Fálkinn - 14.02.1962, Qupperneq 8

Á síðastliðnu hausti tók til starfa
hér í Reykjavík tízkuskóli. Markmið
hans er að kenna ungu fálki og gömlu
látlausa og prúða framkomu. Skóla-
stýran heitir Sigríður Gunnarsdótir, en
hún hefur numið við slíkan skóla í
Kanada og London og öðlast kennslu-
réttindi þaðan. í þessari grein er rætt
nokkuð um starfsemi skólans og fram-
komu fólks yfirleitt.
Ofarlega við götu þá, sem kennd er
við Þvottalaugarnar gömlu, er stórt og
myndarlegt hús. Fyrir nokkrum árum
var þarna skarð í húsaröðina, en ekki
leið á löngu, unz búið var að reisa
þarna hús. og í þessu húsi, sem er nr.
133 við Laugaveginn, hefur Tízkuskól-
inn aðsetur ,sitt. Fálkinn flaug þangað
einn góðan veðurdag og hitti að máli
skólastýruna, frú Sigríði Gunnarsdótt-
ur.
— Ég hef ekki yfir neinu að kvarta,
sagði frú Sigríður, þegar við inntum
hana eftir hvernig skólinn hefði geng-
ið. — Hann hefur gengið bara vel og
til marks um það er jafnvel pantað
námskeið á hverjum degi. En því mið-
ur eru öll námskeiðin upptekin fram
á sumar, svo að við höfum orðið að
setja biðlista.
— Hvernig stóð á því, að þið völduð
skólanum þetta nafn?
— Það var mikið vandamál að velja
skólanum nafn. Við vorum með mörg
nöfn í huganum, ég stakk upp á módel-
skólanum, en maðurinn minn upp á
tízkuskólanum. Við hringdum svo í
norrænufræðing og báðum hann að
velja nafn á skólann. Honum fannst
tízkuskólinn bezt, því að það nafn næði
bezt tilgangi stofnunarinnar, þ. e. a. s.
kenna fólki fágaða og látlausa fram-
komu og slíkt væri alltaf í tízku.
— Það eru aðallega stúlkur, sem
þú kennir?
— Já, kvenfólki kenni ég, því að
ekki er hægt að segja, að skólann
stundi eingöngu ungar stúlkur. Sú
elzta, sem í skólann hefur komið var
t. d. 45 ára gömul, en sótt hafa um
upp í 58 ára.
— Er framkomu íslenzkra kvenna
mjög ábótavant?
•— Síður en svo. Margt þarf auðvit-
að að laga. Það, sem mér finnst eink-
um ábótavant í fasi íslenzkra stúlkna,
er að þær eru kaldranalegar í viðmóti.
Þær eru feimnar og hræddar við að
brosa Ef til vill eru þær líka of upp-
teknar af sjálfum sér og hugsa of mikið
um, hvað aðrir kunna að segja um
þær. Þetta hef ég reynt að laga og
gengur það mjög vel.
— Eru íslenzkar stúlkur feimnar?
— Feimnar eru þær margar, eftir
því hef ég tekið, þegar ég hef sund-
boltíma með stúlkum. Þá er eins og
margar óski eftir því að hafa aldrei
komið á skólann. Það er þeim kvöl að
þurfa ganga fyrir framan allar hinar
á sundbol, en erfiðasti tíminn er fyrsti
tíminn.
8 FALKINN
—■ Hvað kennirðu stúlkunum sér-
staklega?
— Það er alltaf eitthvað sérstakt í
hverjum tíma. Fyrst og fremst legg ég
áherzlu á alúðlega framkomu. Segi
stúlkunum að varast alla forvitni og í
því sambandi er vert að geta þess, að
augnagotur og hvísl er einhver hvim-
leiðasti ávani, og ég þoli hann alls ekki.
Líka er stúlkunum kennt að forðast illt
umtal og gort. Stúlka á ekki að vera
upp með sér af fegurð sinni. Ennfrem-
ur eiga þær að kunna að gefa gull-
hamra og hrósa fólki, þegar það á við.
— Augnagot, hvísl og fliss, er það
algengur ávani hjá íslenzkum stúlk-
um?
— Já, og ekki aðeins hjá stúlkum
heldur líka hjá karlmönnum. Ég vil
taka það fram að þetta og hið álúta
göngulag, er eitthvað það ljótasta, sem
ég sé og reyni að uppræta það eins
fljótt og mögulegt er.
—- Þú minntist áðan á að stúlkur
ættu að geta gefið gullhamra, þegar
það á við.
— Já, það eiga þær að gera, enn-
fremur er æskilegt að þær láti í ljós
traust á ýmsu. Til dæmis eiga þær
ekki að segja við gamalt fólk, að það
líti illa út heldur þvert á móti, því að
annars byrjar fólkið að telja raunir
sínar og veikindi upp fyrir manni og
maður veit ekki óskemmtilegri sam-
ræður. Ég segi þeim, sem eru á nám-
skeiðum hjá mér, að hughreysta gamalt
fólk og veikt, segja því að það líti vel
út.
— Hvað segið þér um tyggigúmmí-
notkun ungs fólks?
— Ég þoli ekki tyggigúmmí. Það er
hörmulegt að horfa á ungar og falleg-
ar stúlkur og líka pilta tyggjandi upp
á líf og dauða. Ég tala nú ekki um
þegar það tekur að teygja út úr sér
gúmmíið og vefja því um fingurna.
þetta sér maður hvergi, jafnvel ekki
í Bandaríkjunum, þar sem fjöldi fólks
notar tyggigúmmí. Það er ekki siður
að tyggja tyggigúmmí eins og kýr
jórtrar hey.
— Hvað segirðu þá um þjónustu
hér á landi?
— Henni er yfirleitt dálítið ábóta-
vant, en enginn vafi leikur á því, að
hún mun lagast með tíð og tíma. Ég
tek góða þjónustu í kennslu á nám-
skeiðunum og legg áherzlu á stundvísi,
afgreiðslufólk eigi að þéra viðskipta-
vinina yfirleitt, að það sýni sem alúð-
legast og látlausast viðmót. Viðskipta-
vinur á ekki að finna til neinna óþæg-
inda, er hann þarf að sinna einhverj-
um erindum.
Nú greip eiginmaður Sigríðar inn í:
— Já. ekki veitir af. Ég var að borga
mitt fyrsta afnotagjald af símanum
eftir að við komum frá Kanada og þar
voru nokkrir reikningar, sem ég kann-
aðist ekki við. Þannig stendur á því,
að við erum nýbúin að fá síma og feng-
um hann frá öðrum og var nokkuð