæntur?
— Já.
— Eigið þér börn?
— Já. Firnm telpur og fjóra drengi.
— Níu i hóp!
— N.ei, bara eitt í einu.
Dengsi: — Ef þig vantar peninga,
mamma, skaltu fara tii kennarans.
— Hvað áttu við, drengur?
— Hann sagði í dag að réttast væri
að ég fengi skólagjaldið til baka.
Maður var með konu sinni í stóru
vöruhúsi. Þar var margt fólk og þau
urðu viðskila. — Einn umsjónarmað-
urinn tók eftir að maðurinn stóð í
öngum sínum og hengdi hausinn.
Hann fór því til hans og spurði hvers
hann óskaði.
— Ég er búinn að missa konuna
mína, sagði maðurinn.
— Þér getið fengið svört föt á 2.
hæð lii hægri!
Dansmærin var að segja stallsystr-
um sínum í klæðaklefunum frá af-
mælisgildinu sínu, hve það hefði ver-
ið dásamlegt. — Þið hefðuð átt að sjá
tertuna! Og þarna brunnu 17 kerti,
eitt fyrir hvert ár!
Nú varð þögn um stund, þangað til
ein stúlkan sagði:
— Þú liefir víst lótið loga á báðum
endunum, hugsa ég.
Mackie og Jimmy eru að leika sér
á götu i Ilollywood.
— Hvernig hkar þér við liann nýja
pabba þinn? spyr Mackie.
— Mér finnst hann ansi góður,
svarar Jimmy.
— Það fannst okkur lika. Við höfð-
um hann í fyrra.