Fálkinn - 14.02.1962, Síða 4

séð & heyrt
Svartar fjaðrir
Satt er það, mikið er
f jaðraskrúðið. Samt sem áð-
ur skreytir stúlkan sig ekki
svona að ganr.ni sínu. Hún
er að fara í Hanastélsboð.
Mynd þessi er tekin í Lond-
on og maðurinn, sem átti
hugmyndina að þessari
skreytingu, heitir Simone
Mirman, en s/úlkan er sýn-
ingardama og heitir Celia
Hammond.
Slungnir
glæpamenn
Bandarískir glæpamenn hafa
fundið upp nýtt bragð. Þeir
ræna eftirlætishundum auð-
ugra kvenna. Síðan krefjast
þeir ekki minna en 1000 dala
fyrir hundinn í lausnargjald
og fá það venjulegast.
Skotasaga
Ríkur Bandaríkjamaður
gisti hótel eitt í litlum skozk-
um bæ. Veiðar voru hans yndi
og honum var þess vegna mjög
í mun að hafa veiðihundinn
sinn alltaf tiltækan. Morgunn
einn hvarf hundurinn og þar
sem þetta var mjög dýr hund-
ur og góður til veiða, bað hann
dyravörðinn að setja auglýs-
ingu í eina blaðið í bænum og
heita hverjum þeim, sem fyndi
hundinn, 500 shillingum að
fundarlaunum.
Þegar blaðið var ekki kom-
ið til hótelsins um fimmieytið
eins og vanalegt var, fór
Bandaríkjamaðurinn sjálfur
niður á ritstjórn blaðsins og
spurði, hvers vegna blaðið
hefði ekki komið út. — Það
kemur ekkert blað út í dag,
sagði gamall maður, scm var
að bóna gólfið. — Þeir eru all-
ir að leita að þessum hundi . . .
Rússnesk kvik-
myndastjarna
Það er næsta óvenjulegl,
að kvikmyndastjarna sé
ekki með litað hár og farð-
að andlit og hafi auk þess
aldrei lent í hjónaskiinaði.
En Elina Bystritskaya lítur
bara út eins cg venjuleg lag-
leg stúlka úr íslenzkri sveit.
Elina er ein af mestu kvik-
myndaleikk. Rússa og hefur
leikið í fjölmörgum. mynd-
um, m. a. myndinni Lygn
streymir Bon. I Sovétríkj-
unum er leikkona ekki met-
in neitt meira en venjuleg
húsmóðir. Elina býr í ósköp
venjuiegri íbúð og býr þar
með manni sínum í ham-
ingjusömu hjónabandi. —
Myndin af henni er tekin í
London, er hún kom þang-
að fyrir skömmu.
Jacques Massu
hershöfðingi, sem
lengi hafði verið í
ónáð de Gaulle
forseta, hefur ekki
alls fyrir löngu ver-
ið útnefndur herfor-
ingi í Metz, sem er
ein af beztu stöðun-
um í franska hern-
um. Hann er yfirleitt
ekkert hissa á fram-
ferði franskra hers-
höfðingja, ef marka má af þeirri sögu, sem
hann sagði nýlega í borðræðu:
— Hershöfðingi nokkur fékk beiðni um
það frá liðsforingja einum, hvort hann gæti
ekki komið því þannig fyrir, að hann hækk-
aði í tign.
— Sýnið mér sár yðar, sagði 'hershöfðing-
inn, án sára engin hækkun í tign.
— En hr. hershöfðingi, sagði hinn óheppni
liðsforingi. Hvernig hefði ég svo sem getað
særzt? í öllum orrustum hef ég haldið mig
í návist yðar.
Hin glæsilega Lady
Norton hélt fyrir
skömmu veizlu. Til
þessa hófs bauð hún
meðal annarra Igor
Stravinsky. Þar kom
hún fram með hug-
mynd, sem ef til vill
vekur áhuga ís-
lenzkra húsmæðra.
Hún tók málverkin
niður af veggjunum,
en setti í staðinn
risastóra mynd af hinu mikla tónskáldi, svo
að honum fyndist hann vera heima hjá sér.
Menn furða sig á,
að Picasso skuli eiga
svo mikið af eigin
verkum eins og raun
ber vitni, enda þótt
hann gæti auðveld-
lega selt þau fyrir
milljónir króna. En
menn skilja betur
afstöðu hans til
þessa, þegar þeir
heyra, hvernig hann
sjálfur lítur á málið.
Meðal hinna mörgu snjöllu orða, sem Picasso
sagði á áttræðisafmæli sínu, voru þessi: —
í hvert skipti, sem ég sel mynd, líður mér
eins og ég sé að ganga undir uppskurð og
einhver limur væri tekinn af mér.
t