Fálkinn - 26.07.1961, Blaðsíða 13

þegar hún væri búin að venja sig á
fjallaloftið og hina eiginlegu háfjalla-
sól á Vaðlaheiði. En Jóel lét þess getið
til fróðleiks og skemmtunar að hann
hefði keypt fyrir 2 þúsund krónur í
ferðinni, fyrir utan miðana — og þótti
það allt nokkuð.
Já, Jóel minn, sagði konan. Við höf-
um ekki eytt tíeyring í fjallaferðir til
þessa dags og erum þó búin að búa
saman í 30 ár og skila af okkur 8 börn-
um og sjálf komin yfir miðjan aldur.
Skildi manni vera það ofgott að fá sér
einu sinni frískt loft og njóta blessaðra
fjallanna, sem alltaf hafa verið rétt við
nefdð á manni án þess maður virti þau
viðlits. Þetta sagði hún, og þegar Jóel
arkaði aftur á stað eftir Sanasólinni
byrjaði hún að syngja:
Fjalladrottndng, móðir mín,
mér svo kær og hjartabundin.
Það var enginn tími til að hugsa mik-
ið fyrir hádegisverði á þessu heimili
eins og á stóð. Hjónin nörtuðu bara svo-
lítið í kalda soðningu frá gærdegdnum
og upphitaða grautarsleykju.
Já, vel á minnzt, sagði Petrína í miðri
þessari máltíð. Mundirðu eftir að spyrja
þá hjá Degi hvernig við ætturn að vera
að neðanverðu?
Onei. mér láðist að tala nokkuð við
þá um það. Ætli maður verðd ekki hvort
eð er klofinn uppundir mittið eins og
venjulega.
Æ, Jóel, alveg ertu kveljandi — og
klæmist svo í þokkabót.
Ég segi fyrir mína parta, sagði Jóel,
að ég á prjónabrók. Ég get notað hana.
Og eigum við kannske að tvímenna
í henni upp á heiði? spurði konan með
nokkurri þykkju.
Svo get ég verið i gömlu trollbuxun-
F'ramh. á bls. 32
FÁLKINN
13